Öğretmenler Öğrencilerinden Hediye Kabul Etmeli Mi?

yıl boyunca çeşitli sebeplerle öğrenciler biz öğretmenlere hediye vermeye çalışıyor.

etik olarak bunu doğru bulmuyorum.çünkü öğrencinin bu hediyeye mukabil öğretmenden daha çok ilgiden tutun da iyi bir nota kadar değişik beklenti içine girdiğini görüyorum.

meslek hayatım boyunca bir okuldan ayrılırken verilenler dışında hediye almamaya özen gösterdim ve çok rahat ettim.

sizler bu konuda neler yaşadınız, ne düşünüyorsunuz?

Evet arkadaşım,bende senin gibi düşünüyorum.Asla hediye kabul edilmemeli.

Dün bir öğrencim bana katlanmış bir peçete uzattı alıp açtım içinden sert bir plastikten yapılmış, altın veya gümüşe benzetilmiş bir hac yüzüğü vardı.Aldım kendisine teşekkür ettim ve parmağıma taktım.En problemli öğrencilerimden biri olmasına karşın gözlerindeki mutluluğu, bana olan artan sevgisini anlatamam.Bildiğiniz gibi çoğunun kalbini kazanmadıktan sonra beyninde gezinemiyorsunuz bile.Yani çocuk bana o hediyeyi verdiğide o beni değil ben onu kazandım.
Açıkçası çok büyük hediye almadığım için anlatmak istediğiniz problemide pek yaşamadım.
Arkasında artniyet düşünmediğiniz sürece bence hediye almaktan kaçınılmamalı.Öğrenci sevgisini o şekilden ifade etmek isteniyorsa engellenmemeli.

maddi değeri yüksek olan bir hediyeyi kabul etmem.ama öğrencilerin getirdiği ufak tefek hediyeleri alıyorum.yoksa kırılıyorlar.

Bu sefer bana yapacakları hediyelerin paralarını aralarında topladılar.

Öğretmenim size hediye yapmayacağız, Çukur'da bir kadının evi yanmış ona tardım edeceğiz dediler.

Öyle deyince, bende katıldım kampanyalarına.

Böylece  ne onlar hediye aldı, ne de ben kabul ettim.

Ha alsalar etmez miyim?

Ederim. Gönüllerinden kopmuş almışlar. Öğretmenler gününde fakir bir öğrencim, bardağa çiçek dikmiş getirmiş.

Hepsinin hediyesinden daha güzel olduğunu söyledim.

herzaman alamaktan yanayın degeri öğrenci harçlığını aşmıyorsa bu öğrencilerce benimsenme göstergesidir bana göre.

29 Yıllık meslek hayatımda hiç bir şekilde hediye kabul etmedim.Öğretmenler gününden bir kaç gün önce onlara hepsini çok sevdiğimi,bana verilecek en güzel hediyenin okuyarak belli mevkilere gelmeleri olduğunu söylerim.Çünki okula hiç harçlık alamadan gelen öğrencilerimiz var. O öğrencilerin mahçup olmarına gönlüm razı olmaz.

    Böyle kararları vermeden önce hemen kendi öğrenciliğimi hatırlarım ve bir çocuk gözüyle yapılan işin değerini hatırlamaya çalışırım..
    Mesela öğretmenimiz karne verirken elini öptürmezse ya da birini öper de beni öpmezse öyle kırılırdım ki aldığım karnenin hepsi pekiyi olmasına rağmen sevinemezdim..Çünkü öğretmeninin elini öpmek, onunla beslenme saatinde beraber bişeyler yemek, sohbet etmek, teneffüste bahçede dolaşmak vs. bunların önemi herşeyden ötedir bir çocuk için...
     Öğretmenine hediye almak da böyle bişey... Hele ki hediyeyi almış da öğretmeni kabul etmemişse işte bu bir yıkım olur. Hayata küser...
     Elbette bir hediye alamayacak öğrenciler de oluyor ama burada bizim tepkimiz önemli.. Mesela bu sene 2 öğrencim sakız alıp hediye ettiler bana ve ben o sakızları o kadar önemsedim ki arkadaşları da şaşırdı.. İçinden çıkan fıkrayı sınıfta okudum hatta bir derste defterlerine yazdırdım.. O sakızı çiğnemeyip, o iki öğrencimin iyi yerlere geldikten sonra çiğneyeceğimi vs. söyledim.. Bu onlara yetti de arttı bile.. Kısacası hediyesi kabul edilmek ÖNEMSENMEK demek oluyor bir yerde...
     Geçen sene de bir köy okulundaydım öğrencilerimin çoğu çorap hediye etmişti. Çünkü bulunduğum köyün halkından çorap fabrikasında çalışan çoktu. Yada annelerine ördürdükleri el bezi, süs eşyası vs. Ancak bir öğrencim okula hediye getirememiş ve akşam zilimiz çaldı. Kapıya çıktığımda Hasan'ı,  -15 derece hava sıcaklığında kıpkırmızı olmuş avuçlarının arasında buruşturulmuş bir gazete kağıdıyla buldum.. Gözleri de dolmuştu. Öğretmenler gününüz kutlu olsun öğretmenim dedi ve bana doğru uzattı.. Onu içeri almak istedim, ısrar ettim ama gelmedi.. Sonra gazete kağıdını açtığımda içinde Bayram'dan kalan 8-10 tane cam şeker sıkıştırmıştı... O kadar çok teşekkür ettim ki.. Hala o şekerleri saklıyorum.. Ona da iyi yerlere geldiğinde o şekerler yiyeceğimi söylemiştim... Ama bunun imkansız olduğunu nerden bilesin ki.. Bu yazın tayinim çıktıktan sonra eşyalarımı toplamak üzere Malatyadaki köyüme gittiğimde gözlerim Hasan'ı aramıştı.. Çünkü en çabuk o gelirdi beni karşılamaya pazardan bile gelsem arabadan inmeden elimden alırdı çantamı.. Ama artık o yoktu.. Çünkü abisi traktörle geri geri gelirken kardeşini, HASANIMI ezmişti... Oracıkta solmuştu minicik çiçeğim... Ve artık onun hediyesi olan şekerlerini hiç yemeyeceğim...

Diğer öğretmenlerime katılıyorum.Maddi değeri yüksek hediyeleri almak bana da uygun gelmiyor.Zaten köy ve kasaba okullarında böyle şeyler pek olmuyor.Ama verdikleri incik ,boncuk şeyleri takınca öyle hoşlarına gidiyor ki.Ben gene de benim için hiç para harcamamaları konusunda uyarıyorum onları kırmadan.

jakomi öğretmenim tüylerim diken diken oldu. Böyle bir yaşantıyı yaşamak eminim daha da zordur. Hayatımızın her karesinde Hasanlarımız var, bizim küçük şeyler olarak nitelendirdiklerimiz, çocuklarımız için aslında o kadar büyük ki...
Çocuklarımızın o güzel yüzlerinin her zaman gülmesi dileğiyle...

ben hediye kabul etmiyorum,bana hediye vermek istiyorsanız çok ders çalışın,beni en çok mutlu eden hediye budur diyorum

elimden geldiğince almıyorum..ama bu seferde ağlayıp küsüyorlar....bende alıp başka sınıftan bir öğrenciye hediye ediyorum...

Neden Olmasın Onlar  Verirse Seve Seve Kabul Ederim Ama Zorla Bir Şey Aldırmam...

erdemc28 öğretmenime katılıyorum,onların küçücük kalbinden gelen her şey kabul edilmeli bence...alması için imalarda bulunmak tabiki bize asla yakışmaz ama geri çevrilmemeli kesinlikle:..

Mardin'in bir ilçesinde görevliyken öğretmenler günü nedeniyle öğrencilerim hediyeler getirmişti..Bir paket kağıt mendil, patik, tülbent, lif gibi küçük hediyelerdi..Almakta sakınca görmedim..
Ertesi gün derse girmeden bir öğrencim bahçede yanıma geldi.Elindeki siyah poşeti uzattı."Nedir bu?" dedim çat pat türkçesi ile bişiler mırıldandı..Açıp baktım..Hani turşu yaparken kullanılan küçük kavunlar vardır..Biz "kelek" deriz. 3 tane kelek kavunu vardı torbada..Şimdi her öğretmenler günü yaklaştığında tedirgin olurum..