Hayat Bazen O Gündür

-en değerli cümle ‘’ Seni Seviyorum’’ uğruna sana bir gül..

bir zaman sonra göreceksin
kaybolmuş izler

düşünceli duvarlar izler bırakır şavkıma
isimsiz bir mezar taşı gibi kaybolur boyun büküşlerim
gözyaşım, bütün karalarımı
içimdeki seni ıslatır parmaklarımda
gözbebeklerim
asi bir denizde fırtına bekler
sen vurursun suskun kıyılarıma

ve ben düşerim ayazın kollarına

bir iki cümlede ararım düşü
bir iki cümlede bulurum seni, beni
garipliğim, bitkinliğim asılır yakama
dermansız kalır dizlerim ! gitmelere

ama yinede alışığım sırtımda hançere
kurşuna açıktır alnım bilirsin!!

ölüm bakışına dalar gözlerim
ölümün son dedikleri noktasına

suskunluğa söz geçirebilseydim
ah keşke ! dilin olsaydı dilim
bir hikâyenin artığı gibi
bakmasaydım satırlara
sus ! sadece yaşa demeseydin mesela
bir deniz feneri yalnızlığı yaşatmasaydın bana
o zaman belki..
belki her kapı açılışında ben çıkardım karşına

bütün cam kırıkları dolsun gözlerime
kanasın uzaklıkların bugün
anlamasın beni hiç kimse
hem sende neydim ki ben desene!!

saat ondörtkırküç düşüyle
bir balıkçı kahvesinde
ya da musalla taşına yatırdığın yüreğimle
herhangi bir ölüm arifesinde

söylesene
yoksa onca yüzünü dönmüşlüğünün
geceyi yaran sesinde..
neydim haa
yüzüne sıçramış bir çamur lekesinde

desene..
neydim sende, neydim
kollarımla kendimi saran kimsesizliğimde

neydim..
bitti derken
dudağında patlayan silah sesinde

ellerin üşümedi mi?
sevdama çevrilmiş o namlu gövdesinde

bir yalnızlığım anladı beni
bir hasretim
sen ikisini de öldürsen de

her yağmurda saçların gelir aklıma
her ıslandığımda gözlerin
kapı eşiğine çöküşüm
bekleyişlerim
gelmeyişlerin
düşer aklıma..

gidişini sorarım
dizlerimi ısıran asfalt yollara
birde yalnız sandallara sorarım dokunuşlarını
belki..
belki hatırım kalmıştır sende
o ya da bu şekilde..

sonra iki mum yakarım hayaline
isinde solurum nefesini
çıplaklığımı yıkarım seninle
düşmez üzerimden kara lekelerim nedense!
kasıklarımda büyük bir sancıyı taşırım her gece
bedenim şekline bürünür
aynı dünyada
aynı kafeste
ağlayışlarım bundandır işte..

bilirim parmaklıklar ardındadır yüreğin
o yüzden geceyi dinlerim
bütün günahlarım ense kökümde
ama yine de bilirim
sana olan sevdam
kimsesiz bir çöp tenekesinde
yanar ellerim, avuçlarım

desene! sen bir yangın mıydın bende
ya da herhangi bir kapı önü düşü müydüm sende
veya bir şarkı ! bam telinde
bütün sarılmalardan arta kalan
bir damla gözyaşı mı sadece

desene..
her sahil şahitken bu aşka
ikili bir yalnızlık mıydı yaşanan
desene..
ay güneşe bakarken bakir değil miydi aslında
her şey köhne bir utanmazlık mıydı bu aşkta

utanmıyorum
utanmayacağım
sensiz geçirdiğim hiçbir zamanda..
yarıp gövdemi içini alsan da içimden
uzak kalsa da gözlerime gözlerin
her tren götürse de beni senden
pişmanlıklarımı satsan da namussuz kaldırımlara
başka kollarda kırılsa da belin
bekleyeceğim seni
beni terk ettiğin en son durakta…

bugün ve yarın, hadi..
o iskeleyi hatırla
o sarılmayı
o eli
o gölü hatırla
beni
seni
ellerinle öldürdüğün sevdanı hatırla

ve düşün
-neyi erken yaşadıysam hep ona geç kalıyorum-
geç kaldığım her şeye
yeniden başlamak için beklediğimi
işte orada
bazen hayatın sığdığı o tek günde !
sana bir gül vereceğimi unutma!!

Harika ancak bu kadar güzel anlatılabilir.