Hep çevresindekilere değer veren insanlar bir müddet sonra cepte keklik misali önemsenmiyor.Oysa değer vermek başlı başına nefsine ağır gelse de üstün tutmaktır,kendinden önce onu-onları düşünmektir.
Hiç bir şey olmamış gibi davranılıyorsa o tür insanlar zamanla terkedilirler.Saf akıllanır,kekli,k cebe sığmaz,uyuyan uyanır.
Fakat darbesini yüreğinde hissede hissede...Daha da güven kolay geri gelmez.
Sevdiklerimiz vazgeçilmez değildir.Asla onların temiz niyetlerini kullanmamak gerekir.Aranmalı,sorulmalı,beklemediği anda yanında olunduğu hissettierilmeli.
Yoksa Vefa borcu nasıl ödenir?...