Birleştirlmiş Sınıf Okutan Öğretmenler Ve Depresyon

rehberlik ve danışmanlık merkezlerinin birleştirilmiş sınıf okutan öğretmenler için psikolojik danışmanlık yapması gerekir mi fikirlerinizi buraya yazabilirsiniz

 
   Gerekir ama yapmıyorlar. Kendimden biliyorum. Bence beş sınıfı bir arada okutanlara Sağlık Bakanlığı periyodik olarak tarama yapsa bel fıtığı, sinüzit, faranjit, romatizma...vs birçok rahatsızlık tesbit edecektir. Sadece psikolojik destek bize az gelir.

gerekiyor mu? gerekmiyor mu?  lütfen o kadar çok problemimiz varki  birde bu problemi eklemeyin.şu an üzerimde en az beş parça elbise ile oturuyorum. niye mi?
hava soğuk ve ben halen soba kurmadım.neden mi kurmadım?
-yağışlar nedeniyle mezradan çıkamıyordum
-yağışlar hafta içi durdu bu kez okulu bırakamıyorum
-mezrada araba olmadığı için ilçeye inmek için en yakın köye ya da merkez yola ( 5 km.)yürümem gerekiyor
gidiş dönüş yapabilmem için bunu sabah yapmalıyım
-ki sabah çıkarsam eğer o gün okulu kırmış olurum bu da mümkün değil
-en yakın zaman olarak yarını bekledim ama mezranın tek giriş yolunun sel tarafından bozulmuş okduğunu hesaba katmamak  ta mümkün değil
-o agırlıktaki sobayı mezraya nasıl getirebilirim diye kara kara düşünmemem de mümkün değil
-hadi getirdim diyelim (tabiki sırtımda taşıyarak)ilerde ya da en kısa zamanda vücudumda buna bağlı olarak herhangi bir hastalık ya da sakatlık olmayacağına garanti vermek te mümkün değil
-tama sobayı getirmekten vazgeçtim(şimdilik)
-ama bu duruma bir çözüm bulana kadar soğuğun herhangi bir tarafıma ilişmeyeceğine de garanti vermek mümkün değil
-ee bu kadar olumsuzluk arasında düşünedurmaktan akıl sağlığımın bozulmayacağına garanti vermek mümkün değil
-tabi üzerine okulun sadece olgu olarak var olduğunu ve gerçekte okulu anımsatacak herhangi bir yeterliliğinin olmadığını düşünürsek!?
-okul yönetimi ve öğrenci sorunları!
ve
ve
evet bizlerin bu şartlarda mesleğimizi devam etmeye çalıştığımızı bilen birileri de olmayınca( ya da var da görmezden mi geliyorlar?işte yeni bir problem!)
-yukarıda mini ankete sunduğunuz problemin çözüm önerilerininde sadece öneriden öteye gitmeyeceği ve aksinin de mümkün olmayacağını bilgilerinize sunarım.
-sorunların çözüme kavuştuğu eğitim ve öğretim dönemlerini de görmemiz dileğiyle!!!!!

kesinlikle katılıyorum.teksiniz , beş sınıf birarada, masanın üstü kılavuz kitaplarla dolu , idari işler, okulun fiziki yapısındaki eksikler, üstten çatı akar,   alttan okulu su basar, bahçede çakıl yok çamur içinde ,tüm bunların yanında o sınıfa girip kendinizi beş parçaya ayırarak ders vermek zorundasınız..... zorundasınız.....
     Hadi gel de depresyon girme ! gel de psikopata bağlanma ! işin garip tarafı , her ne hikmetse günboyu bütün bunlara katlanıp çözüm yolları arıyor , buluyor yada bulamıyorsunuz , Allah sabrını veriyor da olan evdekilere oluyor......
     

evet arkadaşlar.Bu konu görünüyor ki oldukça derin bir konu ve bu tartışmanın da sonu gelmez.
Ben de bu konuda içimi dökmek istedim.
Üniversitede okurken herşey toz pembe geliyordu.Hocalarımız bile erkekler siz nerde dağın başında mezra var oradan yer beğenin ,kızlar sizse merak etmeyin en kötü ihtimal ilçe merkezindesiniz diyorlardı.(şimdi anlıyorum ki hiç bir şey bilmiyorlarmış!)Sonra üniversite bitti 85 gibi yüksek bir puanla dağ köyüne,tek öğretmenli birleştirilmiş sınıflı bir okula atandım.Saydığınız gibi bir sürü problem vardı.Tek öğretmensin,konuşacak kimsen yok!bir tek telefon var(okulun telefonu) ve o da sıfıra kapalı.Ailen il dışında ,onlarla konuşacaksan mecbur sıfırı tuşlayacaksın ama böyle bir hakkın yok dedim ya telefon sıfıra kapalı.Cep telefonu mu? o sadece zamanı unutmamak için kullanılan bir cihaz.Saat kaç olmuş.Bugün ayın kaçı ...Üstelik kalkmış büyük şehirden (her türlü imkanın elinin altında olduğu bir yerden ) gelmişsin ve şimdi konuşacak ,senin derdini dinleyecek kimsen yok...Okulun telefonu var ya o telefon sıfıra kapalı olup hiç bir yeri arayamadığın yetmiyormuş gibi günün neredeyse 24 saati arızalı ve seni arayanlarda ulaşamıyor.Ailen telaşta öldümü kaldımı diye ... sense 4 duvar ile yalnızsın!...
Daha devam etmek isterdim arkadaşlar ama sanırım hepiniz ne demek istediğimi anladınız ve devamını kendiniz getirdiniz.Böyle bir ortamda istedikleri kadar öğretmene psikolojik danışmanlık yapsınlar köye dönüp yine her şey sil baştan olduğunda arkası aynen devam.
teşekkürler

evet depresyon mu denir yada sinir harbimi bilmiyorum ama bisolarda çalışmak insanların sinirlerini gerçekten yıpratıyor. çünkü insanların uzay çağında yaşadığı bir dönemde sizler 20 m2 lik bir sınıfata 30-40 öğrenciye okuma yazma öğretiyorsunuz. fakat kimse öğrenmek istemiyor. öğrenciye şeker veriyorsunuz kalem veriyorsunuz hala öğrenmiyor. öğrenci okula geliyor tamamen kokuyor bu koku altına yapmaktan kaynaklanan bir koku ailnenin umrunda değil çalıştığınız köyde kimse okuma bilmiyor. okulun elektiriği bozuk köylü yapmıyor bari ben yapayım diyorsun elektirik sizi çarpıyor o an bü ülkede hiçbir işin doğru yapılmadığına seviniyorum. neden mi çünkü o elektirik kaplosunda 160 değilde 220 volt olsa eğitim şehiti olursunuz. şu bunada ..
 ve okul tamamen yıkılıyor siz hergün bir köylünün peşinde koşuyorsunuz çünkü okulun tadilata ihtiyacı var neyse onuda sökülen çatıdan artan iki üç tahtayı köylüye vererek hallediyorsunuz.
     okul eğitim öğretime bir ay sonra hazır ve başlıyorsunuz 42 öğrenci 12 si heceleyerek okuyor 30 hiç bilmiyor harfleri bile tanımıyor. çizgi çalışmaları ve e sesi 3 haftada zorla öğretiyorsunuz okuldan eve gelinçe tek yaptığınız şey uyumak yoksa ben depresyondamıyım

kardeşim çok kolay gelsin..
geçen sene 81 öğrenciye tek başıma bakıyodum. eve girnce köyde hemen yatıyodum sonra bi saat geçmeden köylüler geliyodu ve hoca sen hep yatıyosun diyorlardı. gündüz çocuklarını çekdiğim yetmezmiş gibi bide akşam babaları geliyodu.. çareyi herkese surat asmakta buldum .. kimseye yüz vermiyorum ve okuldaki öğrenciler çok sey öğrendiler benden geçen sene .1.2.34. sınfları okutuyodum biribci sınftan 15 öğrenciden 14ü ikinci sınftan okuma bilmeyenlerden 23 kişiden 18 i okumayı öğrendi.. işini yaparken için ferah olsun ikinci dönem öğrencilerin durumu düzeliyo.. köyde kimsenin peşinde koşma okulu iki gün açma bak hepsi nasıl geliyor yanına.. kendi kıymetinin farkına var

sevgili incecik hocam
öncelikle teşekkür ederim!
şunu bilmenizi isterim ki size karşı herhangi bir alınganlığım söz konusu değil.
böyle anlaşıldığım için özür dilerim!
aksine yazdıklarınızdan güç alıp bugün mezraya olmasa bile yakın bir köye sobamı getirebildim!
artık evimde kurulu olmasa da bir sobam olduğunu bilmek bana huzur ve soğuğa karşı güç veriyor.
artık tek yapmam gereken uygun bir zaman kollayıp sobayı ordan getirmek(köyün yük hayvanlarından birinin boş gününü beklemek.ki şu an hepsi sahiplerinin kış hazırlıklarıyla uğraşıyorlar)
şunuda eklemem gerekiyorki siz değerli hocalarımın tecrübelerinden yararlanmak bizlere güç veriyor.

bence gerekli... bazen delireceğimi düşünüyorum açıkcası

bazı duygular kemikleşiyor baş ağrısı kronikleşiyor yorgunluk aşırı ayakta durma ama öğrenen birşeyler yapan öğrencinin gözündeki ışıltı herşeyi o anda alıp götürüyor sakın hocam çok olumlu bakıyorsunuz demeyin doğunun  en doğusunda  sınırdayım ve kar yağmayan gün yok gibi ve 4 senedir böyleyim önemli olan zoru başarmak ve bu bizim asil görevimiz arkadaşlar

arkadaşlar size yemin ederim depresyon a girdim köy hayatı artı 5 sınıf bi arada artı aileler çocukları ile hiç ilgilenmiyor ve ülser oldum her bağırdığımda midem yanı yor yaaaaa ilk göreevim köydeyim şehire haftada 1 iniyorum ve bunalım geçiriyorum. bide köylüler dinlenmeme fırsat vermiyo hergün biri davet edeiyor napıcam beeeeeeeeen.ve 1 tek arkadaşım dahi yok işi bırakacam yakında yoksa sinir krizi ne giriyorum

arkadaşlar size yemin ederim depresyon a girdim köy hayatı artı 5 sınıf bi arada artı aileler çocukları ile hiç ilgilenmiyor ve ülser oldum her bağırdığımda midem yanı yor yaaaaa ilk göreevim köydeyim şehire haftada 1 iniyorum ve bunalım geçiriyorum. bide köylüler dinlenmeme fırsat vermiyo hergün biri davet edeiyor napıcam beeeeeeeeen.ve 1 tek arkadaşım dahi yok işi bırakacam yakında yoksa sinir krizi ne giriyorum

hocam. Öncelikle Allah kolaylık versin. Gerçekten zor şartlar altında görev yapıyoruz. Ama umudunuzu yitirmeden mesleğinize sahip çıkmanızı öneriyorum. Okul ve öğrenci problemleri eninde sonunda bir şekilde yoluna girer ama sağlığınıza dikkat edin derim. Bu site de nice öğretmen arkadaşımız toplanıp yalnızlığımızı paylaşıyoruz. En güzel yanı da bu olsa gerek bu sitenin.

arkadaşlar bende birleştirimiş sınıf okuttum bu kadar paniklemeyin sizi yaptıklarınızdan veya yapmadıklarınızdan dolayı hesaba çekecek yok ne kadar gücünüz yetiyorsa onu yapın bir adım  atmak yerinde saymaktan iyidir.

Kesinlikle buna katılmıyorum. Çünkü bizden ( ben beş sınıf bir arda okutuyorum 21 öğrencim var)  daha önce pisikolojik desteğe ihtiyaçları olduğunu düşündüğüm insanlar var...
Mesela  MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI bütün personel. ( merkezdekiler yani)
Mesela hükümetler
Mesela valilikler
Mesela  .....
.....
VE en son  öğrenci  velileri.
Boş yer olursa bizde arada uğrarız.

Arkadaşlar yazdıklarınızın hepsini okudum. Öğretmenliğimin ilk yıllarında ben de Şırnak'ta birleştirilmiş sınıf okutmuştum. Genellikle bu tür okullar tek sınıflı fiziksel yapısı yıpranmış ve öğretmeni olmayan bir okul olur. Sizinkiler de emimin bu ve buna benzer okullardır. Şartlar alabildiğine ağırdır. Tabi ki bunun aksi durumlar da olabilir. Ama istisna diye düşünüyorum. Eviniz merkezdeyse ya da merkeze gezmeye gittiğinizde oradaki öğretmenlerden bile istifa naraları dinlersiniz. Çoğu bulundukları yerin kıymetini bilmez. Yalnızlığın ne demek olduğunu, arkadaş özlemini, çaresizliği...Sosyal hayatın olmayışından ve gitmekten söz ederler. Çoğu arkadaşım beni dinledikten sonra okullarına motive olurlardı. Çünkü okullarının değerini anlıyorlardı. Ya inanın bir müdürüm olmasını ne kadar çok isterdim o yıllar. Bana yol gösteren, mesleğimi sevdiren.. Tenefüs saatimi kendim belirlerdim. Elimde çanla dolaşırdım. Issız dağlara ve tepelere bakarak keşke konuşabilecek bir arkadaşım olsun diyerek vaktimi geçirirdim. Elbet o günler de geçti. Ama görüyorum ki bazı arkadaşlar aynı durumdalar. Onlara tek söyleyebileceğim : Allah kolaylıklar, sabırlar versin. Ne olursa olsun mesleğinizden ayrılmayı düşünmeyiniz. Bu günler sizlerde bir anı olarak kalacak ileride mesleğinize sıkı sıkıya bağlı kalmanız sizin için katalizör bir güç olacaktır. Bu milletin, bu çocukların bize ihtiyacı var. Ne olursa olsun vazgeçmeyelim. Ruffin'in dediği gibi "Öğretmen bir kandile benzer, kendini tüketerek başkalarına ışık verir."