Karne Günü Hatıralarınız...

çok üzücüydü ya. sarılıp sarılıp ağladık özellikle son sınıflarımla. seneye burdan ayrılmış olacağım için tüm öğrenciler ile vedalaşmaya çalıştım. ama kalbim dayanmadı doğrusu. kendi sınıfım olan 7 ler bana çok gönül koydular onları mezun etmeden gidiyorum diye. ilk göz bebeklerim bu çocukar benim hepsini çok ama çok özleyeceğim...

acaba benim öğrencilerim cok mu duygusuz. 2. sınıf okutuyorum bana 'ögretmenim ilk dönemle aynı notu vermişsiniz diyen de oldu, notu düştüğü için düşmanca bakan da:) tabiki büyük çogunlugu tatilde cok özleyeceklerini dile getiren mektuplar yazmış

okulumuz tamir olacak1 haftadır okul topluyoruz.bugün de öyle oldu yorgunluktan ağlamaya fırsat bulamdık anlayacağınız.

İstiklal Marşını dahi ağlayarak okuduk.
Birbirimizi çok sevdik.Çok alıştık.

Tek tesellimiz gelecek senede birlikte olacak olmamız.
Tabii 5 leriminde tesellileri benim proje perforfans ödevlerine yardımcı olacaklarımın  arasına onların da katılmaları oldu.
Gelecek sene,lacileri çekerler ve karşıma gerine gerine hojcam diyerek çıkarlar.
Ben de naber ünversiteli derim.
Hepsi hoş ve güzeldi.
Gelecek sene bu sene ki kadar uğraşmayacak olmam ayrı bir sevindirici olasılık.
 

Benim icin guzel ama ayni zamanda uzucu gecti. bir ogrencim karnesinden dolayi agladi ben ustune gitmedim; daha ikinci siniflar ama asil uzucu olan bahcede sira olunurken beden egt. ogretmeninin agliyor diye onu hirpalayip bagirmasiydi cok gucume gitti arkada duruyordum o anda mudahele edemedim bunlari gordukce asla cocugumu devlet okuluna vermem diorum. ben o ogrt. le tartissam bu surup gidecekti ve bu yaptigi cok normal onlara gore ama ben kendimi zor tuttum bisey soylememek icin gunu bana zehir etti diyebilirim

Benimde okulum kapanıyor öğrencilerimle iki seneyi beraber geçirdim ama kimse üzülmedi valla...Sorun kimde bilmiyorum....

benim yüreğim herhalde kabuk bağlamış hocalarım.kaçtır karne dağıtırım.hiç yüreğim cız etmedi.sanırım biliyorum ben sadece görevimi yapıyorum,duyguya yer vermiyorum....

Benim icin guzel ama ayni zamanda uzucu gecti. bir ogrencim karnesinden dolayi agladi ben ustune gitmedim; daha ikinci siniflar ama asil uzucu olan bahcede sira olunurken beden egt. ogretmeninin agliyor diye onu hirpalayip bagirmasiydi cok gucume gitti arkada duruyordum o anda mudahele edemedim bunlari gordukce asla cocugumu devlet okuluna vermem diorum. ben o ogrt. le tartissam bu surup gidecekti ve bu yaptigi cok normal onlara gore ama ben kendimi zor tuttum bisey soylememek icin gunu bana zehir etti diyebilirim

Hocam keşke tepki verseydiniz , böylece yaptığının normal olmadığının farkına varırdı belki.

 ÖĞRENCİLERDEN KARNE BAHANELERİ:

Karne günü geldiği zaman hepimizi saran korkuyla, geçen dönemden kalan bahaneleri düşünmeye başlarız. Atalarımızdan kalma bahaneler çeşitlidir;

Hoca doğru dürüst ders anlatmıyor ki..

Sınıf çok gürültülü! Dersi dinleyemiyorum bile!

Hocalar derse girmiyor. Dersler hep boş!

Ne zaman derse hazırlıksız gitsem, o gün yazılı veya sözlü oluyor.

Bu sezon çok sık elektrik kesildi. Hiç ders çalışamadım!

Eve çok misafir geliyor. Onlarla ilgilenmekten derslere vakit ayıramıyorum.

Ne kadar çalışsam nafile! Bu dersi hiç anlayamıyorum!

Bir dahaki seneye kesin daha çok çalışacağım.

Aslında ben 5 almıştım, hocanın bana gıcığı var!

Yeterli beslenemediğimden, derslere çalışacak gücüm kalmıyor.

Hocanın notu çok kıt! 1,2 ye bile 1 veriyor.

Zaten Ayşegül’ün karnesi de böyle!

Karne günü beni en çok etkileyen ; Karnemi Türk Edebiyat ve Edebi Metinler derslerimize giren , okulumuzda sınıfı bulunmayan , İstanbul'a tayini çıkan en sevdiğim hocamın elinden almam ve vedalaşmak için bizim sınıfı seçmesi. 

1. sınıf okuturken jülide isminde bir öğrencim vardı ara dönemde ilk karnesini alacaktı

ona karnesini yazdırmayı unuttuğumu söyledim babası akşam söylemiş öğretmenin sana şaka yapacak diye ilk başta pek inanmadı ama istiklal marşı okunup arkadaşları dağılmaya başlayınca başladı ağlamaya annesi falan zor susturduk eminim hayatı boyunca unutamayacağı bir anı olarak kalmıştır..

  Batman-Kurtalan ortası anayol üzerinde Yoldurağı Köyü'nde çalışıyorum.
Ana yola uzak köylerdeki arkadaşlarla sözleşmiştik. Karneleri (anayola uzaklığına göre) bir-iki saat erken verip, şehirlerarası otobüslere zamanında yetişerek bir gün kazanacaktık.Buluşma noktası benim köydü. İki arkadaş gelmiş, benim bekar lojmanımda dinleniyordu. Diğer iki arkadaşı beklerken, saat 13.30'da ( resmi tatile 1 saat kala) kaymakam ve ilçe milli eğitim müdürü baskın yaptılar...
 Tabii ben görev başındayım (şanstı !) , diğer arkadaşlar 'görev yerini erken terk'den soruşturma geçirdiler.
  Üzüldüğüm ve unutamadığım karne günü anılarımdan biridir.

mardinde çocuklarla son karne olayımı ve 3. yılımdaki hüngür hüngür ağladığım karne günlerini unutamam.

Benim ilk aklıma gelen ortaokulda arkadaşımın ,
hepsi hemen hemen 1 olan notlarını ,çamaşır suyu ile ,
5 yapması ,annesinin buna inanması

Hala düşünüyorum bu kız ,bu kafayla bu fikri nereden buldu

    Unutamayacağım bir karne günü varsa o da geçen seneki sömestr karnesidir.

    Birinci sınıf okutuyordum ve ilk karnelerini alacaklardı. Yılın en soğuk ve karlı günüydü. Sabah, günlerdir gelmesinden korktuğum haber geldi. En yakın arkadaşım çok kısa ve çok eziyetli bir hastalıktan hayatını kaybetmişti. Öğrencilerime alel acele karnelerini dağıttım. Yine birinci sınıfta ilk karnesini alacak kendi miniğimi de bir başkasına emanet ettim.

  Cenaze çok soğuk ve çok acı oldu. Unutamadığım görüntü ise ölen arkadaşımın 6. sınıfa giden oğlunun mezarlığın üstüne su dökmesi oldu. Biz kat kat giysilerle donarken, o incecik bir gömlekle hiç üşümedi, hiç ağlamadı, hiç konuşmadı da.Tüm arkadaşları okulda karne alırken, o annesinin mezara konuluşunu seyretti.Sonra bir testi su döktü kabarık toprağa. Şimdi o, hangi karne gününü heyecanla bekleyebilir ki...