Bir Kardelen vardı.tüm zorlukların en çetin şartların üstesinden gelmek için hiç yılmayan.canı acısa da gülümseyen,kimsenin kötü olabileceğini düşünmeyen herkesin içinde az da olsa iyilik olduğunu düşünen bir Kardelen vardı.ne oldu Kardelen’e ?güvendi insanlara, kendi gibi bildi,dost bildi ,arkadaş bildi yanındakileri.yanıldı .o hassas kalbi incindi .çırpındıkça birşeyler için yine kendi kolu kanadı kırıldı.artık Kardelen kendi yaralarını kendi sarmak için uğraşacak.kimseye güvenemeyecek,kimseden yardım isteyemeyecek.insanların el birliği ile acıttıkları canının parçalarını kendisi toplayıp iyileşecek.biraz zamana ihtiyacı var.bunları da atlatacak ama bir daha kimseye güvenmeyecek kimsenin canını acıtmasına izin vermeyecek ve bir daha bu topraklarda açmayacak.yol uzun şartlar çetin biz gidelim 😔 buralardan gider olduk kalanlara selam olsun.
Gece uyumayan insanın gündüze sığmayan acıları vardır...