Bir süre sonra insanlar pek de umrunda olmuyor.Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun.Kimin ne düşündüğünü,kimin ne yaptığını umursamıyorsun.Yorulunca kendi kabuğuna çekilip o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun.Anlık mutluluklar yaşayıp, derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit,kimseye de ihtiyacın olmuyor…Siz buna yalnızlık diyorsunuz, ben ise huzur…
herkese bir pencere lazım,önünde oturup her şeyi unutabileceği..
Şu an 944 kişi ve 13 üye var.