Sevdiğimiz Şiirler

Olvido

Hoyrattir bu aksam üzerleri daima!
Gün saltanatiyla gitti mi bir defa
Yalnizligimizla doldurup her yeri
Bir renk çigligi içinde bahçemizden,
Bir el çikarmaya baslar bohçamizdan
Lavanta çiçegi kokan kederleri;
Hoyrattir bu aksam üstüleri daima!
Dalga dalga hücum edip pismanliklar
Unutusun o tunç kapisini zorlar
Ve ruh atilan oklarla delik desik.
Iste dogdugun eski evdesin birden,
Yolunu gözlüyor lamba ve merdiven
Susmus ninnilerle gicirdiyor besik
Ve cümle yitikler, magluplar, mahzunlar...
Söylenmemis askin güzelligiyledir
Kagitlarda yarim birakilmis siir;
Insan yagmur kokan bir sabaha karsi
Hatirlar gibi bir gün cami açtigini,
Duran bir bulut, bir kus uçtugunu,
Çöküp peynir ekmek yedigi bir tasi...
Bütün bunlar askin güzelligiyledir.
Asklar uçup gitmis olmali bir yazla
Halay çeken kizlar misali kol kola.
Ya sizler! Ey geçmis zaman etekleri,
Ihtiyar agaçli, kuytu bahçelerden
Ay isigi gibi sürüklenip giden;
Geceye birakip yougun erkekleri
Salinan etekler fisiltiyla, nazla.
Ebedi asigin dönüsünü bekler
Yalan yeminlerin tanigi çiçekler
Artik olmayacak baharlar içinde.
Ey, ömrün en güzel türküsü aldanis!
Aldan, gelmis olsa bile ümitsiz kis;
Her garipsi ayak izi kar içinde
Dönmeyen asigin serptigi çiçekler.
Ya sen! Ey sen! Esen dallar arasinda
Bir parilti gibi görünüp kaybolan
Ne istersin benden aksam saatinde?
Bir gülüsü olsun görülmemis kadin,
Nasil ölümsüzsün aynasinda askin;
Hatiralarin bu uyanma vaktinde
Sensin hep, sen, esen dallar arasindan.
Ey unutus! Kapat artik pencereni,
Çoktan derinligine çekmis deniz ben;
ikmaz artik sular altindan o dünya.
Bir duman yükselir gibidir kederden
Macerasi çoktan bitmis gibi o seylerden.
Amansiz gecenle yayil dört yanima
Ey unutus! Kurtar bu gamlardan beni.


 Ahmet Muhip Dıranas

Dar-ı dünyada ne zaman darlansam,
Şiir yetişiyor imdadıma, imbatlarıyla...

AY KARANLIK

Maviye,
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Haydi gel,
Ay karanlık...

İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
Ne olur gel,
Ay karanlik...

Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cigaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hain, cıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlik...

AHMED ARİF

Ben seni bir okyanusun derinliginde buldum da sevdim
 Parlak bir inciydin benim için
 Paha biçilmez bir inci

Bekleyen

Hangi yalnızlıktır iten seni bu sığ sulara
Hangi şekilsiz gerçek bağlayan ellerini
Kattığın bir acı gülüştür düştüğün korkulara
Kim baksa gözlerine görür beklediğini

Saçında bir tel vardır, o çağırır hüznü
Ellerindir yorulmuş, anlaşılmamış, nemli, soğuk
Bir rengi vardır dudaklarının saklayan gülüşünü
Ne zaman baksam gözlerine ağlar bir çocuk

Ne kadar gülsen ortada kırıklığın öyle gerçek
Sen bir sarılarda, bir yeşillerde, bir morlarda
Sanki bir kederdir ömrün hiç bitmeyecek

Kimbilir seni bekleyen kim şimdi o yollarda
Bilmediğim, görmediğin kim çıkacak o romanlardan
Bir masal kahramanı mı? Ki kalmış eski zamanlardan

Ümit Yaşar Oğuzcan

Bazen susmak en iyi cevaptır

Bazen susmak en iyi cevaptır,
Sessizliğe gömülmek ister insan bazen,
Zamanın durmasını ve donmasını herşeyin!

Bazen susmak en kolay çözümdür,
İçindeki fırtınaları dizginlemek,
Coşkun akan nehirler set çekmek,
Ve felaketi önlemek!

Bazen kaçmak en kolay yoldur,
Ardında kalanları düşünmemek,
Gidebildiğin kadar gitmek!

Bazen sessizlik en iyi cevaptır,
Gözlerindeki karmaşadan kaçmak,
Kendine gömülmek!

Bazen insan alır başını gider,
Uçsuz bucaksız denizlere yelken açar,
Dedim ya,
Bazen sessizlik en iyi ilaçtır,
Ve dalgaların sessizliğine kendini salmak!
Melike Yurtsever

DIPSIZ BiR KUYUNUN SONSUZ DERINLIGINDE                         
Deniz kokulu gözlerin üzerine
Bir türkü söylüyorum
Gulusunde sevdali bakışları ve ozlemleri anlatan
Bir de şiir yazıyorum her hecesinde seni dillendiren
Hasretine sevdalanmisken yarinlarin seni yaşıyorum
Zaman diliminin her saniyesinde
Sanrilar görüyorum durmadan reel idealar dünyasında
Birgün tanrica oluyorsun erisilmez
Birgün ateş oluyorsun dokunulmaz
Şimdi çok ama çok uzaklardasin biliyorum
Uzanıp tutmak istesemde ellerini tutamam
Koklamak istesemde sariya çalan saçlarını koklayamam
Dipsiz bir kuyunun sonsuz derinliğinde dönüp duruyorum
Sensizligin acısını cekerekten.
                         MEHMET ŞÜKRÜ KAPLAN

Düşünmeden, acımadan, utanmadan
yüksek kaleler kurmuşlar dört yanıma.

Umutsuzluk içinde böyle hep
bir şey düşünmez oldum alınyazımdan başka.

Dışarıda görülecek bir sürü işim vardı
ben nasıl sezmedim kaleler kuruldu da.

Ses seda işitmedim çalışan işçilerden
habersiz kapadılar beni dünyanın dışına..

 Bazen biraz derin kesince bir tırnağını
 Canını yakan o anlatılmaz sızıyı iyi bilirsin
 Bilirsin ki o tırnak uzamadan o acı kesilmeyecek
 Ve yine bilirsin ki;
 Et de tırnaktan ayrıldığında
 Yeni tırnak baş göstermeden
 O acı hiç dinmeyecek...

 İşte bu yüzden bilesin ki;
 Sabır en iyi ilaçtır ve
 O acı bir gün sana mutlaka
 Yeniden can kesilecek...

 (B.Gökçe)

 Bilmediğimiz bir senaryoyu sahneleyen oyuncularız bu dünyada
En gururlu bakışlarımızda bile okunuyor şaşkınlığımız
Ruhumuza aşıladığımız birer vitamin okuduğumuz her dua
Şaşkınlığın sersemliğini birazcık olsun hafifletmek uğruna

Yapacak bir şey yok
Nehirde akan birer su damlasıyız yalnızca
Suya nehir demek ya da damlaya su demek kadar
Hakikat gamzediyoruz ancak gerçeklik havuzunda

Ellerim saçlarımın arasında
Şakaklarım sen atıyor
Gözlerim çaresizlikle yıkanırken
Cüzdanımdaki tüm bilgelik
Yerlere saçılıyor

Bitmiş bir hikaye gibiyim
Bir daha okunmak istemeyen

Ben dediğim şeyde
O kadar çok iz var ki senden

Gitme
Gökleri kızartan ilahi kıvılcım aşkına

Bırakıp gitme

Ben dediğim şeyde
O kadar çok şey var ki senden

Özledim

Yağmur da var
Çok sevdiğim rüzgar da
Bugün Pazar
Daha uyanmadı komşular
Damların üzerinde kuşlar
Daha rahatlar
Radyolarda eski şarkılar çalıyorlar bu saatlerde
Gönül penceresinden ansızın bakıp geçenlere doğru
Yağmur da var
Çok sevdiğim rüzgar da
Daha uyanmadı komşular
Bugün Pazar
Ve ben seni çok özledim
Dışan çıkmak istiyor canım
Tek başına haytalık etmek
Islanmak Pazar sabahında yağmurda
Boş caddelerde dolaşmak
Vitrinlerine bakmak mağazaların
Sinemaların afişlerine
Sokakların isimlerine
Telefon kulübelerinde uyuyan çocuklara
Bir merhaba demek sessizce
Sahilde martılara simit atmak
Otobüslerin ilk seferlerine binmek
Gitmek istiyor canım
Hayatın gittiği yere
Islık çalıp şarkılar uydurmak kendi kendine
Fırından taze ekmek alıp
Buğusunu çekmek içine
Ve ben seni çok özledim
Tam böyle bir şey
Çiçeğe su yürümesi
Bebeğin ağlaması
Toprağın uyanması
Yağmurun yağması
Ateşin sıcağı
Bu Pazar sabahı
Tam böyle bir şey
Bir sabahçı kahvesine uğramak
Bir bardak çay
Taze dem kokusu
Hayatın atardamarlarında dolaşmak
Bölmeden şehrin uykusunu
Bir siir yazmak
Pazar bulmacasının boş karelerine
Şiirde tam da bunu anlatmak delice
Tam böyle bir şey
Hesapsız gölgesiz bedelsiz kimsesiz
Bir şiir yazmak
Bir bardak çay içmek
Sokaklarda gezmek
Yağmurda ıslanmak
Ve ben seni çok özledim

Şiir: İbrahim Sadri

BİR ADIN KALMALI

Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet bir adın kalmalı geriye
Birde o kahreden gurbet
Sen say ki ben hiç ağlamadım
Hiç ateşe tutmadım yüreğimi
Geceleri koynuma almadım ihaneti
Hele nihavend hele buse hiç geçmedi aklımdan
Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın
İçimin nehirlerinden
Evet yangın
Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
Evet kaybetmenin o zehirli buğusu
Evet isyan
evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
Bu sevda biraz nadan
Biraz da hıçkırık tadı
Pencere önü menekşelerinde her akşam
Dağlar sonra oynadı yerinden
Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam
Ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı
Yani ben seni sevdiğim zaman
Ayrılık kurşun kadar ağır gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
Yine de
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet, bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
beni affet
kaybetmek için erken
sevmek için çok geç ...

- İBRAHİM SADRİ

 
 

SENSİN

Her şeyin sonrası, evveli sensin
Gönlümün biricik emeli sensin
İnan ki çökerim çekemem dersen
Çünkü canevimin temeli sensin...

CEMAL SAFİ
 

AÇILIR KAPILAR

Alır seni korum damla damla
Suyuma, ekmeğime, aşıma,
Kaygıma, sevincime, acıma,
Umuduma, sabrıma, gücüme.

Alır seni bölerim parça parça,
Dağıtırım topraklara, denizlere, geceye.
Açılır her sabah kapılar gözlerinde,
Girerim ışıltılı, yemyeşil bir bahçeye.

A. KADİR

BÖYLE BIR SEVMEK (NE KADINLAR SEVDIM)

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.

Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir
Hayır sanmayın ki beni unuttular
Hala arasıra mektupları gelir
Gerçek değildiler birer umuttular
Eski bir şarkı belki bir şiir

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir
Yalnızlıklarımda elimden tuttular
Uzak fısıltıları içimi ürpertir
Sanki gökyüzünde bir buluttular
Nereye kayboldular şimdi kimbilir

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir.


ATTİLA İLHAN