Birleştirilmiş Sınıf Öğretmenlerinin Günlüğü 2

turkce 1 lere kuşkucu horoz okuduk bu ders etkınlıklere basladık 2 ve 3 lerım de kıtap okudular..

günaydın arkadaşlar..

tam havalar düzeldi derken sabah bembeyaz karla uyanmak artık çok can sıkıcı olmaya başladı. üstüne bir de hasta hasta derse gelmek
birleri gerilemiş görmek..
kapının önünü buzları kırmak suretiyle temizlemek...
çocukların tuvaletinin ön tarafının çökmüş olması...

nesnelerin başka bir evrende canlı olup orada anlaşıp sonra hep beraber burada bizimle dalga geçtiğini falan düşünmeye başlamak üzereyim anlayacağınız:)

   Göz gözü görmez tipide başlar bir gün. Hayrettir ki kesik değildir elektrikler. Bir öğretmen, lojman perdesini usulca kaldırıp baktığında, camın yarıya kadar karla kaplı olduğunu görür. Çocuklar gelebilir mi acaba diye düşünür bir an. Ya gelirlerse düşüncesiyle gidip yakar okulun sobasını. Rüzgâr adeta sobanın içinde esmektedir. Geceden kalan közler henüz tükenmemiş sınıf ideal ısısına kavuşmuştur. Tazeler kovayı öğretmen..
   Lojmana döndüğünde çay artık kaynıyordur. Sınıf sobasını yakmakta geçen sürede çayın hangi tüp derecesinde kaynadığını öğrenmek de bir tecrübedir artık. Lakin uzaktan göründüğü kadar kolay değildir. Van gölü kıyısında Van kahvaltısı yapıyormuşçasına keyif alır şartların önüne sunduğu nimetleri yerken.
   Çocuklardan henüz ses yoktur. Halbuki Adem gelmeliydi şimdiye kadar diye geçer aklından öğretmenin. O Adem ki kimi zaman dersten 70 dakika önce gelebilmektedir sırf okula ilk gelen olmak için. Rüzgarı dinleyip sıcak çayı yudumlarken öğretmen göz gözü görmez tipiyi izlemektedir. Bugün bu çocuklar gelmez diye geçer aklından.
   Çalan telefondan bir veli, ‘hocam okul var mı’ diye sormaktadır. ‘Şevket abi, ben buradayım ama daha henüz gelen olmadı, çocuklar gelirse ben seni ararım sen de o zaman gönderirsin’ olur öğretmenin cevabı.
   Televizyondan sabaha haberlerini izlerken giyinen öğretmenin gözüne çivide asılı duran ‘Personel Daimi Giriş Kartı’ çarpar. Şunu da asayım bugün boynuma, bir güzel akredite edeyim kendimi de alem öğretmen görsün diye düşünür ve kartı boynuna asınca bir gülme tutar..
   Göz gözü görmez tipide, sıfır noktasında kendini akredite etmiş bir öğretmen öğrencilerini beklemektedir sıcacık sınıfta.. Bugün bir müfettiş gelse diye geçer aklından, galiba teşekkür, takdir, başarı, üstün başarı belgesi verirlerdi bana diye hayaller kurar. Bilir ki teftiş için daha en az iki buçuk ay vardır. Ve günlük güneşlik bir havada geçen teftişte ‘zimmet defteri’ sıkıntı çıkarabilecek bir yapıdadır. Ben ki yüreğimi dağlara zimmetlemişim diye bir de kahramanca cümle geçirir aklından öğretmen.
   Sınıfa taşınan çaydanlıktan bir bardak daha çay alınıp o klasik camdan bakan öğretmen pozu vermenin tam da zamanıdır. Hatta bir de türkü söylemelidir şöyle bağıra çağıra.. Kimse duymaz nasılsa diye düşünerek ve hiç kasmadan..
   
Sürerim sürerim gitmez gadana
Fransız kurşunu da geçmez adama
Varsın söyleyin mazlum anama
Analar da böyle yiğit doğurur..

turkce 1 lere kuşkucu horoz okuduk bu ders etkınlıklere basladık 2 ve 3 lerım de kıtap okudular..

ne güzel biz daha geçemedik türkçe kitabına.haftaya anca diye düşünüyorum.o da en erken.

Herkese günaydınlar..
Özlemişim okulu.
Ama hala uyanmakta zorluk çekiyorum.
Uyku o kadar tatlı ki

günaydın arkadaşlar..

tam havalar düzeldi derken sabah bembeyaz karla uyanmak artık çok can sıkıcı olmaya başladı. üstüne bir de hasta hasta derse gelmek
birleri gerilemiş görmek..
kapının önünü buzları kırmak suretiyle temizlemek...
çocukların tuvaletinin ön tarafının çökmüş olması...

nesnelerin başka bir evrende canlı olup orada anlaşıp sonra hep beraber burada bizimle dalga geçtiğini falan düşünmeye başlamak üzereyim anlayacağınız:)

Umarım hepimiz bir gün ,müstakil bir sınıfa ,sağlam ve kaloriferli bir okula kavuşuruz...

   Göz gözü görmez tipide başlar bir gün. Hayrettir ki kesik değildir elektrikler. Bir öğretmen, lojman perdesini usulca kaldırıp baktığında, camın yarıya kadar karla kaplı olduğunu görür. Çocuklar gelebilir mi acaba diye düşünür bir an. Ya gelirlerse düşüncesiyle gidip yakar okulun sobasını. Rüzgâr adeta sobanın içinde esmektedir. Geceden kalan közler henüz tükenmemiş sınıf ideal ısısına kavuşmuştur. Tazeler kovayı öğretmen..
   Lojmana döndüğünde çay artık kaynıyordur. Sınıf sobasını yakmakta geçen sürede çayın hangi tüp derecesinde kaynadığını öğrenmek de bir tecrübedir artık. Lakin uzaktan göründüğü kadar kolay değildir. Van gölü kıyısında Van kahvaltısı yapıyormuşçasına keyif alır şartların önüne sunduğu nimetleri yerken.
   Çocuklardan henüz ses yoktur. Halbuki Adem gelmeliydi şimdiye kadar diye geçer aklından öğretmenin. O Adem ki kimi zaman dersten 70 dakika önce gelebilmektedir sırf okula ilk gelen olmak için. Rüzgarı dinleyip sıcak çayı yudumlarken öğretmen göz gözü görmez tipiyi izlemektedir. Bugün bu çocuklar gelmez diye geçer aklından.
   Çalan telefondan bir veli, ‘hocam okul var mı’ diye sormaktadır. ‘Şevket abi, ben buradayım ama daha henüz gelen olmadı, çocuklar gelirse ben seni ararım sen de o zaman gönderirsin’ olur öğretmenin cevabı.
   Televizyondan sabaha haberlerini izlerken giyinen öğretmenin gözüne çivide asılı duran ‘Personel Daimi Giriş Kartı’ çarpar. Şunu da asayım bugün boynuma, bir güzel akredite edeyim kendimi de alem öğretmen görsün diye düşünür ve kartı boynuna asınca bir gülme tutar..
   Göz gözü görmez tipide, sıfır noktasında kendini akredite etmiş bir öğretmen öğrencilerini beklemektedir sıcacık sınıfta.. Bugün bir müfettiş gelse diye geçer aklından, galiba teşekkür, takdir, başarı, üstün başarı belgesi verirlerdi bana diye hayaller kurar. Bilir ki teftiş için daha en az iki buçuk ay vardır. Ve günlük güneşlik bir havada geçen teftişte ‘zimmet defteri’ sıkıntı çıkarabilecek bir yapıdadır. Ben ki yüreğimi dağlara zimmetlemişim diye bir de kahramanca cümle geçirir aklından öğretmen.
   Sınıfa taşınan çaydanlıktan bir bardak daha çay alınıp o klasik camdan bakan öğretmen pozu vermenin tam da zamanıdır. Hatta bir de türkü söylemelidir şöyle bağıra çağıra.. Kimse duymaz nasılsa diye düşünerek ve hiç kasmadan..
   
Sürerim sürerim gitmez gadana
Fransız kurşunu da geçmez adama
Varsın söyleyin mazlum anama
Analar da böyle yiğit doğurur..

ağzınıza sağlık öğretmenim. bende bir anda benden bahsediyorsunuz sandım.

Umarım hepimiz bir gün ,müstakil bir sınıfa ,sağlam ve kaloriferli bir okula kavuşuruz...

amiiiinnn  hocam inşallah

bu arada  bayrak direğinin ipi kopmuş.ipin ucuda tepede kalmış.nasıl düzeltiriz bilmiyorum

   Göz gözü görmez tipide başlar bir gün. Hayrettir ki kesik değildir elektrikler. Bir öğretmen, lojman perdesini usulca kaldırıp baktığında, camın yarıya kadar karla kaplı olduğunu görür. Çocuklar gelebilir mi acaba diye düşünür bir an. Ya gelirlerse düşüncesiyle gidip yakar okulun sobasını. Rüzgâr adeta sobanın içinde esmektedir. Geceden kalan közler henüz tükenmemiş sınıf ideal ısısına kavuşmuştur. Tazeler kovayı öğretmen..
   Lojmana döndüğünde çay artık kaynıyordur. Sınıf sobasını yakmakta geçen sürede çayın hangi tüp derecesinde kaynadığını öğrenmek de bir tecrübedir artık. Lakin uzaktan göründüğü kadar kolay değildir. Van gölü kıyısında Van kahvaltısı yapıyormuşçasına keyif alır şartların önüne sunduğu nimetleri yerken.
   Çocuklardan henüz ses yoktur. Halbuki Adem gelmeliydi şimdiye kadar diye geçer aklından öğretmenin. O Adem ki kimi zaman dersten 70 dakika önce gelebilmektedir sırf okula ilk gelen olmak için. Rüzgarı dinleyip sıcak çayı yudumlarken öğretmen göz gözü görmez tipiyi izlemektedir. Bugün bu çocuklar gelmez diye geçer aklından.
   Çalan telefondan bir veli, ‘hocam okul var mı’ diye sormaktadır. ‘Şevket abi, ben buradayım ama daha henüz gelen olmadı, çocuklar gelirse ben seni ararım sen de o zaman gönderirsin’ olur öğretmenin cevabı.
   Televizyondan sabaha haberlerini izlerken giyinen öğretmenin gözüne çivide asılı duran ‘Personel Daimi Giriş Kartı’ çarpar. Şunu da asayım bugün boynuma, bir güzel akredite edeyim kendimi de alem öğretmen görsün diye düşünür ve kartı boynuna asınca bir gülme tutar..
   Göz gözü görmez tipide, sıfır noktasında kendini akredite etmiş bir öğretmen öğrencilerini beklemektedir sıcacık sınıfta.. Bugün bir müfettiş gelse diye geçer aklından, galiba teşekkür, takdir, başarı, üstün başarı belgesi verirlerdi bana diye hayaller kurar. Bilir ki teftiş için daha en az iki buçuk ay vardır. Ve günlük güneşlik bir havada geçen teftişte ‘zimmet defteri’ sıkıntı çıkarabilecek bir yapıdadır. Ben ki yüreğimi dağlara zimmetlemişim diye bir de kahramanca cümle geçirir aklından öğretmen.
   Sınıfa taşınan çaydanlıktan bir bardak daha çay alınıp o klasik camdan bakan öğretmen pozu vermenin tam da zamanıdır. Hatta bir de türkü söylemelidir şöyle bağıra çağıra.. Kimse duymaz nasılsa diye düşünerek ve hiç kasmadan..
   
Sürerim sürerim gitmez gadana
Fransız kurşunu da geçmez adama
Varsın söyleyin mazlum anama
Analar da böyle yiğit doğurur..

hocam bayıldım çok güzel anlatmışsınız...

amiiiinnn  hocam inşallah

bu arada  bayrak direğinin ipi kopmuş.ipin ucuda tepede kalmış.nasıl düzeltiriz bilmiyorum

sene başında muhtar  direği aşaıdan gevşetip aşağıya indirmişti bayrağı öyle takabilmiştik. deneyebilirsiniz yanınıza birini alıp hocam.

kolay gelsin durup dururken iş işte..

sene başında muhtar  direği aşaıdan gevşetip aşağıya indirmişti bayrağı öyle takabilmiştik. deneyebilirsiniz yanınıza birini alıp hocam.

kolay gelsin durup dururken iş işte..

gercekten öyle....

sene başında muhtar  direği aşaıdan gevşetip aşağıya indirmişti bayrağı öyle takabilmiştik. deneyebilirsiniz yanınıza birini alıp hocam.

kolay gelsin durup dururken iş işte..

aynen hocam yaa..durup dururken iş çıkıyor..aksi gibi bizim direkte sabit.gevşetme falan sözkonusu değil.ya birini çıkaracağız direğe..bilemiyorum artık...

kitap seçim modülü açıldı mı??

kitap seçim modülü açıldı mı??

Açık şu anda ve 24 Şubat son gün..

Ve birleştirilmiş sınıf 1-2-3. sınıflara Hayat Bilgisi 2, 4-5. sınıflara Fen ve Teknoloji, Sosyal Bilgiler 5 ders kitapları girilecek..