Sayın öğretmenim. Bazı yerlerde söylediğiniz gibi aileler pek okumaya önem vermiyor. Bu durumda bütün yük öğretmene düşüyor. Göreve ilk başladığım köyde okumaya ilgi duymayan aileler ile görüşürken, kendimce onları motive etmeye çalışırdım. Tabi çok azını etkileyebildim. Onlara örneğin, "çocuğunuza bir mektup gelse okuyamaz. Fakat kendi okuma yazma öğrense kimseye muhtaç olmadan okur. Okuması olmadığı için otobüse, dolmuşa binemez. İleride siz öldükten sonra bu çocuğun hali ne olacak?" gibi sözlerle aileleri etkilemeye çalışırdım. Bu tür telkinlerim çok az velide etkili oldu. Özellikle kız çocukları bu konuda önemsenmiyordu. Köy öğretmenlerinin işi gerçekten daha zor.
Hocam dert yanmaya kalksam Türkiyenin her tarafı duble asfalt olur
Onlarda heves olmayınca bende de heves kalmıyor, önceki 1.sınıfımdakiler birbirlerini yiyordu, ben okuyacağım diye bunlar ise baba mesleğini (inşaatçılık) devam ettireceğiz diye duvarlara dikkatli dikkatli bakıyorlar.
İçsel güdüler olmayınca dıştan verilen pekiştireçlerin işe yaramadığı zamanlar oluyormuş. Ne çikolata, ne aferin ne de başını okşamak etki etmiyor.
