Ah Keşke!.... ( Meslek Hayatımızdaki Pişmanlıklarımız)

Benim de meslek hayatıma başlayalı büyük çaplı bir "keşke" dediğim olmadı. Tabi 4.sınıf stajında "Keşke daha aktif olsaydım." demekten başka

Mesleğimin ilk 3 Yılı Vanda çalıştım CEBRAİL adındaki canım öğrencime bir davranışı için tokat atmıştım ilk oldu ve çok pişmanım. öğrencimin sorunları vardı onun için çok uğraştım 3 yıl okuma yazmayı öğrettim birbirimizi çok sevdik. şimdi başka yere atandım ama o keşkemi unutamıyorum. O öğrencimide çok özlüyorum. Bu arada asla dayak taraftarı değilim. Yaptığı davranış karşısında bir anlık sinirdi. kaşı patladığında dahi gülen çocuğum benim yüzümden ağlamıştı

bir çok pişmanlık olmuştur elbet ama en büyüğü köye ilk atandığımda önyargıyla ilk 1 yıl kimsenin yanına gitmemiştim uzun zaman mesafeli yaklaşmıştım sonraları pişman olup durumu düzeltip arayı iyi ettim ama o an kendime yaşattığım sıkıntıyı ve köylülere (özellikle iyi niyetli olanlar için) çok pişmanım

'' Ah keşke '' bu kelimeyi kullanmayı beş ay önce bıraktım çünkü bi işe yaramıyor, keşkeleri biz oluşurmasak bile ortam ya da başkaları oluşturuyor.

Gelecekte aynı hataları yapmamak için geçmişten  ders almalıyız. Bu yüzden lugatten keşkeyi silelim ileriye bakalım....

Her sınıf atladığımda keşke şunu da yapsaydım,dediğim mutlaka olmuştur.Keşke şu etkinliği de yapsaydım,keşke şuraya geziye gitseydim,keşke şunu söylemeseydim v.s v.s
Bu keşkeler diğer yıllar için yol haritasıdır.Her keşkede daha bir pişiyor,yolunuzu daha iyi görüyorsunuz.Bunun adı da tecrübe oluyor.
'Keşke' iyidir.Neresinden baktığınıza bağlıdır.
Bol keşkeli yıllar dilerim...

keşkeyle yaşamaya alışmamız şart.yaşadıkça keşkeler peşimizi hiç bırakmıyor.en aza indirmek en iyisi ama ben bunu hiç bir zaman başaramadım:(

bir izmirli olarak ilk atandığım d.bakır hazroda herkese karşı sıcakkanlı davranışım ve rahat tavırlarım(çarşıda alışveriş yapmak,herkesle dostane konuşmak,hava karardığında bile dışarda olmak)çok yadırganmış ve ben bunun farkına vardığımda hakkımda birsürü dedikodu çıkmıştı.şimdi düşününce gülüp geçiyorum ama o yıllar çok sevdiğim öğretmenlik mesleğinden istifa etme noktasına kadar gelmiş günlerce ağlamıştım.keşke kendimi bu kadar üzmeseymişim..

mesleğimin ilk yıllarındayım ,ileride keşke dememek için çabalıyorum

öyle büyük bir keşkem yok ancak zaman zaman keşke tercih noktasında daha dikkatli olsaydım dediğim oluyor...

Şimdiki tecrübem o zaman olmalıydı.

Keşke ilk başladığğımda herkese mesafeli olsaydım.

    Mesleğimin 22. yılında bazı nedenlerden dolayı duygusal davranıp 15 yıl boyunca yaşadığım İzmit'i bırakıp (hemde evimin önündeki okulda görev yaparken)memleketim deyip Ordu'ya tayin istediğim için keşke diyorum yapmasaydım bunu.Şimdi 1 buçuk saat yol gidip gelmek birleştirilmiş sınıf okutmak 22 yıldan sonra çekilmiyor.Ah keşke keşke hiç gelmeseydim diyorum.Ne bilirdim olağanüstü halden gelip böyle bir yere atanacağımı.Memleketim diyerek geldim ama şimdi çok pişmanım.

herkese "ah keske"siz bir hayat dilerim, keşkeler geri bir şey getirmedi şimdiye kadar bana

her AH KEŞKE! dediğim zman biraz daha olgunlaştığımı düşünüyorum.