Bam Teli

ÇOK MU ZOR?/Yılmaz Özdil
Ananeniz öpülesi elleri parçalanırcasına, ovalaya ovalaya tarhana yaparken,
Siz, "Aman anane be, boş versene" deyip, marketten hazır çorba alıyordunuz ya...
Anane rahmetli oldu ve siz, o tarhananın tarifini ananeden alıp, bir kenara yazmadınız ya...
İşte o nedenle, siz, genetiği değiştirilmiş organizma yemekten kurtulamazsınız maalesef.
Ne verirlerse
Onu yiyeceksiniz.
Kız evlat yetiştiriyorsunuz, en iyi okullara gönderiyorsunuz.
Piyano çalıyor, İngilizce konuşuyor, Grammy alanları tek tek biliyor.
Bilmeli.
Ama alt tarafı limon, şeker ve su kullanıp, limonata yapmasını bilmiyor!
Yoğurdu çırpıp, ayran yapamıyor, ayran...
İşte o nedenle, kızınız, genetiği değiştirilmiş meşrubat içmeye mahkûm,
maalesef torunlarınız da.
Zahmet edip sütlaç yapmadığınız için, kek yapmaya üşendiğiniz için,
İçinde ne olduğunu bilmediğiniz gofretleri, mısır patlaklarını kemiriyor sizin oğlan!
Hamur tutmayı, şöyle mis gibi ıspanaklı bi börek yapıp, çantasına koymayı bilmediğiniz için, hamburger bağımlısı oldu.
Tahin-pekmezi " köylü işi " vıcık vıcık yağ fışkıran kremaları "modernite" sandığınız için,
Daha 10 yaşında çocuklarımız balona döndü, yuvarlana yuvarlana yürüyor, tıkanıyor, merdiven çıkamıyor.
Size zor geliyor ama zor mu evde yoğurt yapmak?
İstanbul'un güneşi müsait değil, anlarım, zor mudur İzmir'de,
Antalya'da, Adana'da evde salça yapmak?
Şikâyet edip duruyorsun, içine katkı maddesi konuyor, zorla beyazlatılıyor diye...
İster tam buğday unundan, ister çavdardan, hakikaten zor mudur evde
ekmek yapmak?
Bütün ailen kabız...
Tonla para verip, abuk sabuk ambalajlı-meyveli saçmalıklardan medet umacağına, niye öğrenmiyorsun kabak tatlısı yapmayı?
Güya, çoluğunu çocuğunu düşünüyorsun, taze taze yesinler diye, pazara gidiyorsun
Eğri büğrü biberlere, doğal olduğu için tuttuğunda ezilen domateslere ağız burun kıvırıyorsun, hormonlu, tornadan çıkmış gibilerini alıyorsun
Ne işe yaradı senin pazara gitmen?
Kocanız da, bu satırları okuyup, size akıl verecek şimdi...
Söyleyin ona, ukalalık etmesin, götürün aktara, hatmi çiçeğiyle zencefili birbirinden ayırt etsin, ondan sonra konuşsun!
Enginar, börülce, radika, cibes pişirmekten haberin yok;
Gazetelerin tiraj almak için uydurduğu uzmanlarından fıldır fıldır brokoli tarifleri öğreniyorsun...
Brüksel lahanası yiyerek mi AB'ye gireceğini sanıyorsun?
Çin'den bal getiriyorlar mesela...
Taaa Arjantin'den, Meksika'dan bal getiriyorlar.
Neymiş efendim, içinde genetiği değiştirilmiş organizma olabilirmiş falan...
İçinde tavuk ibiği, maymun kulağı olmadığına şükredin!
Ben iddia ediyorum;
Kaşla göz arasında frankeştayn ürünlere kapıları açan arkadaşlarla, Amerikan çiftçilerinin avukatı profesörlerimiz, sırf karakovan balına sahip çıksa, Şemdinli'de, Pervari'de terör bile azalır, terör bile...
Uzatmayayım.
Mutfak genetiğimizi kaybettik biz.
Elin adamı, mısırdan, soyadan, domatesten önce beynimizin DNA'sını değiştirdi!
Hurrraaa diye köyden kente göçerken, dışarda tıkınmayı şehirleşme zannettik. Ambalajlı ürün tüketmeyi, zenginleşme zannettik.
Dolayısıyla, ya kafayı değiştirip, özümüze döneceğiz,
Ya da ne verirlerse onu yiyeceğiz.
Yılmaz ÖZDİL

Acaba ben üzülmeyeyim diye bir şeylerden vazgeçen oldu mu hiç hayatta?
Yoksa bu sadece bana özel bir gerizekalılık mı?

Sabahı öptüm gözlerinde

Sözleri yaktım.

Yumuşak yanından vurur hayat.
Sert yanından tartar.
Ne kadar eksiltirsen eksilt, yine bir şeyler artar.

Önce bu yazıyı yazsam mı yazmasam mı bilemedim. Sonra Çevik Kuvvetin ‘Çelik’ gibi polislerini anlatmak için yazmaya karar verdim..

   Sakarya Üniversitesi Plastik Cerrahi Kliniği’nde görev yapıyorum.. 10 Aralık 2016 gecesi İstanbul’da Nişantaşı’ndaki evimdeydim. Yüz kırıkları ile ilgili yazdığım bir makaleyi gözden geçiriyorum. 10.30 gibi dışarda güçlü bir patlama sesi duyuldu. Sonra televizyonda altyazı olarak ‘Taksim’de patlama’, ardından da ‘Maçka parkında bomba patladı’ haberleri geçmeye başladı. Maçka parkının benim evime uzaklığı belki 500 metre..

   Dışarda Amerikan Hastanesi’nin görevlisi ‘ambulasları çıkartın’ diye bağırmaya başladı. Ben de o anda belki bir yardımım olur diye evden çıktım. Önce Maçka parkının olduğu yere gittim, havada keskin bir barut kokusu.. Helikopterler ışıklarıyla yeri aydınlatıyor, uzakta onlarca ambulansın ışığı görünüyor.. Polisler olay yerine gitmeme izin vermedi.

   Whatsapp mesajlarıma baktım. Okmeydanı Plastik Cerrahi Kliniğinin Sorumlusu Dr Özay Özkaya ‘hastane kapısında beklediklerini’ yazmış..

   Yoldan geçen bir ambulans şöförü ‘Gümüşsuyu Askeri Hastanesi (eski adı) yoğun olduğunu oraya gitmemim uygun olduğunu’ söyledi. Bir taksiye binip gittim. Hastanenin kapısında polisler bekliyor... Doktor olduğumu söyleyince ‘geçin’ dediler. Saat sanırım 11. 30 olmuştu.

   İçerde bütün yaralılar Çevik Kuvveten kardeşlerimiz.. Yaklaşık 10-12 kişi.. Bir o kadar da doktor. Hepsi olayı duyar duymaz koşup gelmişler. Ağır olanları sevk etmişler.. Ağır hastaların olduğu doktorların üzerindeki ve de yerlerde hızla silinmiş ama çoğu duran izlerden anlaşılıyor..

    Aynı Şişli Etfal’den bir hemşire Hanım’ın bugüne dair yazdıkları gibi; hiç bir bağırtı çağırtı yok.. Yaralı polislerden hiç bir ses gelmiyor. Sessizce uzanmışlar.. ‘Nasılsınız’ diye sorunca ‘iyiyim’ diyorlar.. Çalan telefonlara da aynısını söylüyorlar 'iyiyim..' Sadece doktorların hemşirelerin konuşmaları duyuluyor.

    Sonra kendimi tanıttım, plastik cerrah olduğumu yardımcı olabileceğim bir şey olup olmadığını sordum. Yüzünde kesisi olan ve bacaklarda şarapnel kesileri olan hastaları gösterdiler, ufak ameliyatlarını yaptım. Bacağında kesi olan kardeşimize 14 gün kadar rapor verilmesinin uygun olacağını söyledim, ‘rapor almak istemediğini çalışmak istediğini’ söyledi.

Bir polisimizin tedavisini yaparken yakını geldi, sadece gözlerinden yaşlar süzüldü.. Sessizce..

Hepsi defalarca teşekkür etti. Şaşırdım. ‘Bizim için bu saatte evinizden kalkıp geldiniz dediler..’ ‘Tabiki gelicez’ dedim.. ‘Sizler bizim için canınızı veriyorsunuz, evden gelmişiz çok mu’ diyecektim, ağlamamak için diyemedim..

01.30 gibi cerrahi gereken işlemler bitti. Hastaneden çıktım.

    Yoldan hiç taksi geçmiyordu. Bir bayanın kullandığı arabayı polislerle durdurduk. Nişantaşına beni bırakmalarını rica ettik.. ‘Ne demek bizim de bir katkımız olsun dediler..‘

   Genel cerrahi uzmanı dayımın dediği gibi ‘dünyada kötü insanlar var ama iyiler daha fazla..’

    Polisimize, vatandaşlarımıza başsağlığı; yaralı kardeşlerimize acil şifalar diliyorum..

Bundan sonra benim gözümde Çevik Kuvvetin adı Çelik Kuvvet..

 

Prof Dr Derya Özçelik

Plastik Cerrahi Uzmanı

Nasıl da bizden uzakta yüreğimiz

önce olacak gibi olur
hatta biraz olur, umutlanırsın
ama anlarsın ki olan sadece sana olmuştur

Özlemek, ne derin bir duygu böyle..
Özlemek, ne uzun bir mesafe.

CahitZarifoğlu

Hangi kayıp düşün kahramanısın kimbilir....

Binlerce şükür...

Günaydın sevdamız..

Zalimlerin baskı ve zulmünden,
hâinlerin hile ve hıyanetinden,
kıskançların hasedinden bizleri muhafaza eyle Allah’ım.
Hayırlı sabahlar...

önce olacak gibi olur
hatta biraz olur, umutlanırsın
ama anlarsın ki olan sadece sana olmuştur

Nasıl da doğru... Olan BİZe oldu...

Yağmur yağarken edilen dua red olunmazmış.
Ya Rab sana yalvarıyoruz zalimlere Kahhar ismi celallinle teccelli et .
Mazlumların yüreklerini Es selam ismi Celalin ile Serin kıl,
Ülkemizi Selamete çıkar
Şehitlerimizi peygamberim'ize Hz Hamza'ya komşu eyle..
Yaralı Kardeşlerimize Şafi ismi celalin ile Şifa ver ..

İçin yandımı,her duygu konuşurmuş.....