Anlamadım ki; neydi sizin derdiniz?
Sizi mutlu edebilecek ihtimalleriniz varken, gittiniz kendinize en acılı intiharlar seçtiniz.
Tamam kabul ediyorum, aşk insanı kör eder ama kim bilir kaç kez söylendi "Bu kumaştan sana bir gelecek çıkmaz" diye hiç mi işitmediniz?
Adına tecrübe dediğiniz hata, yıllarınızı çekip alırken sizden, bir insan uğruna harcadığınız koca bir ömür, biraz fazla değil mi? Nasıl feda ettiniz?
"Çok iyi bir oyuncuymuş, tanıyamamışım" demek sadece bir teselli. Nihayetinde her oyuncu, kendi kişiliğinden mutlaka bir şeyler katar oyuna; hiç mi fark etmediniz?
Dedim ya belki de mutluluk burnunuzun dibindeyken, siz yüreğinizin dikine gidip, yanlış insanları sevdiniz...
Uğur Gökbulut...
( Artık Kimsenin Hiç Kimsesi Olmayacağım kitabından )
