Birleştirilmiş Sınıflı İlkokulların Günlüğü 2016-2017

ÖNÜMÜZDEKİ SENE SEÇMELİ DERS SEÇİMLERİ ŞİMDİDEN YAPILIYOR HOCAM.

kitap modülü kapanmadan bu işi bitirmek gerekiyor.

kitap modülü kapanmadan bu işi bitirmek gerekiyor.

20 Şubat son muydu ?

20 Şubat son muydu ?

28 i serdar öğretmenim

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

dys yardımlaşma bölümü şimdiden 41 sayfa olmuş. nedense içimde bize de dert olacak gibi bir his var. 15 şubatta yani yarın geçilecek sisteme. daha e imzamı aktifleştirmedim.
iyi akşamlar.

dys yardımlaşma bölümü şimdiden 41 sayfa olmuş. nedense içimde bize de dert olacak gibi bir his var. 15 şubatta yani yarın geçilecek sisteme. daha e imzamı aktifleştirmedim.
iyi akşamlar.

kaç gündür kendime yazı gönderip cevaplıyorum sisteme alışabilmek için. artık otomatiğe bağladım sistemi kullanması zor değil, zor olan sistemi bilgisayarda çalışabilir hale getirmek. özellikle java sorununu çok kişi yaşıyor.

dys yardımlaşma bölümü şimdiden 41 sayfa olmuş. nedense içimde bize de dert olacak gibi bir his var. 15 şubatta yani yarın geçilecek sisteme. daha e imzamı aktifleştirmedim.
iyi akşamlar.

Rahat ol hocam. 2 günlük kursa gittim. Evrak oluşturma önemli değil de, evrak gönderme önemli. İnternette Habib hocanın videoları var. Onları  flash belleğe kopyaladım. Lazım oldukça yazar, paylaşır, paslaşırız.

Ümit Hocam 1 marttan sonra yalnız değilsin, biz de geçiyoruz sisteme. Ama elektronik sim kartları henüz gelmedi. Bekleyelim bakalım.

Rahat ol hocam. 2 günlük kursa gittim. Evrak oluşturma önemli değil de, evrak gönderme önemli. İnternette Habib hocanın videoları var. Onları  flash belleğe kopyaladım. Lazım oldukça yazar, paylaşır, paslaşırız.

Ümit Hocam 1 marttan sonra yalnız değilsin, biz de geçiyoruz sisteme. Ama elektronik sim kartları henüz gelmedi. Bekleyelim bakalım.

aydin.meb.gov.tr sitesinde kısa ve öz anlatım videoları var tavsiye ederim.

İyi günler arkadaşlar, sizden bir konuda bana fikir vermenizi istiyorum. Sabahtan itibaren çok kötü bir gün geçiriyorum. Sınıfımda 2 tane çok ciddi sorun yaşadığım öğrencim var. Hiçbir şekilde ne söz dinliyorlar, ne ceza veriyorum aldırış ediyorlar ne de ders dinliyorlar yetmiyor sınıfında huzurunu bozuyorlar. Bugün mesela 2. dersten itibaren başladılar konuşmaya önce sakince uyardım onları ama aynen devam ettiler, sonraki ders yine aynı dediklerimin tersini yapıyorlar sürekli bir konuşma halindeler. Tenefüse çıkarmadım çıkarma nolacak diyorlar, kızıyorum kızınca çok komik oluyorsunuz diye konuşup iyice deli ediyorlar beni. Ödül de denedim zamanında yani sessiz durup ders dinlerseniz küçük küçük şeyler veriyordum o da umurlarında olmadı. Aileleriyle konuştum onlar da hocam valla biz de napacağımızı bilmiyoruz diye çıktı işin içinden. Bugün o kadar kötü oldum ki artık elim ayağım titredi sınıftan çıktım sinirimden ağladım. Sınıf yönetimi konusunda bu öğrenciler için ne yapabilirim tecrübelerinize çok ihtiyacım var, bir de okulda tekim gerçekten artık sinirlerim ciddi şekilde bozuldu.

Hocam bende de sene başında vardı 3 tane hiç ders ile alakaları yok bir iki gün sabır ettim baktım olmuyor topladım bütün kitaplarını gidin babanızla gelin yoksa almam sizi sınıfa dedim. Öğleden sonra özür dileyerek geldiler o gün bugündür sorun halloldu. Bazen yeni kitap getirip veriyorum çok hoşlarina gidiyor.Tabi arada konuşuyorlar ama çocuk onlar fazla tutamayız sessiz.

Hocam bende de sene başında vardı 3 tane hiç ders ile alakaları yok bir iki gün sabır ettim baktım olmuyor topladım bütün kitaplarını gidin babanızla gelin yoksa almam sizi sınıfa dedim. Öğleden sonra özür dileyerek geldiler o gün bugündür sorun halloldu. Bazen yeni kitap getirip veriyorum çok hoşlarina gidiyor.Tabi arada konuşuyorlar ama çocuk onlar fazla tutamayız sessiz.

 
Hocam bu çocukları anlamak imkansız gerçekten çünkü ben kitabından kalemine çok sevdiği eşyalarına kadar her şeylerini aldığım da oldu alırsan al nolacak havasındaydılar bir kere bile istemediler günlerce bende durdular. Aileler ile de kaç kez görüştüm çok da bişe yapmıyorlar biz de bişe yapamıyoruz deyip çıkıyorlar işin içinden.

Arkadaşlar tüm Türkiye'de yürütülen bir proje var.Hayalimdeki Robot diye . Proje çok basit.Öğrencileriniz hayalindeki bir roboru bir dakikalık bir video anlatacak.Bir yarışma değil .Şimdiye kadar 1200 video cekildi. Videoyu yollayan okullara hediyeler gönderilecek .Her il için sponsorlar oluşturuldu.Ayrıca bazı illerde eğitimler de verilecek.Projenin çok büyük sponsorları var. Mesela PTT gibi. Şu ana kadar 79 il tamamlandı 3 ilden hiç başvuru yok.Ama hediyeleri hazır. Bu iller Yalova,Yozgat,Tunceli bu illerde çalışan arkadaşlar veya tanıdığı öğretmen olanlar haber verirlerse onlar da katılabilir. Yapılacak olan şey çok kolay cep telefonuyla kısa bir video çekip hayalimdekirobot.com  adresine yollayacaksınız.Konu ile ilgili videolar you tube de var.inceleyebilirsiniz.Proje koordinatörü Buğra Ayan

  [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocam, ben 3 jenerasyon okuttum. Yamalı sınıflarda okuttum.

Bahsettiğiniz, anlamda  öğrenciler gibileri ile genelde hiç başarılı olamadım. En baştan, şahsen itiraf edeyim. Kimseyi uzaktan akılla kandıramam.

Sanırım kavgacı-küfürcü- ilgisiz bir 2. sınıf kız öğrencimin babası öldükten  sonra, kira borçlarını ödediğimi, tek kalan anası hastalandığında, hastaneye götürürken, ardından süt-muz vs..  götürdüğümü unutmuyorum. Ama okul dışı satranç çalışması yapmaya başladığımda satranç bilmediğini, bahane ederek çalışmaya katmamıştım. Sonradan kendisi yalvar yakar gelmek istedi.

Aradan 2 yıl geçti. Bu hayatta yalnız kalmışlar, 55'lik anasıyla, İstanbul'un kenar mahallesinde yaşar. (Annesi çöpten topladıklarını satardı.Bir gün sokakta onları gördüm. Gene çöp topluyorlardı. Kız beni gördü kaçtı. Annesinin elinden aldım çöp torbasını, içindeki 3 renkli
lazer hp yazıcı parçaları da biraz ağırdı. Hava zaten soğuk, vakit te akşamdı.Onlar utandılar, ama utanılacak bir şey olsa, ben o an olmazdım ne orada, ne burada. ) Bu öğrenci, geçen hafta da beni aradı.  (Bazen ayda 2 kez arar, ama çağrısını kapatırım, ben geri dönüş yaparım, az buçuk masraf olmasın diye.)

  Şimdi 6.sınıfta. Kendi sınıfının, sınıf birincisi. (Öyle söylüyor telefonda, ama öğretmen, öğrencisinin ne zaman yalan söylediğini, ne zaman doğru söylediğini iyi bilir, şahsen bu küfürbaz, bu kavgacı kız içinde geçerli.)


Unutmadan, 2. Sınıfın ilk veli toplantısında erkeklerde katılacak, dediğim toplantı da görmüştüm çocuğun babasını, (yatalak hastaymış, bilmiyordum, İlk kez ve son kez görmüştüm.)  2 hafta sonra vefat haberini duyunca, bir tuhaf oluyor insan;

Ne diyim işte, durum karışık.
Çok laf söyleyip kimseyi kandırmayayım,
Ama ders dışı etkinlikte lazım, bilmem bunu nasıl anlatmalıyım.

Eski anılara dokununca, eskiler yeniden diriliyor...
Bu da, yenilere gelsin, duyanların kulaklarındaki  pas biraz  temizlensin; 

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

merhaba arkadaşlar, bu dönem birleştirilmiş 2. ve 3. sınıflara bakacağım. Ancak birleştirilmiş olarak biraz zorlanıyorum. Fikir verebilecek arkadaşlara şimdiden teşekkürler.

merhaba arkadaşlar, bu dönem birleştirilmiş 2. ve 3. sınıflara bakacağım. Ancak birleştirilmiş olarak biraz zorlanıyorum. Fikir verebilecek arkadaşlara şimdiden teşekkürler.

öğretmenim, iki sınıf okutmak tek sınıf okutmak kadar kolaydır. derslerden hayat bilgisi, ingilizce, görsel sanatlar, müzik, fiziksel etk. serbest etk. derslerini ortak işlemek size kolaylık sağlayacaktır. geriye türkçe ve matematik dersleri kalıyor. onlarda genelde ayrı işleyecek olsanız da konu bütünlüğü oluşturabildiğiniz bölümleri zaman zaman ortak işleyebilirsiniz. bu iki dersi ayrı işlerken (bir sınıfı ödevli oluyor) ödevli olan sınıfın dersi rahatsız edecek davranışlardan uzak durmaları gerektiği bilincini verebilirseniz, derslerde zorlanmazsınız. başarılı bir dönem geçirmenizi dilerim.

  [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocam, ben 3 jenerasyon okuttum. Yamalı sınıflarda okuttum.

Bahsettiğiniz, anlamda  öğrenciler gibileri ile genelde hiç başarılı olamadım. En baştan, şahsen itiraf edeyim. Kimseyi uzaktan akılla kandıramam.

Sanırım kavgacı-küfürcü- ilgisiz bir 2. sınıf kız öğrencimin babası öldükten  sonra, kira borçlarını ödediğimi, tek kalan anası hastalandığında, hastaneye götürürken, ardından süt-muz vs..  götürdüğümü unutmuyorum. Ama okul dışı satranç çalışması yapmaya başladığımda satranç bilmediğini, bahane ederek çalışmaya katmamıştım. Sonradan kendisi yalvar yakar gelmek istedi.

Aradan 2 yıl geçti. Bu hayatta yalnız kalmışlar, 55'lik anasıyla, İstanbul'un kenar mahallesinde yaşar. (Annesi çöpten topladıklarını satardı.Bir gün sokakta onları gördüm. Gene çöp topluyorlardı. Kız beni gördü kaçtı. Annesinin elinden aldım çöp torbasını, içindeki 3 renkli
lazer hp yazıcı parçaları da biraz ağırdı. Hava zaten soğuk, vakit te akşamdı.Onlar utandılar, ama utanılacak bir şey olsa, ben o an olmazdım ne orada, ne burada. ) Bu öğrenci, geçen hafta da beni aradı.  (Bazen ayda 2 kez arar, ama çağrısını kapatırım, ben geri dönüş yaparım, az buçuk masraf olmasın diye.)

  Şimdi 6.sınıfta. Kendi sınıfının, sınıf birincisi. (Öyle söylüyor telefonda, ama öğretmen, öğrencisinin ne zaman yalan söylediğini, ne zaman doğru söylediğini iyi bilir, şahsen bu küfürbaz, bu kavgacı kız içinde geçerli.)


Unutmadan, 2. Sınıfın ilk veli toplantısında erkeklerde katılacak, dediğim toplantı da görmüştüm çocuğun babasını, (yatalak hastaymış, bilmiyordum, İlk kez ve son kez görmüştüm.)  2 hafta sonra vefat haberini duyunca, bir tuhaf oluyor insan;

Ne diyim işte, durum karışık.
Çok laf söyleyip kimseyi kandırmayayım,
Ama ders dışı etkinlikte lazım, bilmem bunu nasıl anlatmalıyım.

iyi hoş da serdar öğretmenim, anne babanın vermediği değeri biz onca öğrenciye vermeye çalışıyoruz, haliyle biz de insanız. altından kalkamayacağımız yükün altında eziliyoruz. ben kendimi o kadar güçlü hissetmiyorum, hele bu çalıştığım köyde hiç hissetmiyorum. ailelerin bir eşya -hem de işe yaramaz olanından- muamelesi yaptıkları bu çocuklara iade-i itibarı hep öğretmenler versin isteniyor.  böyle davrandığımızda çocukların da hallerinde düzelme olacağını örneği ile çok güzel belirtmişsiniz ve hatta tarihte bunun gibi hayata yön veren öğretmenleri de öğrencileri de okuduk, bu doğru. Ama ben, ah diyorum, keşke bu kadar sorumsuz, bilinçsiz aileler olmasa idi, çocuklarımız bu kadar başı boş olmasa idi, diyorum ve yorgunluktan lal olmuş yüreğimi, yorgun yüreğimi susturuyorum.