İlkokuldan Akılda Kalanlar

Efsane Cin Ali....

   

       okulumuzda kantin yerine kooperatif kurulurdu, çalışır, para da kazanırdık..

Kümeler olurdu ...başkanı...yazıcısı.. Sözcüsü....üyeleri...küme dosyası oluştururduk...küme küme bulutlar kadar mutluyduk...

......Bide radyasyonlu fındıklar....

Siyah önlükle başlayıp mavi önlükle son bulan , 5 sınıfın bir arada olduğu, kesilmiş fiş cümlelerin olduğu, 23 Nisanların mutlu ve heyecanlı geçtiği, okuldan sonra fotokopi olmadan sadece ders kitaplarından ödevlerin yapıldığı , mahalledeki arkadaşlarla karanlık çökünceye kadar oyunların oynandığı ve güzel havalarda sokak lambası ışığıyla futbol maçlarının yapıldığı ve kar yağdığından kar kaplı yollardan yürüyerek okula gittiğimiz güzel günleri barındıran yıllardı...

İlkokul öğretmenimi hiç unutmadım.

Kolluklarımız vardı; Sınıf bşk, Kızılay Kolu....

   
  kızılay kolunda muhteşem güzel pullar satardık.. hatta bazen o kadar çok alırdım ki; bir defter veya kitabımın üzerini kaplardım..

10 Kasımlarda önlügümüzden beyaz yakayı çıkarıp siyaha bürünürdük...

ne güzeldi o siyah parlak önlük, bembeyaz yaka ve çantalarımızı.şimdi öğrenciler turist gibi.Rengarenk arı mayali kokulu silgiler ve taş gibi saglam atlas uclu kalemler.

egitsel kollar kirmizi renkli beyaz yazıyla işlenmiş sağ kolumuza takardik 100 metreden belli olurdu

bantlar ve yapistiricilar kalitesiz değildi.okul önünde tenefuste güvenle haşlanmış yumurta,leblebi tozu ve halka tatlı alır yerdik.simitte çin susami yoktu.ogretmenlerimiz bol tebessumlu idi.şimdilerde herkesin suratindan düşen bin parça.test çözme yarışi yoktu.her ay saman kağıtta mis gibi selüloz kokan ünite dergisini kirismasin diye kutsal kitab gibi tasirdim.Allah karsima çıkan böyle iyi öğretmenlerden razı olsun.

1. sınıf, hece tablosu kitabı ve annem. annemle okurduk akşam olunca. hala hatırlarım ve düşündükçe mutlu olurum.

   sınıfın simsiyah/ mazotlu tahta döşemeleri.. onun ağır/alışılan kokusu.. öğretmenimizin yürürken çıkardığı gacur gucur sesler.. kalbinin ritmi gibiydi..

Siyah önlük , sırtımızda çanta ile okula yapılan uzun yürüyüşler ,  sert disiplinli öğretmenler ve yediğimiz dayaklar Her şeye rağmen özlemle anılan günler.