Öğretmenliğinizin İlk Gününü Hatırlıyor Musunuz?

     Çok kötü...Tanımadığım bir diyarda, daha önce hiç duymadığım diller, meraklı bakışlar...Kolu kanadı kırılmış bir mülteci gibiydim.
     Okulda bunlar anlatılmamıştı bize oysa...Bir köyde yapayalnız, dımdızlak, bir palto, bir valiz, bol gözyaşı, hala içimi titreten bir acı ve kocaman bir yalnızlıktı öğretmenlik.
     "Ağlama hocam, hasta olacaksın" demişti omzuma dokunan bir el...Hasta oldum, hala hastayım.İçim hasta...

2000 yılında mezun olduk o zaman kms sınavı vardı .eşimle 70 puan aldık herkese 1 ay sonra düğünümüz var dedik ama atanamadığımız için düğünü yapamadık. neyse 2002 ağustosta evlendik 4  ay sonra tayınimiz (aynı anda)çıktı.eşim görev yerine benden öce gitti çünkü ben les sınavına girip arkadan tek başıma gidecektim doğuya daha gitmeden dönmeyi düşündük 
16 aralık 2002 bir kış günüydü. heyecan vardı haliyle raporlu öğretmenin sınıfına girmiştim 1 hafta boyunca Türkçelerini geliştirmek için uğraşmıştım.O gün benim için yeni bir hayat başlamıştı.3 yıl 8 ay çalıştım bende özlüyorum o yıllarımı

bende dağ başında bir köyde başlamıştım.işin kötüsü okul dört öğretmenliydi ve dördümüzde ilk atamaydık.okulun ilk günü ben (niye yanımda götürdüğümü hala anlayamıyorum)en şık takımımı giymiştim.köyde her yer toz toprak ve çamur içinde.o günkü halimi düşünüp hala gülerim.ama yinede çok güzel günlerdi.özlüyorum o günleri.

Hatırlamaz olaydım.Müstakil olarak bildiğim okulun dağ başında tek öğretmenli bir yer olduğunu görüyorum.Ertesi gün istifa dilekçesi yazıyorum fakat annem engel oluyor.

Ne zor günlerdi.

hava buzz kırağı düşmüş ara ara sular buz tuutmuş.benim üzerimde siyah etek ceket takımım okulun ilk günü bende öğretmenim ya..4/ A 4/B 4/C sonun cuyu aldım soğuktan donmak üzereyken..sıra olmuştu öğrencilerim geçtim önlerine..Hepimiz ağzından sıcak buharlarlar çıka çıka gülüştük göz kırptık.günaydın üüüretmenimmmmm dediler.ilk tenefüs bir çocuğum diğer arkadaşının yanagını uçlu kalemle kanatmıştı..dün gibi hatırlarım yanmayan kaloriferin yanında ona davranışının yanlış olduğunu analttığım günü.o ğün vardım farkına ne kadar zor bir görevin beni beklediğini..
 bu sayfayı epeydir bekliyormuş gibi yazmışım:)

         Öğretmenliğimin ilk günlerini hiç unutur muyum?2002 yılı Mart ayında Mardin'de il emrine atanarak göreve başladım.Mardin'de görev yerleri kura ile belirlediler.Kimi Derik,kimi Mazıdağ,kimi Savur.....vb ilçeleri çekti.Harita elimde Mardin'in neresi iyi diye bakıyorum?Gözüme Kızıltepe'yi kestirdim.İçimden bir ses Kızıltepe çıkacak diyordu.Kurada bana Kızıltepe çıkınca ne sevinmiştim.(Kızıltepe ilçesinin bir mezrası)Haritada mezraya bakıyor ama bir türlü göremiyordum.Mezraya ulaşmak için  Hasan diye bir şöfor varmış,zor bela onu buldum.Akşam üzeri yola çıkacağını (Sabah köyden Kızıltepe'ye,akşam Kızıltepe'den köye yolcu taşıyor)
        Yola çıktık,Köylerden geçiyoruz.Ben her seferinde buramı? diye soruyorum.Hasan ise kırık bir Türkçe ile iletişim kurmaya çalışıyor.Her seferinde henüz gelmediğimizi söyüyordu.  
        Sonunda köye ulaştık.Beni muhtarla tanıştırdılar.Köyde Doğru dürüst Türkçe bilen çok az.Okul binası olarak bana camii yanındaki imam için yapılmış evi gösteriyorlar.Ben gözlerime inanamadım.Okul binası yoktu.Şartlarını anlattılar ve çocukları için zorluklarla köye okul açılması için izin aldıklarını söylediler.
         Okulun önüne bayrak direği ve okul tabelası yaptırmakla işe başladım.Evi epey bir emek harcayarak bir odası sınıf,bir odası lojman olacak şekilde ayarladım.İlçe MEM'den sıra,soba,yazı tahtası...vb alıp köye taşıttım.Bu arada köyü gezip öğrenci tespiti yaptım.
         İlk ders 1.sınıftan 5.sınıfa kadar 23 öğrencim vardı.Ne yapacağımı şaşırmıştım.Çocukların gözlerindeki okuma ışığı halen gözümün önünde.Elimden geldiğince onlara bir şeyler vermeye çalıştım.
Yaşadıklarımı ve o günleri asla unutamam.Kızıltepe'nin mezrasında 3 yıl kaldım.Halen öğrencilerim beni arıyor.          

17 ekim 2000. ağrının merkez köyüne tayinim çıktı. köye benime birlikte izmirli bir arkadaşın daha tayini çıkmış. beraber köye gittik. köyde 1 tane okul, okulun 1 tane sınıfı var ve içeride 2 öğretmen ders yapıyor. 2 de yeni atanmış öğretmen olduk 4 kişi tek sınıf.2 ay aynı sınıfta 4 öğretmen 5 sınıfı okutmuştuk. 

Öncesini anlatmayayım; giriş kısmı çok sürer... Ayın 3'ünde kura çekimi için yetişmiştim ama 15'ine kadar kararname bekledik. Doğrudan sabahından başlayayım. (15 Eylül 2003)

İlçeden köye giderken yaptırdığım tahta divanın üstünde bir sünger, bir yastık, bir tane de battaniyem vardı ilk gün lojmanda. Bakımsız bir lojmandı ve benden önce 5-6 yıl ailesiyle bir öğretmenimiz kalmış. Bildiğimiz basit bir köy okulu lojmanı. Su tesisatı bile yoktu... Zaten her zaman su da olmazmış köyde, elektriğin durmadığı gibi. Sabah erkenden kapım çalındı ve yan tarafımda sağlık personeli olmayan sağlık evinde kalan astsubay, beni karakola kahvaltı yapmaya çağırdı. Hazırlandım ve karakola gittik köyün öbür tarafının biraz dışına. Güzel bir kahvaltı yaptık ve komutan ne yapacağımızı sordu. Ben de neyi yapacağımızı. Lojmana bakım şart dedi ve boşta olan tüm askerlerin toplanmasını ve gerekli malzemelerle köye gitmelerini söyledi.  Ardından biz de geçtik ve komple lojmanın bakım çalışmalarına başladılar. 3-4 gün lojmanla uğraştılar. (Hepsinden Cenab-ı Allah, ayrı ayrı razı olsun.) Lojman ile uğraşırken okulla ilgilenmemiştik. Çocuklar da yoktu ortalıkta... İlk hafta hem lojman, hem okul işleri derken iç içe karışık bir şekilde başlamıştı. 5 sınıf birarada, 40-45 civarı öğrenci... Neyi, nasıl yapacaktık ve nereden başlayacaktık. Balıkesir'in göbeğinde üniversite okuyup, Balıkesir'in güzel bir okulunda staj görmekle olmuyordu bu işler. İş, işbaşında öğrenilirdi. Öğretmenlik de öyle...

Neyse köyde göreve başladık.. İlk gün derse başladık..5 sınıf bir arada.. Sanırım heyecan ve şaşkınlıktan Güneş sisteminden girip Türkiye'nin Dağlarından ırmaklarından çıktım.. Bütün müfredatı ilk derste bitirdim..

Okul kapalı kalmış bir süre ne evrak var (olsa sanki ne işe yaradığını anlayacağım da) ne bişey..Zar zor eskilerden bi göreve başlama yazısı bulup ona göre kendimi göreve başlattım..

Ondan sonraki günlerde işi  öğrenmeye kör topal bir şekilde öğrencilere faydalı olmaya çalışıyorum ki 3 haftanın sonda iki tane müfettiş geldi.. Burada bir parantez açı tespitimi paylaşmak istiyorum..Bazı müfettişler çok zor şartlarda görev yapan öğretmenlere karşı çok acımasızlar..Birazdan örneğini vereceğim.. Van ın iran sınırında terör zamanlarında tek başına görev yapan bir öğretmen olarak bana karşı anlayışlı olacaklarını düşünmüştüm ama yanılmışım..

Adamlar beni direk müdür odasına soktular hocam şu evrağı getir bu evrağı getir emirlerini sıralıyorlar.. Sordukları evrakların çoğunun adını ilk kez duyuyorum En son gizli yazı dosyasını istediler.. Zaten sinir beni yiyor boş bi tane dosya alıp verdim zatı alilerine ..Bu ne dedi Gizli evrak dosyası dedim.. Nası bir dosya bu nerden belli benim istediğim dosya olduğu dedi..Dedim adı üstünde gizli evrak dosyası  üstüne adınımı yazsaydım dedim.. Anladı dalga geçtiğimi Aynen dediği şu oldu Hocaa hoca 40 öğretmenli okulda ne varsa aynısı burada olacak..Senin stajyerliğin kalmayacak görüşecez seninle dedi Parmağını sallaya sallaya gitti..

Ertesi gün Mem beni çağırdı..La oğlum ne yaptın sen müfettişlere hakkında kapı gibi rapor yazmışlar dedi..Bende aynen anlattım..Müdür karadeniz şivesiyle okkalı bi küfür salladı Sen gt görevini yap  takma kafana bunları dedi köye gönderdi beni.. 6 yıl kaldım o köyde bir daha o müfettişi görmedim..Ama hala aklıma geldikçe kulaklarını çınlatırım..Facebook ta ismini aratıyorum bulamıyorum..Bulsam bi dürtecem Adı Haki İnci o yıllarda Vanda görev yapanlar mutlaka hatırlar...

Şimdi Ordu Merkezde görev yapıyorum..Sınıfıma gelen müfettişlerin tek yaptığı dersi dinleyip öğrencilere soru sorup Teşekkür edip gitmeleri.. Ama biliyorum ki bir yerde bir köy okulunda gidip öğretmenin canını sıkan müfettişler gene var ve hep var olacaklar..

ben de aynı yıllarda van başkalede görev yaptım benzer olaylar yaşadım.Galiba köyde görev yapanları yatıyor sanıyorlar çünkü merkezde hiç üzerine gitmiyorlar öğretmenlerin.:Köyde ki öğretmenin halinden anca köyde tek öğretmen olarak görev yapmış müfettişler anlar

17 ekim 2000. ağrının merkez köyüne tayinim çıktı. köye benime birlikte izmirli bir arkadaşın daha tayini çıkmış. beraber köye gittik. köyde 1 tane okul, okulun 1 tane sınıfı var ve içeride 2 öğretmen ders yapıyor. 2 de yeni atanmış öğretmen olduk 4 kişi tek sınıf.2 ay aynı sınıfta 4 öğretmen 5 sınıfı okutmuştuk. 

yurdumdan manzaralar işte

03/01/1991 göreve başladığım ilk günüm.Köye giderken yol bitmek bilmedi.Sonradan öğrendimki 40 km.imiş ama ne kadar uzak geldi anlatamam.Köye gittik okul kapalı o zamana kadar öğretmen vermemişler.Aynı köylü olan öğretmenide görevden ayırmışlar.Adam gitmeden 1. sınıfları kesin kayda geçmiş.Benden sonra aynı hafta bir arkadaş daha geldi.Yaza kadar akla karayı seçtik.Yaz gelince ilk mezunlarımızı verdik.Bunun heyecanı ile ikimizde merdivenlere oturup ağladık.Bu sevinç gözyaşları idi.Bu günü hiç unutamam.

Kars'ın Selim ilçesine bağlı bir köydü.Köye yaklaşırken(köy anayolun hemen yakınındaydı) hareket eden beyazlıklar gördüm.Kendi kendime "Eyvah oğlum sen hapı yuttun." dedim.Çünkü o hareket edenler sevmediğim varlıklar yani köpeklerdi.Korka korka yaklaştımki onlar kazmış.Derin bir ohtan sonra girdim okula.
Ertesi gün öğle oldu bi baktım bir bayan elinde tepsi içinde yiyecekler.Teşekkür ettim ve getirilenleri afiyetle yedim.Bu 2 ay devam etti.Sonradan öğrendimki veliler kendi aralarında anlaşmışlar.Her gün bir aile getiriyordu.Tabi sonra köylülerin çok fakir olduklarını öğrendim.İki ay sonra bir veli toplantısı yapıp kendilerine teşekkür ettim ve artık getirmelerine gerek olmadığını söyledim.Gerçekten çok fakir insanlardı.
İşin tuhaf tarafı göreve başlamadan önce bana neler anlatmışlardı neler.Anlatılanların uzaktan yakından alakası yok.Ben bir adım gittim.Onlar sağolsunlar iki adım yaklaştılar.

  Doğduğum yere yakın bir köy okuluna tayinim çıktı. İlk gün pek sıkıntı çekmedim. Yeni atandığım ve tek öğretmen olduğum için idari işlerden hiç anlamazdım. Bu konuyla ilgili seminer verilmesi için ilçe milli eğitim müdürlüğüne bilgi vermiştim. Tabi ki kimsenin umrunda olmadı.
   Ve büyük gün geldi çattı. Meslekte 3. ayım dolmamışken bir gün kapıyı çalmadan, ellerinde çantalarla sınıfa 4 kişi girdi. ben de öğrencilerim de neye uğradığımızı şaşırdık. Şaşkınlığım geçince "müfettiş" olduklarını anladım. İdari bölüme geçtik. Evraklarımı istediler. Bahsettiğim sebeplerden dolayı doğru dürüst evrak hazırlayamamıştım. Okulda bilgisayar, yazıcı falan hak getire. Neyse adamlar rehberlik namına hiçbir çalışma yapmadan hakkımda tutanak tuttular ve çıkıp gittiler. Sonuçta henüz 3. ayımı doldurmamışken uyarı cezası aldım.
   Benim için öğretmenlik hayatımın en önemli olaylarından biri; abartmadan söylüyorum "EĞİTİMHANE" OLDU. İdari evrakların nasıl hazırlandığını öğrendim. Mesleğimle ilgili püf noktalarını bu camiadan ve siz değerli öğretmen arkadaşlarımdan edindim. Sonraki dönemlerde gelen müfettiş beylerin(!) keyfi yerine gelsin diye en gereksiz evrakları en ince detaylarına kadar hazırladım. Yüksek puanlar verdiler ama hiç bir zaman umrumda olmadı. Hep onların suyuna gittim ve söyledikleri her şeye "tamam hocam" dedim. Bu şekilde onların derdini çekmekten biraz da olsa kurtuldum.
  Yazdıklarımın asıl konuyla pek bir ilgisi yok ama anlatmak istedim sadece. Eğitimhane camiasının tümüne en içten teşekkürlerimi sunuyorum. İyi ki varsınız değerli öğretmenlerim.

Kimse mesleğe güzel anılarla başlamamış.İnşallah bundan sonra güzel olur.
İnsanoğlu işte girdiği ortama en kolay,en hızlı adapte olan varlık.Ben burda yaşayamam dediğiniz yerde yıllar kaldınız.
Emeğine,kuvvetine,yüreğine sağlık ÖĞRETMENİM.

umarım  öğretmenliğimin son günlerinde kötü de olsa  ilk günümü hatırlayabilecek kadar akıl sağlığım yerinde olur