Öğretmenler Mesleğini Yaparken Mutsuz, Diğer Meslekler De Mutsuz.

öğretmenim o kadar çabalayıp sonunda tek başına bi köyde çalışan bir sisz değilsiniz. emin olun. maalesef çalışanın değeri bilinmiyor...

müfettişlik için yaş sınırı 40 ve 2 defa.Yurtdışı sınavları artık mülakatla.uzman öğretmenlik yok.Master ve doktora dereceleri hiç bir işe yaramıyor.Bir sürü ödülüm bt formatörlüğüm var iken sistem yüzünden halen köylerde olan ben.Düşünüyorum da neresi zevkli bu işin çocukları yetiştirmekten başka

1. Daha öğrencilik yıllarında öğretmenlik mesleğinin yazılı yapmak ve ders anlatmak dışında bir de evrak ameleliği tarafı olduğu gösterilecek.(Türkçe Öğretmeniyim)
2. Hiç değilse öğretmenin evraklar ve internet başında geçen zamanından arda kalan bölümünde kendini mesleğine adapte edebilmesi için ekonomik refahı biraz olsun artırılıp aybaşını getirme fobisi yenilecek.
3. Öğretmenliğin tekrar saygın meslek olabilmesi için öğretmene yetkileri iade edilecek. Öğretmen kızabilecek, hak etmişse öğrenciyi dövebilecek.
4. Seminerler öğretmenlerden ziyade velilere uygulanıp tekrardan o ''Öğretmenin vurduğu yerden gül biter'' dönemi getirilecek. Veliler hiç ama hiç öğretmenin işine burnunu sokmayacak.
5. İdari amirler, müfettişler öğretmenin evraklarını değil ürünleri olan öğrencileri inceleyecek.

Mutluluğu veya mutsuzluğu sadece mesleğe bağlamak ve sürekli mesleğin zorluklarından yakınmak doğru değil.

Mutluluğu veya mutsuzluğu sadece mesleğe bağlamak ve sürekli mesleğin zorluklarından yakınmak doğru değil.

Aile okul hayatını,okul da aile hayatını ister istemez etkiliyor.Günümüz dünyasında insanları mutlu etmek daha da zorlaşıyor.Şimdiki mutluluklar daha kısa süreli üstelik.

Küçük bir alıntı eklemekte fayda var.


Küçükken fırına ekmek almaya gönderirdi annem beni,Fırından yeni çıkmış sıcacık ekmeğin güzel kokusuna dayanamaz eve gelinceye kadar yarısından fazlasını mideme indirirdim.Tabi eve geldiğimde fırından aldığım bütün ekmek minik parmaklarımla kopardığım parçalardan dolayı ufacık birşey kalırdı.Annem hani ekmek nerde dediğinde büyük bir suç işlemiş gibi eğerdim kafamı önüme,o ise anne sıcaklığıyla,sıcak tebessümle saçımı okşar olsun oğlum gideceği yeri bulmuş ya! derdi.Tabi ben yeni ekmek almak için fırının yollarına düşerdim tekrar.

Tembihlerdim kendimi;

Bak küçük Zülfikar,
Bugünlük bu kadar,
Daha fazla zorlama şansını ,
Annen bu defa fena kızar!
Tabi tutardım sözümü
Ancak ertesi güne kadar...

O sıcak ekmeğin kokusu ve tadını şimdi yediğimiz en lezzetli yemeklerde,yiyeceklerde bulamıyoruz,Annemizden işiteceğimiz azara da razıyız aslında.

"Belki ekmekler hala sıcak, ama bizim büyümüş yüreğimiz, soğumuş buzdolabı kadar !"....  (ALINTI)

öğretmen olmaktan memnunum  (bizlere değer verilmese de, hele şu depremden sonra iyi anlıyor insan, yukardakilerin gözünde hiç  değerin yok.)   

 her çeşit öğretmenliği tattım; ücretli ,4-c li, 4-bli , Allaha şükür şimdi kadrolu. şimdiye kadar okul ortamından memnuniyetsizliğim olmadı. okulda unutuyorum üzüntümü, derdimi...

Öğretmenlik kadar sevgi ile yoğrulmuş, karşılığının mutlaka bir gün alınabileceği başka bir meslek tanımam.. 13. yılımı çalışıyorum. 6 yıl birleştirilmiş sınıf-(müd yet.) 5 yıl müd yard. Şimdi 2 yıldır müstakil sınıfta öğretmenim... Yeniden seçmek için başa dönsem, yeniden öğretmen olurum.. Emin olun bu satırları yazarken bile duygulandım...
Bu mesleği küçümseyen, öğretmene değer veremeyen, öğretmeni boş şeylerle uğraştıran vs.. hepsi geçici, kalıcı ve kesin olan güzellikler öğrettiğimiz çocuklar... Bir gün mutlaka çiçek açarlar...ve...onların mis kokuları sizi hayata bağlar...

ben de mutsuzum. saygın bir meslek, kutsal bir meslek sözüm yok (ya da en azından eskiden öyleydi). ama ben isteyerek yapmıyorum...

BENDE iyiki öğretmenim diyorum .tamam şuan mesleğimizin al benisi tükendi değer verilmiyoruz ama bizim değerimiz altın gibi insanların vermesine gerek yok 1 tane çocuğu karanlıktan ışığa erdirirsek o mutluluk herşeye değer mesleğimi kendimdn daha çok seviyorum samimi olduğumdan emin olun arkadaşlarım en şerefli mesleklerden birisindeyiz