Eğitimhaneliler, Üzüntülerimizi Burada Paylaşalım

Başınız sağolsun Aycey öğretmenim.Allahım mekanını cennet eylesin

Allah rahmet eylesin...

Başınız sağ olsun aycey öğretmenim Rabbim annenizin mekanını cennet eylesin

Tekirdağdan banarlıya okula giderken trafik kazasında hayatını kaybeden Fen bilgisi öğretmeni Özden Çolak'a Allahtan rahmet diliyorum 3 aylık bebeği anne kokusuna doyamadı.Annesi de kızının yolunu bekliyor gelecek benim kızım diyor.İçim acıdı arkadaşlar Allah sabır versin geride kalanlara.Allah kimseyi evladından ve anasından ayrı koymasın.Atandığı zaman nasılda sevinmişti babası. Herşeyin hayırlısını versin yüce Rabbim

Allah rahmet eylesin.

Memlekete gidene kadar bir umudum vardı." Hayır ölemez, kalp masajıyla uyandırmışlardır." diye umut ettim. Beni arayan telefonların hiçbirine cevap vermedim. Daha ben kabullenmemişken bana baş sağlığı dileyeceklerle konuşmak istemedim. Memlekete geldiğimde her zaman beni kapıda karşılayan annemin yerine ağlaşan kardeşlerim ve yakınlarım almıştı. Sarıldık, ağlaştık. Annem nerede? diye sordum. Aklımda; o gece onun kucağında, ona sarılarak son kez yatmak vardı. Morgda olduğunu söylediler. Niye orada, soğukta bir başına bıraktınız? dedim. Evde olduğunda acımızın daha çok artacağını söylediler. Evin tüm odalarını tek tek dolaştım. Her odada annemin anıları vardı. En sonunda annemin yatağına yattım. Annemin kokusuyla 3-4 saat uyudum.
Ertesi gün morga annemi almaya gittik. İçeriye çocuklarını çağırdılar. Gittik. Battaniyenin içine sarmışlardı annemi. Gittim, yüzünü açtım. Annem aynen uyuyor gibiydi. Yüzünü sevdim. Buz gibiydi. Öptüm, sarıldım. Doyabilecekmişçesine kokladım, kokladım. Çok ağladığım için onun üzüleceğini söyleyip beni dışarı gönderdiler. Sonra onu yıkayıp kefenlediler. Çocuklarını el öpmesi için çağırdılar. İçimizdeki derin acı, dudağımızda hıçkırıklarla girdik içeriye. Annemin başına yeşil bir başörtüsü bağlamışlardı, sağ elini de kefenden dışarı çıkarmışlardı. Sırayla elini öptük. Küçük ağabeyim dayanamayacağını söyleyip ağlayarak dışarıya çıktı. Baba gibi gördüğüm büyük ağabeyim annemin elini öptükten sonra hüngür hüngür ağlayarak dışarıya çıktı. Ben ablamla orada kalıp annemin yüzünü öptüm. Yüzünde kalan, gözyaşına benzeyen bir  kaç su damlacığını sildim. Sonra elini ve yüzünü örttüler. Namazı kılındıktan sonra gömdüler.
Eve geldik. Kardeşlerim görüp üzülmesinler diye hıçkıra hıçkıra, doyasıca ağlama isteğimi içime attım. 3 gün boyunca bir imam ve küçük ağabeyimin okuldan arkadaşları (Küçük ağabeyim imam-hatip lisesinde öğretmen) dualar ettiler. 3 gün boyunca sabah hava ağarmadan kardeşlerimle birlikte annemin mezarına gidip dua ettik.
Şimdi dayanılmayacak bir acı ve anılarla evdeyim. Allah'ım daha büyük acı göstermesin ama gerçekten de çok zor. Acı gittikçe artıyor. Nasıl geçecek bilmiyorum ama. En azından siz değerli dostlarla paylaşırsam acım azalır diye umut ediyorum. Bu mesajı da bu yüzden yazdım.
    Değerli dostlar dualarınız için Allah razı olsun. Allah hiçbirinize böyle acı yaşatmasın.

Memlekete gidene kadar bir umudum vardı." Hayır ölemez, kalp masajıyla uyandırmışlardır." diye umut ettim. Beni arayan telefonların hiçbirine cevap vermedim. Daha ben kabullenmemişken bana baş sağlığı dileyeceklerle konuşmak istemedim. Memlekete geldiğimde her zaman beni kapıda karşılayan annemin yerine ağlaşan kardeşlerim ve yakınlarım almıştı. Sarıldık, ağlaştık. Annem nerede? diye sordum. Aklımda; o gece onun kucağında, ona sarılarak son kez yatmak vardı. Morgda olduğunu söylediler. Niye orada, soğukta bir başına bıraktınız? dedim. Evde olduğunda acımızın daha çok artacağını söylediler. Evin tüm odalarını tek tek dolaştım. Her odada annemin anıları vardı. En sonunda annemin yatağına yattım. Annemin kokusuyla 3-4 saat uyudum.
Ertesi gün morga annemi almaya gittik. İçeriye çocuklarını çağırdılar. Gittik. Battaniyenin içine sarmışlardı annemi. Gittim, yüzünü açtım. Annem aynen uyuyor gibiydi. Yüzünü sevdim. Buz gibiydi. Öptüm, sarıldım. Doyabilecekmişçesine kokladım, kokladım. Çok ağladığım için onun üzüleceğini söyleyip beni dışarı gönderdiler. Sonra onu yıkayıp kefenlediler. Çocuklarını el öpmesi için çağırdılar. İçimizdeki derin acı, dudağımızda hıçkırıklarla girdik içeriye. Annemin başına yeşil bir başörtüsü bağlamışlardı, sağ elini de kefenden dışarı çıkarmışlardı. Sırayla elini öptük. Küçük ağabeyim dayanamayacağını söyleyip ağlayarak dışarıya çıktı. Baba gibi gördüğüm büyük ağabeyim annemin elini öptükten sonra hüngür hüngür ağlayarak dışarıya çıktı. Ben ablamla orada kalıp annemin yüzünü öptüm. Yüzünde kalan, gözyaşına benzeyen bir  kaç su damlacığını sildim. Sonra elini ve yüzünü örttüler. Namazı kılındıktan sonra gömdüler.
Eve geldik. Kardeşlerim görüp üzülmesinler diye hıçkıra hıçkıra, doyasıca ağlama isteğimi içime attım. 3 gün boyunca bir imam ve küçük ağabeyimin okuldan arkadaşları (Küçük ağabeyim imam-hatip lisesinde öğretmen) dualar ettiler. 3 gün boyunca sabah hava ağarmadan kardeşlerimle birlikte annemin mezarına gidip dua ettik.
Şimdi dayanılmayacak bir acı ve anılarla evdeyim. Allah'ım daha büyük acı göstermesin ama gerçekten de çok zor. Acı gittikçe artıyor. Nasıl geçecek bilmiyorum ama. En azından siz değerli dostlarla paylaşırsam acım azalır diye umut ediyorum. Bu mesajı da bu yüzden yazdım.
    Değerli dostlar dualarınız için Allah razı olsun. Allah hiçbirinize böyle acı yaşatmasın.

başınız sağolsun. Rabbim sabır versin

Çok etkilenerek,duygulanarak okudum Aycey öğretmenim.mekanı Cennet olur inşallah.
Rabbim sabrınızı bol versin.
Bundan sonra bol bol okuyarak,dua ederek rahatlayabilirsiniz.Herkesin buna ihtiyacı var.Yoksa akıl iflas eder,beyin çatlardı iman ve Allah a sığınma olmasaydı...
Sevdiği insanlarla muhabbeti kesmeyin.

başınız sağolsun aycey hocam annenizin mekanı cennet olsun

Memlekete gidene kadar bir umudum vardı." Hayır ölemez, kalp masajıyla uyandırmışlardır." diye umut ettim. Beni arayan telefonların hiçbirine cevap vermedim. Daha ben kabullenmemişken bana baş sağlığı dileyeceklerle konuşmak istemedim. Memlekete geldiğimde her zaman beni kapıda karşılayan annemin yerine ağlaşan kardeşlerim ve yakınlarım almıştı. Sarıldık, ağlaştık. Annem nerede? diye sordum. Aklımda; o gece onun kucağında, ona sarılarak son kez yatmak vardı. Morgda olduğunu söylediler. Niye orada, soğukta bir başına bıraktınız? dedim. Evde olduğunda acımızın daha çok artacağını söylediler. Evin tüm odalarını tek tek dolaştım. Her odada annemin anıları vardı. En sonunda annemin yatağına yattım. Annemin kokusuyla 3-4 saat uyudum.
Ertesi gün morga annemi almaya gittik. İçeriye çocuklarını çağırdılar. Gittik. Battaniyenin içine sarmışlardı annemi. Gittim, yüzünü açtım. Annem aynen uyuyor gibiydi. Yüzünü sevdim. Buz gibiydi. Öptüm, sarıldım. Doyabilecekmişçesine kokladım, kokladım. Çok ağladığım için onun üzüleceğini söyleyip beni dışarı gönderdiler. Sonra onu yıkayıp kefenlediler. Çocuklarını el öpmesi için çağırdılar. İçimizdeki derin acı, dudağımızda hıçkırıklarla girdik içeriye. Annemin başına yeşil bir başörtüsü bağlamışlardı, sağ elini de kefenden dışarı çıkarmışlardı. Sırayla elini öptük. Küçük ağabeyim dayanamayacağını söyleyip ağlayarak dışarıya çıktı. Baba gibi gördüğüm büyük ağabeyim annemin elini öptükten sonra hüngür hüngür ağlayarak dışarıya çıktı. Ben ablamla orada kalıp annemin yüzünü öptüm. Yüzünde kalan, gözyaşına benzeyen bir  kaç su damlacığını sildim. Sonra elini ve yüzünü örttüler. Namazı kılındıktan sonra gömdüler.
Eve geldik. Kardeşlerim görüp üzülmesinler diye hıçkıra hıçkıra, doyasıca ağlama isteğimi içime attım. 3 gün boyunca bir imam ve küçük ağabeyimin okuldan arkadaşları (Küçük ağabeyim imam-hatip lisesinde öğretmen) dualar ettiler. 3 gün boyunca sabah hava ağarmadan kardeşlerimle birlikte annemin mezarına gidip dua ettik.
Şimdi dayanılmayacak bir acı ve anılarla evdeyim. Allah'ım daha büyük acı göstermesin ama gerçekten de çok zor. Acı gittikçe artıyor. Nasıl geçecek bilmiyorum ama. En azından siz değerli dostlarla paylaşırsam acım azalır diye umut ediyorum. Bu mesajı da bu yüzden yazdım.
    Değerli dostlar dualarınız için Allah razı olsun. Allah hiçbirinize böyle acı yaşatmasın.

Öğretmenim başınız sağ olsun. Allah gani gani rahmet eylesin. Bir gün hepimizi bekleyen kader bu...

Aycey öğretmenim başınız sağolsun. Rabbim sabır versin sizlere. Anneniz nuur içinde yatsin inşallah.

Hocam yazınız, yazgınız içimi sızlattı doğrusu. Benim gibi 8 yaşında annesini kaybeden birisi için daha büyük bir acı olamaz herhalde. Merhum annenizin elinden bahsetmeniz, rahmetli anamın battaniyeden dışarı çıkmış ellerini hatırlattı bana ve acımı tazeletti. Bir yavrunun annesiz kalınca neler hissettiğini iyi bilirim, hele bu yavru daha küçücükse sevgiye ve şefkate muhtaçsa, dolmaz annenin bıraktığı boşluk, dinmiyor acısı ve kapanmıyor eksikliği...
Tekrar size baş sağlığı, merhum annenize Allah'tan rahmet diliyorum. Allah sabır versin.

Allah rahmet eylesin.

Öğretmenim acınızı çok iyi hissedebiliyorum her ölüm erken ölümdür acıdır zamanla yerini özleme bırakır yavaş yavaş Rabbimiz sabrını verir elbet ilk zamanlar zordur sesini duyarsın sanki sanki kapıyı açıp geliverecektir yakan bir duygudur insanı zordur ama bizim buralarda bir söz vardır öğretmenim Allah sıralı ölüm versin derler BÜYÜKLER çünkü en dayanılmaz Acının evler acısı olduğunu Söyler yaşayanlar Rabbimiz acılarımızı hafifletsin sabrımızı artırsın ve bizleri kaybettiklerimizle cennetinde kavuştursun

Annem.
Ablama soruyorum; yogun bakimda diyor.
Agabeyime soruyorum; kallbini calistirmak icin ugrasiyorlar, diyor.
En sonunda kardesime soruyorum;  o sozu anneme yakistiramiyorum. Annem gitti mi diyorum, gitti, diyor.
Uyandirin annemi diyorum. Uyandiramadik Aynur oluyor cevap.
Annem gitti...
Dostlar dualarinizi eksik etmeyin.

Allah rahmet eylesin öğretmenim.

Memlekete gidene kadar bir umudum vardı." Hayır ölemez, kalp masajıyla uyandırmışlardır." diye umut ettim. Beni arayan telefonların hiçbirine cevap vermedim. Daha ben kabullenmemişken bana baş sağlığı dileyeceklerle konuşmak istemedim. Memlekete geldiğimde her zaman beni kapıda karşılayan annemin yerine ağlaşan kardeşlerim ve yakınlarım almıştı. Sarıldık, ağlaştık. Annem nerede? diye sordum. Aklımda; o gece onun kucağında, ona sarılarak son kez yatmak vardı. Morgda olduğunu söylediler. Niye orada, soğukta bir başına bıraktınız? dedim. Evde olduğunda acımızın daha çok artacağını söylediler. Evin tüm odalarını tek tek dolaştım. Her odada annemin anıları vardı. En sonunda annemin yatağına yattım. Annemin kokusuyla 3-4 saat uyudum.
Ertesi gün morga annemi almaya gittik. İçeriye çocuklarını çağırdılar. Gittik. Battaniyenin içine sarmışlardı annemi. Gittim, yüzünü açtım. Annem aynen uyuyor gibiydi. Yüzünü sevdim. Buz gibiydi. Öptüm, sarıldım. Doyabilecekmişçesine kokladım, kokladım. Çok ağladığım için onun üzüleceğini söyleyip beni dışarı gönderdiler. Sonra onu yıkayıp kefenlediler. Çocuklarını el öpmesi için çağırdılar. İçimizdeki derin acı, dudağımızda hıçkırıklarla girdik içeriye. Annemin başına yeşil bir başörtüsü bağlamışlardı, sağ elini de kefenden dışarı çıkarmışlardı. Sırayla elini öptük. Küçük ağabeyim dayanamayacağını söyleyip ağlayarak dışarıya çıktı. Baba gibi gördüğüm büyük ağabeyim annemin elini öptükten sonra hüngür hüngür ağlayarak dışarıya çıktı. Ben ablamla orada kalıp annemin yüzünü öptüm. Yüzünde kalan, gözyaşına benzeyen bir  kaç su damlacığını sildim. Sonra elini ve yüzünü örttüler. Namazı kılındıktan sonra gömdüler.
Eve geldik. Kardeşlerim görüp üzülmesinler diye hıçkıra hıçkıra, doyasıca ağlama isteğimi içime attım. 3 gün boyunca bir imam ve küçük ağabeyimin okuldan arkadaşları (Küçük ağabeyim imam-hatip lisesinde öğretmen) dualar ettiler. 3 gün boyunca sabah hava ağarmadan kardeşlerimle birlikte annemin mezarına gidip dua ettik.
Şimdi dayanılmayacak bir acı ve anılarla evdeyim. Allah'ım daha büyük acı göstermesin ama gerçekten de çok zor. Acı gittikçe artıyor. Nasıl geçecek bilmiyorum ama. En azından siz değerli dostlarla paylaşırsam acım azalır diye umut ediyorum. Bu mesajı da bu yüzden yazdım.
    Değerli dostlar dualarınız için Allah razı olsun. Allah hiçbirinize böyle acı yaşatmasın.

Allah sabır versin mekanı cennet olsun güzel annenizin.Dinimiz öyle güzel bir dinki ahiret inancımız olmasa katlanılacak acılar değil.Allah katlanamayacağımız acılar vermesin

Allah sabır versin mekanı cennet olsun güzel annenizin.Dinimiz öyle güzel bir dinki ahiret inancımız olmasa katlanılacak acılar değil.Allah katlanamayacağımız acılar vermesin

Amin.