* ARKASI YARIN * -37. Bölüm- -Konuşabilir miyiz Levent?
-Şey, tabi, kusura bakma. Gelsene içeri.
-Sağ ol ama dışarda konuşsak daha iyi olur Levent.
-Anlıyorum...
-Yürüyelim mi biraz?
-Tamam. Nasıl istersen.
Az sonra Leventle Sevda yan yana yürüyorlardı. Levent Sevdanın niye geldiğini bilmese de yanında olması heyecanlanmasına yetmişti
Kalbi ölesiye çarpıyordu... Bir an durup Sevdaya baktı. Aynı eski günlerdeki gibiydi
İçinden keşke dedi, keşke bu an hiç bitmese, hayat şu anı yaşarken olduğu gibi kalsa... Belki bu konuşma hayallerinin gerçekleşmesi için bir şans olabilirdi. Sevda'ya düşüncelerini anlatmak için tüm cesaretini toplamaya çalışıyordu. Derin, koca bir nefes aldı. Bir tane daha...Bir tane daha.. Ama galiba geç kalmıştı.
-Levent, ben gidiyorum.
-Gidiyor musun... Nereye?
-Ben, ben tayinimi istedim Levent. Biraz sonra yola çıkıyorum.
-Ama, olmaz, bunu yapamazsın....
-Levent, bunları söylemek benim için çok zor, daha da zorlaştırma olur mu?
-Sevda, beni burda böylece bırakıp gidemezsin. Sana anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki.
-Çok düşündüm Levent. Aslında günlerdir bundan başka bir şey düşünemiyorum. Ama sen burdayken, bana bu kadar yakınken daha fazla kalamam. Bu her ikimiz içinde işkence olur.
-Sevda, lütfen bana bir şans ver. En küçük bir umut için ömrümün sonuna kadar beklerim. Gitme ne olur. Bana kızgın olduğunu ve bunda da sonuna kadar haklı olduğunu biliyorum. Ama...
-Levent,
-Sevda yalvarıyorum kendimi affettirmem için zaman ver. Göreceksin, yaptığım hatayı affettiricem sana. Hepsi benim yüzümden. Ama fırsat verirsen,
-Levent,
-Sevda, hayır demeden önce bir kez daha düşün.
-Levent, ben her şeyi biliyorum.
-Nasıl, nasıl her şeyi?
-Ceyda'yı biliyorum Levent...
-Ne! Biliyor musun...
-Ceyda'yı, Ceyda'nın sana olan duygularını ve senin bu yüzden yaşadıklarını biliyorum.
.
Levent donup kalmıştı. Başını öne eğdi, gözlerini kapattı. Sevda ağlamak üzere olduğu belli olan sesiyle konuşmaya devam ediyordu.
-Kim bilir ne kadar zor günler geçirdin zavallı sevgilim? Sana bunları yaşattığım için gerçekten çok üzgünüm. Benim için katlandıklarını bilmeden
.............................
.
-Bunu nasıl öğrendin?
-Ceyda'nın kendisinden. Telefonda senin burda olduğunu söylediğimde çok telaşlandı. Seninle konuşup konuşmadığımı sordu. Sonra da iki gün önce çıkıp buraya geldi ve...
-Anlıyorum. Ama artık her şeyi öğrendiğine göre belki biz,
-Olmaz Levent. Ceyda'nın sana aşık olduğunu bile bile
-Sevda, onu kardeşim gibi görmenin dışında hiçbir şey hissetmediğime yemin ediyorum.
-Biliyorum. Ama o benim kuzenim ve senin ona karşı hislerin ne olursa olsun, o sana aşık.
-Ama
-Onu sonsuza dek mutsuz etme pahasına birlikte olamayız Levent.
-Sevda, Sevda gitme... İstersen birlikte çok uzaklara gideriz. Bizi hiç kimsenin bulamayacağı uzak bir şehre taşınırız. Lütfen
Seni yeni bulmuşken tekrar kaybedemem.
-Levent, bütün bunları benim yüzümden daha fazla acı çekmeni istemediğim için anlatıyorum... Hayatını beni korumak için sakladığın bu gerçekle geçirmemen için...
-Sevda peki ben ne olucam?... Ya sen!... Hiç mi düşünmeyeceksin beni?... Hiç özlemeyecek misin? Hiç gelmeyecek miyim aklına? Sevda, Sevda seni seviyorum...
.............................
....................
Artık Sevda gözyaşlarını gizleyemiyordu:
-Yapma Levent. Biliyorsun kimseyi seni sevdiğim kadar sevmedim. Hiç kimse içimdeki yaranı kapatamaz. Ama biz de yapamayız. Anla beni ne olur.
Bu sözlerinden sonra Sevda koşarak uzaklaşmak istiyordu. Levent öylece uzaklaşan Sevdaya bakarken buna izin veremeyeceğinin farkındaydı. Koşup Sevda'nın önünde durdu. Nefes nefeseydi:
-Sevda dur! Mutlaka bir yolu olmalı. Mutlaka bir çözümü olmalı... Biz bütün engelleri aşabiliriz. İkimiz birlikte olunca... Sevda gitme....
37. Bölüm Sonu...
