Oturdum Ağladım!

Yıldızları ve ölümleri saydım,
ben de sizin gibi oturdum ağladım, gözlerim de yaş, babamı hatırladım ve ölen tüm sevdiklerimi, geçmiş yıllarımı, güzel anıları, nereden nereye dedim kendime...
Hayat gittikçe güzelleşeceğine, daha da karmaşık ve çekilmez oluyor, hep daha iyi olacak diye beklerken, insanlar, son durak bir musalla taşı oluyor. Bilseler aslında idrak edebilseler, ne dünya bu kadar çekilmez bir yer olur ne de hayat bu kadar zor...

kaleminize yüreğinize sağlık öğretmenim, sizinde geçmiş bayramınız kutlu olsun. 

güzel şiir yüreğinize sağlık

bizimde ünide ağlama günlerimiz vardı

Ağlamak kalbi yumuşatırmış

    Okurken kaybettiğim babam,eşim,anneannem aklıma geldi ve oturdum bende ağladım.Kaleminize sağlık güzel bir şiir yazmışsınız.

 Akşam bir yakınımızın ölümünü duyup,başsağlığına gitmiştim. Her ölüm acıdır, hüzündür. Öyle yerlerde insanın hep kendi kaybettikleri gelir aklına. Bu daha da acıtır içini. Ben de babamı düşündüm. Kollarımda can vermişti canım babam.
 Eve gelince hemen eğitimhaneye girdim. Üstüne de  adamın biri öğretmenimizin şiirini okuyunca oturdum ağladım.
 Yüreğinize sağlık, teşekkürler öğretmenim...

babam ve oğlum filmindeki "baba nereye gidiyorsun?" sorusuna ağlamıştım:(((

çok duygulu ağlattınız beni de yüreğinize sağlık öğretmenim....

Ne güzel anlatmışsınız Adamınbiri öğretmenim; yüreğinize sağlık..

ağlayabilmek her zaman vicdanın en derin duygusudur ağlayabilenlere sevgiler

Yüreğinize sağlık öğretmenim... Burayı sular seller götürdü

kaleminize sağlık öğretmenim yüreğinize sağlık..çoook güzel şiir bende 4 yıl önce kaybettiğim babama oturup ağladım....

Şiir böyle bir şey işte..Söyleyecek hiç bir söz kalmadı..

Bayram sabahı burunlarını cama dayayıp her ayak sesini öbür yarıları zanneden can parçalarını avuturken onlarla birlikte ağladım.......