Öğretmenim,sınıfınızın mutlaka çok çok sevilecek bir yanını bulun.Bunu çocuklara da her seferinde hissettirin.(Hem çocukların hem de fiziksel olarak sınıfın iyi yanı)Gözleriniz parlasın,siz onlara bakarken.Gülün bol bol,güldürün.Çıkmaza girdiğinizi hissettiğiniz anda bile kıkır kıkır sınıfta gülmeye başlayın. Sonra kaldığınız yerden devam edin.Bol bol sevgi sözcüğü kullanın,gurur verici,övücü,değerli olduğunu hissettirici.Eskiden tatlı sert derdim şimdi KARARLI diyorum.İşlerin yürümesi için kararlılık.Çocuk bir konu ve beklentileriniz hakkında,kararlı olduğunuzu anlamalı.Bu bir süreç,zaman alır ama pek nadir disiplin sorunu yaşarım.O da çoğunluk benim hatamdır,farklı özellikteki çocuğun o anki duygusunu anlayamadığım için.Bol huzurlu ve kikirdemeli bir sınıf olunca azıcık kaşınızı çatsanız,surat assanız krema kıvamına geliyorlar zaten.Muhallebi içinde çakıl taşı gibi olan da oluyor.İyi şeyleri her önüme gelenden beklemenin ahmaklık olduğunu da kırkımdan sonra anladığımdan sorunları büyütmemeye çabalıyorum.
Zaten büyüyünce ne insanlarla karşılaşacak,ne çıkarcı,düzenbaz,saygısız,ben dedim olsuncular,başkasının üzerinden geçinenler.Bari eline bir daha geçmeyecek olan çocukluklarını müthiş eğlenceli yaşasınlar.Hayat onlara her anlamda daha da zorlaşacak gibi ileride.
Ödevi çok vermiyorum,1 sayfa.Yapmadan geldiğinde,yanımda fazladan olan aynı ödevi yeniden verip bunu okulda ille yapması gerektiğini kızmadan belirtiyorum.Oyalanırsa,ya da gelişigüzel yaparsa son saatte biz eğlenceli bir etkinlik yaparken o ödevi ile uğraşıyor,katılmıyor.Kızmadan o ödevi ona yaptırmanın bedeli paha biçilemez,etkinliğe yetişmek için gösterdiği çabası da.
Kendi huzurum daha da değerli(yaş ilerleyince fark ettim.)Huzurum bozulmasın diye düşününce kendi huzurumu en küçük bozacak hiçbir şeyi yapmamaya çok özen gösteriyorum.
Aslında bu zamanda hem onları hem de öğretmenleri onca yokluğa,yok sayılmaya rağmen sadece okula gittiği için bile ayrı ayrı kutlamak gerekiyor.Öğretim desen yok(fen ve matematikte halimiz ortada ygs sınavı ve dünyada) eğitim desen o hiç olmadı zaten(gitgide büyüyen kadın cinayetleri,birbirimize davranışlarımız da ortada)Umutsuzluk değil de artık mesleğe ben,gülmeden ve güldürmeden eve gelme diye bakıyorum.Diğerleri ardından yarım yamalak da olsa geliyor.
Ellerinize sağlık öğretmenim ne güzel ifade etmişsiniz.
Geriye dönüp bakınca düşünüyorumda ne çok üzülmüş ve üzmüşüm,yıpranmışız.
Aynen 40 lı yaşlardan sonra daha iyi idrak ediyor insan.
Eğitim ve öğretimin elbirliğiye sona erdirildiği günümüzde (içinde olduğumuzda herşeyin farkındayız) halimiz içler acısı .
Ben şuna inanıyorum ki öğretmenlikte öğrenmenin sonu yok .
Yaşın ,tecrüben ne olursa olsun her yıl,her öğrenci gurubunda ,her yeni nesilde yeni şeyler öğreniyorsun.
