Beşinci Sınıftan Sonra Birinci Sınıfı Okutmak...

Birinci Sınıfın En Güzel Yanı  Verdiğiniz Emeğin Karşılığını Bir Kaç Ayda Alıyorsunuz Onların Okumaya Geçmesi Verilebilecek En Güzel Karşılık Oluyor Bu Nedenle  Birinci Sınıf Sabır İster Ama Tadıda Başka Sınıfı Okutmaya Benzemez.

6. yılımı çalışıyorum ve ilk kez 1. sınıf okutuyorum bu yıl. Gerçekten daha çok sabır, daha çok çalışma , daha çok emek gerekiyo. Ama karşılığını almak ta tabi çok güzel.

iyi aksamlar ben 6 ay 1-2-3.sınıf okuttum sonra kadroya gectm şimdi 5.sınıf okutuyorm sanki hiç bişey yapıyormusum gibi geliyor.Ama müstakil sınıfın rahatlığı bambaskaa.

1. Sınıflardaki değişim her gün ve çok hızlı olduğu için insana anlatılamaz bir mutluluk yaşatıyor. Tüm yorgunluğu da silip atıyor... Çocuklarımın gözlerindeki parıltıdan bunu daha iyi anlayabilirsiniz...

1.sınıf okutmak bir başka şevk verir insana .Geçen yıl 5.sınıfı okutmuştum çok özlemişim 1.sınıfı.İlk günlerde seviyeye inme güçlüğü olabilir.Ama o karşılıksız sevgileri,gözlerindeki ışltı yok mu,müthiş seviyorum .İnanılmaz mutlu oluyorum.22.yılımda 10.kez 1.sınıf okutuyorum.Çooook seviyorum....

5. sınıfta ders anlatmanın zevki bir başka olur. Yapılan şakaları anlamaları ve onların da karşılık vermeleri. Öğrenciler öğretmenlerine daha çok bağlanıyorlar.
1. sınıfta biraz daha farklı. Sevgil temelli.

benim eşimde birinci sınıfları okutuyor.ondan çok ben yoruluyorum.

arkadaşlar 5 ten sonra 1 leri okutmak sabır istemiyor sadece ömür istiyor.erken yaşlanmaya hatta panik atak gibi yanetkileri olabiliyor.hadi kolay gee

3 yıldır birleştirilmiş sınıf okutuyorum gerçekten çok zor.müstakil sınıfın pek bir zorluğu yoktur herhalde arkadaşlar..bilemiyoruummm..

sevgili meslektaşlarım
meslekte 24 . yılımı geride bırakan bir öğretmen olarak son 15 yılımı sadece birinci sınıfları okutarak sürdürüyorum.
okulumuzda öğretmenler katagorik olarak
birinci sınıf
iki ve üçüncü sınıf
dört ve beşinci sınıf
şeklinde üç ayrı gruplandırma ile sürdürülüyor.                       ( Kafanız karışmasın Devlet Okulu Değil)
yıllar içinde şunu gördüm
birden beşe kadar öğretmenlik biraz fantastik biraz kendi benzerini yaratma içgüdüsü biraz riske etmeme birazda alışkanlıklarımızı değiştirereme sonuçlarıyla farkında olmadan  oluşturulmuş gibi geliyor. bunun milli eğitimin kabul edilmiş uygulaması olduğunu bile bile söylüyorum.
     öğretmen alıştığı öğrenci kitlesinden vazgeçmek istemiyor en azından beş yıl boyunca huyunu suyunu bildiğim çocuklar
   onlarla birlikte öğrenmek hata görülebiliriliğini azaltıyor
   bize ait bir duygusallıkla öğrenciyi kendi malı gibi görüp ne başkalarının işine karışırım nede kimse benim işime karışsın mantığı
   alıştığı veli kitlesiyle kurduğu doğru yada yanlış kontak farketmez sürekli değişmesini istememek
     bu ve buna benzer bir sürü açıklamalar sizinde aklınıza gelebilir.
                    ben burada neden birden beşe kadar okutulmamalı asıl ona vurgu yapacağım

   biliyormusunuz dokuz yıl devlet okulunda görev yapıp istifa edipte özel okula geçtiğimde açıkça itiraf ediyorum tek hedefim birden beşe kadar öğrencilerimi yetiştirip beş yıllık eserlerimi görme isteğiyle yanıp tutuşuyordum ( devlet okullarında on yıla yakın hizmetimde beş yıl bir okulda duramamış bu hayalimi yaşayamamıştım)
   özel okulda ilk yılım dördüncü sınıfları okutuyorum o yıla kadar hiç dördüncü sınıf okutmamışım. kesinlikle akademik donanım açısından öğrencilerin gerisine düşmemek için sorulan sorularda bocalamamak için inanılmaz efor sarfediyordum geç saatlere kadar ders çalışıyordum. birde psikilojik durumları itibarıyla büyüme evresine girmiş çocukluktan çıkacak kitlenin psikiolojik durumlarınada uyum sağlamakta zorlanıyordum. sözü uzatmayayım yıl bitti ama zordu benim için
sonraki yıl birinci sınıfları aldım. emin olun benim hedef kitlem onlarmış benim yakalayacağım düzey onlarmış ben tamda o yaş grubu için biçilmiş kaftandım.
 yıllarca bu böyle devam etti. İlk zamanlar her yıl yine aynı şeyleri yapacağımı düşünmüştüm. Ama aynı şeyleri yapmam mümkün değil çünkü karşında yaş grubu aynı olsada farklı insanlar vardı. her yıl yeniden işe başlıyor ama karşımdaki kitlenin ihtiyaçları ve durumlarını dikkate alarak programımı yapıyordum.
  bu süreçte her öğretmen kendi öz değerlendirmesini yapıp yukarıda belirttiğim üç grubptan kendisine uygun olan grupla ilgili seçimi belirtmeye başladı.
  En iyi hangi sınıfta daha başarılı olurum? işte cevap verdiğimiz soru buydu.  Burada sınıf öğretmeni her sınıfta en iyi başarıyı sağlar şeklinde açıklamalar yapılsada öğretmenlik aspirin vermek değil penislin olmayı gerektiriyor. 
  bunun bir çok yönden tartışılması sürecinde bir çok şey yaşandı.
 ilk önce veli boyutunda;
 veli - öğretmenim çocuk size alışıyor bıraktığınızda çok zorlanır ' diyerek ayrılık kaygısını dile getiriyor.
evet bu eleştirinin doğruluk payı var. Ama eğer ayrılık kaygısı bizim eğitimde önceleyeceğimiz ilk unsur olacaksa beşinci yılın sonundaki ayrılık travmasını nasıl izah edeceğiz. yaaa öğrenciler büyüyorlar alışıyorlar sözleri bu taravmanın yaşanmasına engel olamıyor. Aslında biz bize tabi bizim kopyalarımız yetiştirmek gibi bir görevi yürütmüyoruz. Tamam anlıyorum. leştiriyi en iyi kurum birbirini tamamlayan ekip bilincine inanmış öğretmen kadrosuyla açılacabileceğini belirtmekte yarar var. Ben bu soruyla muhatap olduğumda veliye şunu diyorum:
- Haklısınız. Ama biz aynı dili konuşan aynı duygu yoğunluğuyla ortak hedefler inanmış bir kadroyuz.  Ben 9 ay emek verdiğim bir kitleyi teslim edeceğim meslektaşıma güvenmesem bırakırmıyım. ayrılık kaygısına gelince öğrenci üzülür diyorsunuzda ben onların hayatlarında en önemli olayları birlikte yaşamış biri olarak ben üzülümüyormuyum sanıyorsunuz. tabiki üzülüyorum. Ama Öğretmenlik duyguslallıkla değil sağduyuyla yapılması gereken bir meslektir. hani evladı iğne vurulurken evebeynlerin dayanamamsı ağlamasımı dır önemli olan doktorun sağduyuyla iğnesini yapmasımı eğer doktorsak işimzi yapmalıyız.
  Bu konudaki bir kaygımda ben neden kendi benzerlerimi yaratayımki.....  beş yılın sonunda saç taramasını bile öğretmenine benzeten çok öğrenci gördüm. tamam bende isterim ama dedimya öğretmenlik sağduyu mesleği duygusalllığınızı bastırmalısnız.
  Yaş grup özellik ve ihtiyaçlarıda farklıdır. birinci sınıfta öğretmenliğin yanında dadılıkta yapmaktasınız adeta. iki ve üçte öğreci dönüşümünü gerçekleştren kitle. dört ve beşte artık bireyselleşme yolunda ilerleyen ön ergenlik dönemi sürecine giren kitle...
  öğretmenlik akademik donanıma en çok ihitiyaç duyulan alanlardan birisidir. beş yıl boyunca hep bir sonraki yıl neler yaşayacağını yaşadığında gördüğün bir süreç eğitim açısından sıkıntılı bir olgudur. aslında bunun formülasyonu şöyle olabilirdi. HER ÖĞRETMEN BEŞ YILIN SONUNDA OKUTTUĞU KİTLENİN PROFESÖRÜ OLUYOR BUNU KABUL EDİYORUM . HATTA DAHADA İLERİ GİDEREK O SINIFIN KULLANMAM KILAVUZUNU YAZABİLECEK DÜZEYE GELİYOR. AMA AMA...... BU KILAVUZ BAŞKA BİR KİTLEYE ASLA BİRBİR ADAPTE E-Dİ- LE- Mİ- YOR.
 
  ASLINDA BU ÇOK UZUN BİR TARTIŞMA GEREKTİRİYOR.
Onun için bu kadarla bırakmak istiyorum. Çünkü yazarak değil tartışılıp konuşularak ortak bir konsensusa varılabilecek bir konu.
SON SÖZÜM
 ben sınıf öğretmenliği formasyonunda katagorize edilmiş ayrıma inanmaktayım ( birini sınıf öğretmenliği - ikinci ve üşüncü sınıf öğretmenliği- dördüncü ve beşinci sınıf öğretmenliği hatta bir radikal teklif daha yapabilirm dört ve beşinci sınıf öğretmenliğinde sınıf öğretmenliği değil  branş öğretmenliği uygulaması dahada doğru olur)

kim ne derse desin geçen yıl okuttuğum 5.sınıf öğrencilerimi arıyorum doğrusu

5. sınıftan sonra 1. sınıfı okutmak insana rahatlık verir

Birinci sınıfa dönmek başlarda beni çok korkutuyordu.Ne yapacağım becerebilirmiyim korkusu vardı.Ama gün geçtikçe ve onlar okumaya başladıkça insan gerçekten mutlu oluyor.Tabi sınıf düzeni ve sessizlik hak getire ama zamanla olacak inşallah.

    Geçen yıl 5. sınıf okutmuştum bu yıl 1. sınıf okutuyorum 8 yıldır 1. sınıf okutmuyordum 25 öğrencimin 24'ü okudu ilkzamanlar çok yoruldum ama şimdi çok mutluyum ayrıca sınıfımı da çok seviyorum. 1.Sınıf okutmanın tadıda birbaşka.

sabır....sabır....sabırrr.... . arkadaşlar......

bende geçen yıl çok üzüldüm...rüyalarıma bile girerdi bu 1.sınıflar...bütün gece rüyamda ela ali ata diye sayıklardım....ama hepsi geçti 2.dönem....  ocağa kadar sabredin... sonra inanın herşey yoluna girecek....

kitaplarını bulamayan öğrenciler var mı birlerde??

ben geçen yıl onların kitaplarının ilk sayfasına birer resim çizdim... hayat bilgisine bayrak,türkçeye kelebek, matematiğe elma.....vs.... o kitapların onlar okumayı öğrenene kadar adı  elmalı kitap, bayraklı kitap........ kaldı. Bu şekildede kitaplarını kolayca bulabilirler.....

hocam klayca bulmaları için bız herbırıne farklı renkte kaplattık
hayat bılgısı sarı
türkçe kırmızı
matematık mavı

şiimdıden 1.sınıf alacaklara önerı olabılır