Beni de Götür
Madem gidiyorsun. Git. Hiçbir şey bırakma ardında. Beni öylece mahvet. Yık diktiğin ne varsa. Yak yazdığın ne kaldıysa. Yırt verdiğin ne olduysa. Ve git işte. Ben kendime dikkat ederim nasıl olsa. Sırf sana söz verdim diye ölmem korkma. Yaşarım ama ölüm ne ki bunun yanında. Ölsem kurtuluşum olur ama ardından yaşamak zulüm varya. Bir günde defalarca ölüm olur sensizlik.
Ama sen git yine de aldırma…
Hercai gözlerini kısma öyle. Ne söyleyeceksen söyle. Gidiyorum dedikten sonra, artık hangi söz daha fazla acıtır yüreğimi. Gidiyorsun gülüm var mı daha ötesi. Kalıyorum ben sensiz. Yokluğunda yaşıyorum işte, öyle bir yaşamak ki ölümden farksız. Ama sen bakma bana git işte.
Sadece git…
Şimdi artık sen de kendine dikkat et tamam mı! Üzmesinler seni, incitmesinler. Herkes ben gibi sevemez gülüm. Bırakılıp atılınca bile bir tenhaya herkes hala taşıyamaz sevdiğini yüreğinde böyle. Unutur, dudaklarında ki sevdiğinin adını kurutur. Giden gittiğiyle kalır; o yeni sevdalara tutulur. Oysa bak sevdiğin adam işte. Ben, yani biçare. Deli, divane, virane. Kendimi unuttum ama
Seni asla…
Hadi artık gel. Al beni de yanına. Bitir şu işkenceyi. Artık can dayanmıyor. Unut deme yine çok denedim unutulmuyor. Gönül yorgun, yürek vurgun. Hadi yar gel artık. Al bende ki sensizliği vur yere. Kır şu hasret zincirlerimi. Gülyüzünden bir soluk ver ciğerlerime. Hadi ölmediğimi hatırlat bana. Gel yar. Çok geç olmadan gel. Saatler ecelimi çağırmadan gel. Şu dayanılmaz ayrılığın aklımı firara vermeden gel. Sonra git nereye istersen. Lakin o hercai gözlerinle kucaklayıp;
beni de götür her nereye gideceksen!...
ERGİN CAN
-kısaltılmıştır-
Ceyhan-2007
Eserlerin Her Hakkı Yazarına Aittir
