Bam Teli

Eskilerden bir ses duysam…
Tanıdık bir yüz çıksa karşıma.
O günlerdeki gibi…
Gök daha mavi,
Toprak daha güleç,
İnsan daha insan,
Dost daha çok dost,
Ben yine o eski ben olsam.

Seçil Oğuz

Seni sevmemiş olsam sözlerim yarı yarıya
Gözlerim yarım
Ellerim Çolak Hüseyin eli
Seni sevmesem nefes almayı beceremem ki
Bugün günlerden ne
Cumartesi
Seni sevdiğim için Cumartesi elbet
Seni sevdiğim için bak Temmuz ayındayız

                                          Metin Eloğlu

kimseyi kıramam ben
 kendimden başka
dümeni bile kıramam incinir diye rota.."

İbrahim Tenekeci'

her neyi dilesek burada olmaz
en büyük erdemi bunun, susamak
yalar yarasını içte bir geyik
hepsi bu kadardır: adı yaşamak.
Süleyman Çobanoğlu

sizdeki üç şeyi görebilen insanlara  güvenin...
gülüşünüzün ardındaki kederi/öfkenizin ardındaki sevgiyi/
sessizliğinizin ardındaki nedeni...

*‎Hayatı kaybetmenin kıyısına yaklaşanlar, onu daha iyi tanırlar...*

 

eflatun'a iki soru sormuşlar;

birincisi: insanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nedir ?..

eflatun tek tek sıralamış...

- çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler...
ne var ki çocukluklarını özlerler...
-para kazanmak için sağlıklarını yitirirler...
ama sağlıklarını geri almak için de para öderler...
-yarınlarından endişe ederken, bugünü unuturlar...
sonuçta, ne bugünü, ne de yarını yaşarlar...
-hiç ölmeyecek gibi yaşarlar...
ancak hiç yaşamamış gibi ölürler...

sıra gelmiş ikinci soruya;

-"peki sen ne öneriyorsun?.."

bilge yine sıralamış;

kimseye kendinizi "sevdirmeye" kalkmayın!..
yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi "sevilmeye" bırakmaktır...
önemli olan; hayatta,"en çok şey'e sahip olmak" değil," en az şey"e ihtiyaç duymaktır...

özellikle ikinci cevap çok orjinal bence...
+ + +

"Hiç kimse bir aşkı
Onarmaya kalkmasın
Kaybedilmeye değer
En güzel anında
Bitirilmişse eğer.."

"Hak şerleri hayreyler
 Neylerse güzel eyler..""

dile dolanmış bir şarkı gibi geldin
çıkarken hep yoran bir yokuş
korkulu bir rüya gibi
kimsesizliğini tanıdı kimsesizliğim..

Derya Önder

Bazen herşeyin farkındadır insan.
Ama susar...
Susar da karşısındakinin değerinin nasıl yitip gittiğini gözlerinin yaşını içine akıtarak izler...

özellikle ikinci cevap çok orjinal bence...
+ + +

kesinlikle katılıyorum size..."kendini herkese uydurmak için yontmaya koyulanlar, sonunda yontula yontula tükenip giderler...''  der hull...çok da doğru söyler...çünkü sırf sevilmek uğruna olmadığın gibi olmak, olmamakla hemen hemen aynı şey...
"az şeye ihtiyaç duymak" deyince ise nedense hepimizin aklına ''eşya'' geliyor... evet bu, arınmamız gereken en önemli kısım... fazla eşya, kıyafet, kalabalıktan kurtulmanın inanılmaz bir hafifliği var...
peki ya diğer gereksiz fazlalıklar?.. ortaokuldan beri görmediğim/hayatına dair hiçbir şey bilmediğim/ya da benim bunca yıl ne yaşadığımdan habersiz arkadaşım ''ortaokulda üç yıl birlikte okumak'' dışında hiçbir anlamı olmayan kişinin/ kişilerin neden hayatlarını merak edeyim ki?.. yıllardır hiç aramadığım/aramayan birinin telefon rehberimde de işi olmamalı...
somut ve soyut fazla olan her şeyi hayatımızdan uzaklaştırınca, aslında o kadar rahatlıyoruz ki, şimdiye dek kocaman kalabalığın arasında nasıl mutlu kalabildiğimi (ya da sandığımı) düşündükçe şaşıyorum...
az şeye ihtiyaç duyma kıvamına gelmek hepsinden güzel...
kesinlikle; az çok'tur...

Şeb-i yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir Mübtelâ-yı gama sor kim geceler kaç sâ’at (Sâbit)

"Mevsimler soğuyarak geçer.
Güller solar bahçelerde..."