Evet öğretmenim,24 temmuzda geçen yıl yeğenim şehit oldu (22 yaşında) o andan beri içimdeki dünya döküldükçe dökülüyor. Toparlan artık diyorlar,tam olarak mümkün değil...Altı yıllık emeklilikten sonra köy öğretmenliğine döndüm.Miniciklerimi çok seviyorum.Kendi başıma kaldığımda,bir taraftan acılarıma bir taraftan dualarıma,ümitlerime sarılıyorum.
Acıyı yaşamak çok zor,Allah acı vermesin...
başınız sağolsun.insan ilk başta hiçbirşey anlamıyor kalabalık içinde ama herkes gidip yalnız kaldığında anlıyor tüm gerçekleri.işte o an anlıyorsunuz ki o çok sevdiğiniz kişi artık yok ve bir daha olmayacak.gün geçtikçe acısı geçer diyorlar ama her geçen gün daha da çoğalıyor sanki...
