Bana Kurdele Takma Öğretmenim

En özverili meslek öğretmenliktir bence bazı şeylerimizden vaz geçebiliyoruz bazen acı olsada.Benusa hocam acılarınızı paylaşıyorum ve sizi kutluyorum.Saygılarımla

Benusa hocam affınıza sığınarak söylüyorum. "SİZ BİR MELEKSİNİZ"

dayanamadım yine....Videoyu izleyince....
Sevgili öğretmen arkadaşlarım.Bizler peygamber miyiz, yoksa yorulmak bilmeyen makinalar mı?....Böyle şiirleri okuyunca, böyle videoları izleyince kendimden utanıyorum bir an.."Ben iyi bir öğretmen olamadım" diye düşünüyorum. Sonra insan olduğum geliyor aklıma.Mucizeler yaratmaya gücü olmayan sıradan insan.....Kendimizi bu kadar ezmek niye, niye onca eleştiri kendimize....Şiirlerle, videolarla, öykülerle.....
  Sanırım çoğunuz köy öğretmenisiniz.Beni bu siteye çeken de bu. Yıllarca köylerde çalıştım.
En zor koşullarda. Dayısız, amcasız üstelik.....
Hiç İSTİSNA olamadım.
   Bir gün müfettiş geldi okula. Teftişimi yapıyor.Yıllık plan istedi.(bu arada yıllık planları elimizde kitap gibi yazıyoruz.matbu değil hiç bir şey.) "Yok." dedim. Ünite planı istedi. "Yok." dedim. Günlük plan istedi. "Yok." dedim. "Nedn?" dedi.SÖYLEYECEKLERİM, SAYACAKLARIM OKDAR ÇOKTU Kİ......Kısa bir cevapla geçiştirdim. "YORGUNUM...."Evet yorgundum.Ne eş, ne evlat, ne ana, ne öğretmen olabiliyordum. Sabah 5.45 de başlayan günlük tempomun yarısı yollarda geçiyordu. Dolmuşlar, at arabaları, 8 km yağışlı havalarda özellikle yürüyüşler.Bu yürüyüşler zayıflamak için falan da değildi. Yani evime gelip , duşumu alıp, kahvaltımı yapmayacaktım. Okuluma gidip ÖĞRETECEKTİM, SEVECEKTİM,  OKŞAYACAK-TIM.Bir de evde hergün babasının küfürlerini dinleyen çocuğa küfürün yanlış olduğunu anlatacaktım. Bir de evinde annesini babasınıdan hergün dayak yediğini gören çocuğa kavganın yanlış olduğunu anlatacaktım. Bir de babasının ter kokusunu bile bilmeyen, içki kokularıyla uyanan çocuğa içkinin zararlarını anlatacaktım....
     Ben mucize miyim arkadaşlar??
Merkeze geldim sonunda...benim bir çocuğum var. Affınıza sığınarak söylüyorum. 2. bir çocuk beklentimiz yoktu. Çünkü olmuyordu.Ama hep olsun istedim. Kızım için.Kardeşi olsun istedim. Hani derler ya "Ne isteersen onu çağırırsın." diye. İşte bu mucizeydi ve çocuk bekliyordum.Kızım biricik yavrum kardeşsiz kalmayacaktı. A ma yorgunluktan annelik bile yapamadığım çocuğuma bir kardeş dahai vermeyi başaramadım. Çünkü MUCİZE Öğretmen OLMAYA ÇALIŞIYORDUM. 43 öğrencimin tek tek saçını okşamak, 43 üne birden okuma yaptırmak, 43 ünün birden defterine bakmak, 43 ünün birden gözyaşlarını silmek, 43 üne birden kanat olmak uçurumlarda VE   VE   VE.... Aydınlık  Türkiye'nin şarkısı olmak....Neler var daha yazacak neler..... Ama okul vaktim geldi... Unutmadan; Tüm bu mucizeleri gerçekleştirmeye çalışırken bebeğimi kaybettim. Yani MUCİZE ANNE değil, sıradan bir anne bile olmayı beceremedim.
       Lütfen kendimizi suçlu hissetmeyelim....
LÜTFEN İNSAN OLDUĞUMUZU UNUTMAYALIM.....
                               Hepinize saygılar.
                                              BENUSA

Benusa Öğretmenim, sizin sözlerinizin üstüne söz söylemeye ne kalemim, ne kağıdım yeter...

Umudumuz herşeyimiz Değerli Öğretmenim; hayat en acı sahneler için sizi başrol oyuncusu olarak seçmiş olsa bile, umudunuza sımsıkı sarılın ki, hediye olarak sunulmuş hayata ve çetrefelli yollarına daha kolay göğüs gerebilesiniz...

Ayrıca, siz ve bebeğiniz dünyaya gelmekle şereflendirilerek zaten mucizenin birer parçası olmuşsunuz.Başka mucizelere ihtiyaç var mı ?...

Dilerim tertemiz yüreğinizden geçen her dileğiniz, hakkınızda hayırlısı olmak koşuluyla, gerçekleşir...

Her güne, yeni  bir mucizeyle uyanmanız dileğiyle...

  " Yaşam paylaşılırsa güzeldir. Paylaşılan sancılı karanlığın iniltileri bile olsa...."
    Değerli öğretmen arkadaşlarım. Duygularımı paylaştığınız için hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.Ama "ben-ben" derken sözünü ettiğim yalnızca ben değildim elbet....Binlerce benusanın sesi olmaktı dileğim. Hepimiz aynı duyguları paylaşmıyor muyuz "öğretmen" kimliğimizle? Birçoğumuz aynı sıkıntıları yaşamıyor mu adı bilinir  bilinmez yerlerde? Ne öğretmen arkadaşlar tanıdım meslek yaşamımda. "Ben de" dedim "sıkıntı mı yaşıyor muşum?" Milli eğitimin aile bütünlüğünü hiçe sayarak eşleri farklı yerlere ataması....Dokuz aylık hamile arkadaşa "Ben senin hamile olduğunu nerden bileyim?  Ya yalan söylüyorsan?"diyen milli eğitim müdürlerinin bunalıma soktuğu meslektaşlarım....Yolu izi olmayan dağ köylerine gönderilip çocuklarına kavuşmak için hafta sonlarını bekleyen arkadaşlarım...Saymakla bitiremem ki....
onca eziyetin üstüne İDİAL ÖĞRETMEN olmamızı  " Kimler ve ne yüzle bekliyor"diyesim geldi herkese....Köylerde hele...Teftiş notlarını 80 in 90 ın üzerinde verirlerse eğer tabiii elleri titreyen müfettiş arkadaşlar......Bize bu eziyetleri çektirenlere,insan olduğumuzu unutturanlara
biz ne yolla not verebiliriz??
     Bizler düşük notlar alsak da; bizler tespit edilen standartlara uymasak ta; bizler idial olamasak da.......Bizler kimilerine göre 4 ay tatili olan, yarım gün çalışmayla dünyanın parasını kazanan insanlar olsak ta.... HEPİMİZ BİRER MELEĞİZ.....
      Tekrar söylüyorum arkadaşlarım. Yüklenmeyelim kendimize.Hesap sormayalım yüreğimize.  Çünkü biline ki eksiklerimiz bizden, yüreğimizden, vicdanımızdan, isteksizliğimizden,sevgisizliğimizden kaynaklanan nedenler yüzünden değildir....
      Bizden daha özverili çalışan var mı bu memlekette? İşi öğretmek olan; işi sevmek olan; işi insan yüreği olan......
       Ben vazgeçtim kendimi suçlamaktan. Lütfen sizler de vazgeçin. Suçlanması gereken yürekler, sorgulanması gereken yürekler ÖĞRETMEN YÜREĞİ  değil....Kim olduklarını hepimiz biliyoruz zaten.bilmek te önemli değil. HEpİMİZ İŞİMİZİ YÜREKTEN VE ÖZVERİYLE YAPIYORUZ. TÜM OLUMSUZLUKLARA RAĞMEN. Tekrar hepinize teşekkür ediyor, bütün öğretmen arkadaşlarıma  aracılığınızla saygılarımı gönderiyorum.
                                       benusa

Bir öğretmen olarak sadece öğrencilerimin beğenisini beklemem gerektiğini anladım. Öğrenciler haricinde kimse sizin yaptıklarınızın değerini tam olarak bilemez. O yüzden ne müfettiş ne de idareci korkusu taşıyorum. Öğrencilerimin sevgisi bana yetiyor. Zaten mesleğimizi de geleceğimiz olan öğrenciler için yapmıyor muyuz?

Her gün okula iki otobüs gidiyorum,iki otobüs geliyoru.Otobüslerden illallah gelse de dağın başında da öğretmenlik yaptım,şükrediyorum.
Sabah 10.30'da çıkıp akşam 8'de eve giriyorum ve bacaklarımın sızlamasından yemek masasında bile oturmak zor geliyor.Kendimizi bu kadar önemsemezken bir kere içten,sıcacık sarıldıklarında,"ÖÖretmeniiim ben sizi çok seviyorum"dediklerinde mutluluktan uçmuyor muyuz?

Çok haklısınız aybala0735. O yüzden çekiliyor bu meslek.

Benusa Hocam Çok güzel bir yazı yazmışınız yüreğinize sağlık.İnşallah bundan sonra böyle bir acı çekmezsiniz. Allah siz hocalarımızın yardımcısı olsun.
 Mustafa KOÇ
 Hoşçakal

sunusu bu da

Linkiniz çalışmıyor.

tekrar ekleyim bakayım

zip ile  yollayım bakalım

kusura bakmayın açmıyor.

nedenini anlayamadım

dowlanda ekliyeceğim.

üzüldüm şimdi.

Hocam sizi gönülden kutlarım.Sizin acınız hepimizin acısı olmalı bence ....Sizin o güzel kalbinizden çıkan bu düşünceler bilin ki ulaşacağı yere çoktan ulaştı.Allah sizin gibi tüm yüreğiyle çalışan,kendini öğrencilerine adayan,hayatını onlara feda eden yüce öğretmenlere güç ve kuvvet versin......Bilin ki şimdi anlıyorum öğretmenlik neymiş ,nelere göğüs gerip;nelerle mücadele etmekmiş.Saygılarımı sınunyorum benusa hocam ........

gerçekten benusa hocam yazınızı okuyunca az önce gereksiz yere kafamın takılı kaldığını anladım,insanlar hiçbir zaman karşıdakini düşünmez hocam,kendi açısından bakar olaya,hayatın ilginçliği sınav dedikleri bu galiba...bazen herşey o kadar sıradan geliyor ki;öğrencilerimin gözlerine bakmak o pırıltıyı görmek tüm sıkıntı ve saçmalıkları unutturuyor bana...bazen keşke diyorum VURDUMDUYMAZ bir özelliğim olsaydı,bu kadar çok şeyi düşünmek istemezdim,herşeyin en güzelini yaşamanız ve yaşamamız(köy öğretmenleri olarak) dileğimle...saygılar hocam...

Çok güzelmiş hocam. İyi ki dedirtiyor insana. İyi ki öğretmen olmuşum...

ne müfettiş ne başkası hiç önemli değil aldığın puanlarda önemsiz onlar sizin çalışmalarınızı asla değerlendiremezler ama çocuklar varya işte onlara bakın gözlerine bakın sevgiyi görün heyecanı görün sizi taklit ettiğini görünişte onlar önemli çocuğun anlattığı önemlidoğrunuzdan sapmadan gidin anlatın bugelecek sizlerde