sanıldığının aksine hiçlik "bir hiç olmak" değildir...
hiç olmak egodan sıyrılarak bütün evrenle ve tanrıyla bir olduğunu fark etmektir... tabi ki bunu fark eden kişi kalkıp da "benim kişilik olarak hiçbir değerim yok, evrenin öylesine bir parçasıyım" demez, zira egosundan kurtulmuş olan kişi için artık " ben" diye bir kavram yoktur... o her yerdedir; kendini evrendeki bütün maddelerin bir parçası olarak görür, hisseder... çiçeğin,denizin,taşın,ille de kuşların bir parçasıdır ve bu o kadar normal bir duygu gibi gelir ki ona... yani aslında hiçlik dediğimiz şey aslında herşey olmaktır...
bir denize baktılar kuşlar;
sultanı gördüler,gölge gölge kendileri.
'onca yol ve çile,kendilerine çıkan yol için tepilmiş'
