suzanceyda öğretmenimin verdiği örneğe bir şey de ben eklemek istiyorum: bu tür konularda öğretmenin tavrı da çok önemli çocuklara etkisi açısından. bu sene otistik bir öğrencim var, çocuklarım başlarda o kadar yadırgayıp şikayet ediyorlardı ki, velilerim bile arar olmuşlardı. sabırla onu ne kadar çok sevdiğimi sınıfa hissettirdim, bir süre sonra çocuklar da benim gibi davranmaya başladılar. şimdi onu o kadar seviyorlar ve ona karşı o kadar korumacılar ki anlatamam, bazen ben dalgınlıkla es geçsem hemen uyarıyolar. ya da sınıfça bir şeye isim verecek olsak hemen o arkadaşlarının ismini oy birliğiyle seçiyorlar. hatta son hafta velim arayıp " hocam çocukların merhamet duygusu gelişti, çok hoşumuza gidiyor" demesi beni çok gururlandırdı
ayy çocuklarımdan bahsederken ne kadar özlemiş olduğumu bir kez daha anladım
