Öğretmen Kendi Çocuğuyla Aynı Okulda Olmalı Mı, Olmamalı Mı?

arkadaşlar az öncede yazdığım gibi oğlum birinci sınıfa başlıyor...aynı okulda olabiliriz  de olmaya biliriz  de...sizin fikirlerinizi öğrenmek istedim eğer tecrübesi olanlar varsa paylaşırsa çok sevinirim...

Şimdiden teşekürler....

Mesleğimde  13.  yılımı  çalışıyorum. Ve  ta  biki  yine  bir  köyde  çalışıyorum.
Daha  önce  bir  köyde  çalışırken  evime  gece  03  sularında  biri  geldi  eşim  çok  korktu.
Yine  Akhisarda  çalışırken  gece  12  sularında   evim  akli  dengesi  yerinde  olmayan  bir  kişi  tarafından  basıldı. Bu  kezd e   eşim  ve  kızım  çok  korktu. Şimdi  kızım  6  yaşında  ve  okula  yazılacak.  Ben  yine  bir  köyde  çalışıyorum.Ve  işitiyorum  240  puanım  var   puanı  benden  epey  düşük  öğretmenlerin  merkezde  çalıştığını  öğreniyorum.
Şimdi   şunu  sormak  istiyorum  13  yılını  bilemedin  12  yılını  köylerde  çalışarak   geçiren  bir  anlamı  olan  sınıf  öğretmeninin  kızını ( Düşünün  bir  kere   ilçe  merkezinden  borçlanarak  ev  satın  almış  bir  öğretmen)okula  yazdıracak..... Allah  aşkına  siz  bana  ne  tavsiye  ediyorsunuz?
 
 
 

Sizlerin yaşadığı karmaşa ve zorluklara bakarak,  " meleğim ve ailem için güzel bir hayat " umudu taşımadıkça evlenmemeyi tavsiye diyorum kendime...

arkadaşlar az öncede yazdığım gibi oğlum birinci sınıfa başlıyor...aynı okulda olabiliriz  de olmaya biliriz  de...sizin fikirlerinizi öğrenmek istedim eğer tecrübesi olanlar varsa paylaşırsa çok sevinirim...

Şimdiden teşekürler....

Hocam benim okulumda bir öğretmen arkadaşın üç çocuğuda okuyor. Birini kendisi okutuyor. Diğer ikisi ikiz , onlar ise bu sene başladılar.

Öğretmenin kendi öğrencisini okutması pekde sağlıklı olmuyor. Gördüğüm kadarıyla.

Ancak aynı okulda olmanında pek bir sakıncası yok. Bu sene başlayan ikizler pek sorun yaşamıyorlar. Hatta avantajlarınında olduğunu söylemek mümkün. Ama kendi çocuğuna öğretmenlik yapmak , onu hiçde tavsiye etmiyorum.

Saygılar.

evet bende çevrede gördüğüm kadarıyla kendi çocuğuna öğretmenlik yapmak hiç de kolay olmuyor..çünkü çocuk rol karmaşası yaşıyor.okulda öğretmen,evde baba veya anne...çocuğun kafası karışıyor.

arkadaşlar az öncede yazdığım gibi oğlum birinci sınıfa başlıyor...aynı okulda olabiliriz  de olmaya biliriz  de...sizin fikirlerinizi öğrenmek istedim eğer tecrübesi olanlar varsa paylaşırsa çok sevinirim...

Şimdiden teşekürler....

Hocam, saygılar ve sevgiler!

Ne mutlu size ki kendi çocuğunuzu eğiteceksiniz... Sizin açınızdan, kendi çocuğunuza ne kadar verimli bir anne olduğunuzu, başkalarının çocuklarına da gösterdiğiniz şefkatli muamele ile de ne kadar yürekli bir insan olduğunuzu göstereceksiniz.


Eğer diyorsanız ki; benim çocuğum benden yalnızca annelik görevlerini alabilir, yanılıyorsunuz derim hocam...


Kendi evladınızı farklı bir ortamda yetiştirmekten çekinmiyorsunuz değil mi? O zaman ona, okuldaki rolünüzü göstermelisiniz...


Fakir bir çocuk, okuldaki kıyafet serbestisi yüzünden arkadaşlarından soğuyor. Her gün okul önlüğüyle okula gelmeye devam ediyor. Arkadaşlarına yalanlar uydurup, okula bu önlükle gelinmesinin gerektiğini savunuyor.

Oysa ki anne babasının maddi durumunu çocuk anlayabilir... Ona uygun bir şekilde anlatabilirsek, anlayacaktır.


Tıpkı bunun gibi, siz de mesleki rolünüzü uygun bir şekilde anlatabilirseniz, çocuğunuz size SAYGI DUYACAKTIR!


Çocuğunuzun sizden bekleyeceği tek bir şey de şudur, hocam:

Sınıfdaki arkadaşlarıyla eşit muamele görmek!

Bunu da muhakkak anlayacaktır.

Duygu karmaşası yaşayan çocuklar, anne-babalarından bu konularda hiç bir ön bilgi almayan çocuklardır.

Kaldı ki, konu gene EĞİTİM meselesine dayanıyor. Yani 30 yaşında aynı karmaşayı yaşayan milyonlarca insanlar var dünyamızda. Örnek olarak; ilk evlenen bir kadın veya erkek, ilk araba sürüş deneyimini yaşayacak olan sürücü adayı, ilk kez gönlünü birine veren aşık........ Hepsinin de bir ilk olması ve daha sonrasında duruma alışma süreci var. Sizinkinde de durum gene aynı, hocam:

    İlk defa ebeveynini kara tahta önünde, elinde tebeşiriyle görecek olan bir çocuk. Daha doğrusu onun da bir rolü yok değil mi, hocam:

    ÖĞRENCİ!..

Ben hiç şüphe duymuyorum; ki, siz çocuğunuzun gözünde çok yükseklerde olacaksınız...


Hocam, şunu da göz önünde bulundurun lütfen:

Kendi dükkanına sahip olan bir marangoz ustası var. Kendi dükkanı olmasa da, marangozluk onun mesleği... Oğlu var, ustanın her gün atölyesine getirdiği... Çocuk meraklı rende, eğe, çekiç ve testereye; hatta bunların motorlu olanlarına da ilgisi var. Baba eğitiyor evladını...

Çocuk büyüdüğünde marangoz olmuyor; ama, kendi ihtiyaçlarını kendisi görebiliyor yeri ve zamanı geldiğinde...


Yanlış mı sizce?


Asıl önemli olan da şu değil mi, hocam:

    Veliler size geliyor çocuklarının durumunu ve gelişimlerini öğrenmek maksadıyla; sizin sormanıza gerek var mı diğer meslekdaşınıza?


Ben ÖĞRETMEN değilim, hocam; ama, ben bir öğrenciydim. Kendimden bildiğim için bunları yazmak istedim. Annem ya da babam öğretmenim değildi, ama ilkokul öğretmenimi annem gibi sevdim.

Saygılar!

Zafer hocam evet sizinde yazdığınız gibi aslında herkes rolünü bildikten sonra hiç bir sakınca olmaz ...paylaşımınız için teşekürler

 Babam sınıf öğretmeni iken ben 1.sınıfa başladım.babam da birinci sınıfları okutacaktı.Ama beni başka bir okula başka bir öğretmene yazdırdı.Beş sene aynı sınıflarda olmamıza rağmen babam beni hiç kendi okutmadı.Bence iyi etti.Bu arada bazen kendi çocuğunu okutan arkadaşlara rastlıyorum.çocukları onlara "öğretmenim "diye hitap edince şaşırıyorum.Baba yada anne günün bir saati ana baba günün bir saati öğretmen oluveriyor.Ben kendi çocuğumu şahsen okutmak istemezdim.Zaten akşam ödevlerini birlikte yapardık.Ekstra bilgileri zaten verirdim.

Haklısınız.Çocuğum 1. sınıfa gidiyor. Aynı okuldayız. Öğretmeninin gelmediği  bir gün benim sınıfa geldi. Ondan dolayı doğru dürüst ders işleyememiştim. Çocuğumuzu okutmanın ne kadar zor olabileceğini daha iyi anlamıştım.

Hocam, saygılar ve sevgiler!

Ne mutlu size ki kendi çocuğunuzu eğiteceksiniz... Sizin açınızdan, kendi çocuğunuza ne kadar verimli bir anne olduğunuzu, başkalarının çocuklarına da gösterdiğiniz şefkatli muamele ile de ne kadar yürekli bir insan olduğunuzu göstereceksiniz.


Eğer diyorsanız ki; benim çocuğum benden yalnızca annelik görevlerini alabilir, yanılıyorsunuz derim hocam...


Kendi evladınızı farklı bir ortamda yetiştirmekten çekinmiyorsunuz değil mi? O zaman ona, okuldaki rolünüzü göstermelisiniz...


Fakir bir çocuk, okuldaki kıyafet serbestisi yüzünden arkadaşlarından soğuyor. Her gün okul önlüğüyle okula gelmeye devam ediyor. Arkadaşlarına yalanlar uydurup, okula bu önlükle gelinmesinin gerektiğini savunuyor.

Oysa ki anne babasının maddi durumunu çocuk anlayabilir... Ona uygun bir şekilde anlatabilirsek, anlayacaktır.


Tıpkı bunun gibi, siz de mesleki rolünüzü uygun bir şekilde anlatabilirseniz, çocuğunuz size SAYGI DUYACAKTIR!


Çocuğunuzun sizden bekleyeceği tek bir şey de şudur, hocam:

Sınıfdaki arkadaşlarıyla eşit muamele görmek!

Bunu da muhakkak anlayacaktır.

Duygu karmaşası yaşayan çocuklar, anne-babalarından bu konularda hiç bir ön bilgi almayan çocuklardır.

Kaldı ki, konu gene EĞİTİM meselesine dayanıyor. Yani 30 yaşında aynı karmaşayı yaşayan milyonlarca insanlar var dünyamızda. Örnek olarak; ilk evlenen bir kadın veya erkek, ilk araba sürüş deneyimini yaşayacak olan sürücü adayı, ilk kez gönlünü birine veren aşık........ Hepsinin de bir ilk olması ve daha sonrasında duruma alışma süreci var. Sizinkinde de durum gene aynı, hocam:

    İlk defa ebeveynini kara tahta önünde, elinde tebeşiriyle görecek olan bir çocuk. Daha doğrusu onun da bir rolü yok değil mi, hocam:

    ÖĞRENCİ!..

Ben hiç şüphe duymuyorum; ki, siz çocuğunuzun gözünde çok yükseklerde olacaksınız...


Hocam, şunu da göz önünde bulundurun lütfen:

Kendi dükkanına sahip olan bir marangoz ustası var. Kendi dükkanı olmasa da, marangozluk onun mesleği... Oğlu var, ustanın her gün atölyesine getirdiği... Çocuk meraklı rende, eğe, çekiç ve testereye; hatta bunların motorlu olanlarına da ilgisi var. Baba eğitiyor evladını...

Çocuk büyüdüğünde marangoz olmuyor; ama, kendi ihtiyaçlarını kendisi görebiliyor yeri ve zamanı geldiğinde...


Yanlış mı sizce?


Asıl önemli olan da şu değil mi, hocam:

    Veliler size geliyor çocuklarının durumunu ve gelişimlerini öğrenmek maksadıyla; sizin sormanıza gerek var mı diğer meslekdaşınıza?


Ben ÖĞRETMEN değilim, hocam; ama, ben bir öğrenciydim. Kendimden bildiğim için bunları yazmak istedim. Annem ya da babam öğretmenim değildi, ama ilkokul öğretmenimi annem gibi sevdim.

Saygılar!

      Değerli zafer bey,

      Renk kattınız.Sadece teknoloji ile ilgili değil,diğer başlıklarda da görmek istiyorum artık sizin, insan ruhuna işleyen sözlerinizi dile getirdsiğiniz yazılarınızı.Tabii affınıza sığınarak. Hangi öğretmen anne baba eğer çocuğunu sınıfına almaktan korkarsa, inanın ona bu yazıyı okutacağım.

      Saygılar.

Mesajınıza yazılan cevapları dikkate alarak ve çocuğunuza açıklayarak, çocuğunuza sizinle ayın okulda mı, farklı okulda mı okumak istediğini sormanız uygun olur düşüncesindeyim.

Mesajınıza yazılan cevapları dikkate alarak ve çocuğunuza açıklayarak, çocuğunuza sizinle ayın okulda mı, farklı okulda mı okumak istediğini sormanız uygun olur düşüncesindeyim.

turgut hocam inanın bu sabah sordum hiç beklemediğim bir cevap aldım...en azından ben o kadar soğuk bakmazken oğlum bana doğru olmaz değil mi anne...üstüne söyleyecek bir şey bulamadım ...sonuçta o nasıl isterse...
Ben İstanbul da çalışırken bunun çok iyi bir örneğini görüp çok etkilenmiştim...bende yine birinci sınıf okutacakken acaba dedimmmmmm

Haklısınız.Çocuğum 1. sınıfa gidiyor. Aynı okuldayız. Öğretmeninin gelmediği  bir gün benim sınıfa geldi. Ondan dolayı doğru dürüst ders işleyememiştim. Çocuğumuzu okutmanın ne kadar zor olabileceğini daha iyi anlamıştım.

Hocam, saygılar!

Yukarıda da belirttiğim gibi ben öğretmen değilim; ama, öğretebilirlik yeteneğimi bazı alanlarda geliştirebilmişliğim var. 5 çocuk eğittim; bunlar yeğenlerimdi. 12 yaşımda iken 6 yaşında bir erkek yeğenim vardı. 1 sene sonra birinci sınıfa başladığında, okul çıkışında bakkala uğrayıp 3 yaşındaki kız kardeşine abur-cubur alırdı. Bir gün bakkal bana şunu dedi:

    3 e giden çocuklar çikolatayı alınca paraüstünü almadan gidiyorlar, senin yeğenin bana ne kadar para üstü vereceğimi söylüyor...

Bu yeğenim bilgisayar programcısı ve artık ben ona danışıyorum.


Bir yeğenim daha var ki, ona süper lisenin hazırlık sınıfında ingilizcesine yardımcı oldum. Hatta 1 sene sonrasında da yardımcı oldum.

Şimdi özel bir şirkette yurtdışı görüşmeleri yapıyor. Ben ise olduğum yerde sayıyorum ve sıkıştığımda ona danışıyorum.


Geriye kaldı 3 yeğenim, ama uzatmak istemiyorum.

Eğer ben şimdi bunları bir araya geldiğimizde değilde bir okul sınıfında veya dershanenin dersliğinde yeğenlerime öğretmiş olsaydım, tek fark şu olacaktı:

"Amca (veya dayı) bunu nasıl yapabilirim?" yerine "Hocam bu nasıl oluyor?" diye hitab edeceklerdi.


Kendimiz hazır değilsek, onlar da hazır olamayacaklardır.


Benden bir beyt:

Başaramayacağı şey yoktur insanın şu dünyada, yalnızlıktan maada...

Üstesinden gelemeyeceği şey olmaz öğretmenimin, öğrencisi olsa evladı da...
Biraz kafiye olsun dedim


Uzatmak iyi değil tabi ki, ama kuvvetle inandığım bir şey bu. Keşke ben de sizler gibi öğretmen olsaydım ve bir sınıf dolusu çocuğum olsaydı da ben eğitseydim hepsini.


Öyle babalar var ki evladını karşısına alıp çilingir sofrasında arkadaş oluyorlar, atölyelerinde usta-çırak oluyorlar, evde baba-oğul oluyorlar. Oluyorlar işte!..


Konakyanlı hocam çok teşekkür ederim, iltifat buyurdunuz...

Hümeyra hocam sadece moral ve cesaret amaçlı yazdım bunları ve birazcık da olsa içinizdeki şüphe gitsin istedim. Sizin kaderinize olumsuz bir etkide bulunmak istemem. Vereceğiniz her kararın sonunda her zaman 2 seçenek vardır. Siz ve evladınız için hayırlı olması dileklerimle...

Sizlerin yaşadığı karmaşa ve zorluklara bakarak,  " meleğim ve ailem için güzel bir hayat " umudu taşımadıkça evlenmemeyi tavsiye diyorum kendime...

            Hocam konu  başlığı  gereği  içinde  bulunduğum  durumu  belki de  biraz  endişeli  olarak  ifade  ettim.
    Yoksa  evliliğin  yaşanılası  güzel  tarafları da  vardır.Ki  çocuklarınız  varsa  bu  mutluluk  perçinleşir.  Ayrıca  mutlu  bir  evliliğim  var.
          Saygı  ve  sevgi  ile  kalın.......

BENCE OLMAMALI EĞER OLURSA ÇOCUK BENİM BABAM ANNEM DERSLERİME İYİ VERİR DİYE DERSLERİNE İLGİ GÖSTERMEZ