Öğrencilerinize Duyduğunuz Sevgi Düzeyinde Farklılık Oluyor Mu?

Israrla bazı öğrencilerim için ölüyorum ..Hani sınıfta olmadıkları zaman ders anlatasım gelmiyor...Bazılarının ise yokluğunu bile farkedemiyorum...

Hepimiz sonuç itibari ile insanız ve hepsini aynı değerde sevmemiz mümkün değildir...

İnşallah bu sevgi yoğunluğunu, ve sevgisizliği onlara hissettirmiyorumdur...

Tabiki bende topunuzu çok seviyorum demeyi çok arzu ederdim...

Hepsini seviyorum ama bazılarını çok seviyorum .Nedenini de bilmiyorum.Hatta uzun tatillerde öyle özlüyorum rüyama bile girdikleri oluyor.

En sinir olduğuma bile aşığım.
Bazen gırtlağını sıkasım geliyor.Bazen ayı yavrusunu severken öldürürmüş hesabı, ne şekilde seveceğimi şaşırıyorum.
Ama karnelerin yaklaştığı şu günlerde iyice anladım ki, ben onlarsız bir hiçim ve yaz hiç de güzel geçmeyecek. Onları çok özleyeceğim.Hatta şimdiden özlemeye başladım bile.

Yanıma çekip okuturken zaman zaman dinlemeyip çocuğa daldığımı farkediyorum. Gözünü, kaşını, dudaklarının aldığı şekli seyrederken buluyorum kendimi. Herbirinin de sevilecek birşeyi olduğunu görüyorum.
Birkaç yıl önce arkadaşımın oğlu 9 yaşında feci bir kazada öldü. O günden beri çocuklarıma farklı bakmaya başladım. En sevilmez diyebileceğim çocuğa bile bakarken " bu çocuğu da bir anne doğurdu, öptü, kokladı... öpüyor, kokluyor " diye düşünüp hepsini sevebiliyorum. Olmazsa olmazlarım oluyor tabii... Ama hiçbirine kızgınlığım ertesi güne sarkamıyor. Mutluyum öğrencilerimle, iyi ki varlar.

valla ne yalan söyleyim sınıfta gözdelerim var.Gırtlağını sıkmak istediğim öğrencilerde var ama kızgınlığım geçincede yanıma çağırıp hemen öperim.

bu soru soruluncaya kadar hiç düşünmemiştim ...
çok sevdiklerim farklı gördüklerim var ama asla bunu onlara hissettirmediğimi düşünüyorum .5.sınıf okutuyordum hepsinden bana veda mektubu yazmalarını istedim .görünen o ki onlar da bu farklılıkları hiç hissetmemişler

ben de genel olarak öğrencilerimi seviyorum..ancak bazılarının yeri ayrı tabii...bazılarını da arada kızıyorum...ondan sonra da üzülüorum o şekilde davrandığım için..keşke sinirleri aldırmanın bir yolu olsa

Cuma yı hiç düşünemiyorum. 5. sınıfları okutuyorum. İki haftadır sınıfça hepimiz ufacık bir duygu sözcüğünde duygulanır durumdayız. Hepsini çok arayacağım. Hepsinin yeri ayrıydı.

Beş parmağın beşi bir değil tabi ama hepside parmak hepsinin yeri ayrı ayrı. bir sınıfta yaramazda çalışkanda haylazda konuşkanda çekingende olmazsa sınıfın ne tadı çıkar. Ara sıra takılmadan edemem
Bu öğrencilerimi seneye çok ararım gibi.

hepsinin yeri ayrı.en sinirlendiğim öğrencinin yüzüne baktığımda onda mutlaka bir sevimlilik buluyorum.sinirim geçip gidiyor.mutlaka hepimiz de durum böyledir.yoksa öğretmenlik çekilmez olurdu.bütün öğrencilerimi çoook seviyorum...

ben de bazı öğrencilerimi çok seviyorum.bazıları beni çok kızdırıyor.onları sevmediğimi sanıyorum ama bazen onlar da öyle güzel şeyler yapıyor ki kendilerini sevdiriyorlar.çok kızan çok da seven bir öğretmenim.öğrencilerim de artık alıştı bana hepsi kızdığım zaman bile onları sevdiğimi anlıyorlar.

Hissetirmemek gerek diğerlerine etik olmaz değil mi?

Ben De Bütün Öğrencilerimi Seviyorum Tembeli,çalışkanı,akıllısı,yaramazı Da Benim Çocuklarım.

gerçeği söylemek gerekirse adalet herkese hak ettiğini vermektir (bence). tüm öğrencilerime aynı davranmıyorum.çünkü öyle çocuklar, öyle olaylar, öyle yaptıkları şeyler var ki (branş öğretmeniyim ben)...

açıkçası hepsine aynı şeyleri hissetmiyorum. bir öğretmen olarak hepsini seviyorum, (sevmeye çalışıyorum) ama eşit derecede değil. yine de tabi ki eşit davranıyorum.

Konu başlığını görene kadar hiç düşünmemiştim.Şu an düşünüyorumda çalışkan,dürüst,ahlaklı öğrenci farklı oluyor,ister istemez.Yinede onların hepsi benim çocuklarım onları çok seviyorum.