İki Dil Bir Bavul Filmine Atfen

                      BİR LOJMAN -DÖRT DUVAR- BİR ÖĞRETMEN

        Mevsim kış,dışarıda hava buz gibi ,kar fırtına Karacadağ yine yaktın beni.Soğuk lojmanda karanlıkla yarışıyorum yine o çökmeden bir şeyler atıştırma telaşım…

 

     İlerledi vakit,çekik değildir perdem içeri zifiri karanlık,içerde ben,yatağım,bir de pilleri iyice zayıflayan radyomdan yükselen cılız bir ses .Türkü çığırıyor biri “Bir ay doğar ilk akşamdan geceden”yine yüreğime bir kara bulut gibi inen hüzün ve dalıp giden gözlerimden soğuk duvara ilişen iki damla yaş…Kim bilir yalnızlığa terk edilmiş bir köy öğretmeninin bu kaçıncı hüzün akşamıydı..Elektrik yok,su yok,yakacak yok hani bir de yüreğimin bir yerinde saklı olmasa geleceğe dair umut kırıntıları yaşanırmıydı bunca acılar ve çekilirmiydi bunca eziyetler diyorum  kendi kendime. İnsana hasret bu yürek konuşuyor yine kendiyle....

 

      Aklıma düşüyor yine her şey.Gözlerim dalıyor uzaklara bir yere ,ama karanlıkta her yer aynı..Deli rüzgar kırık ,dökük camları döverken ne kadar haşinli .Dayanamıyorum uzanıyorum yere yapışık yatağıma perdeler çekik şimdi .

 

     Gecelerin ne kadar uzun olduğunu düşünüyorum  sanki hiç gün doğmayacak gibi.Sonra düşümde bir çitf keklik sığınacak bir yer arıyorlar ,olmadı oracıkta öldüler acı olan onların ölümüne hiç kimse ağlamadı öylece durdu leşleri.Kendime söylerim şimdi” şu anda burada bende öleceğim.

 

Sonra  pencereler demirden kapılarda tabi…Kimsenin haberi olmayacak benden belki üç gün belki yedi.Kapımı vuracaklar önce, sonra camları.Bağıracaklar bağıra bildikleri kadar ama ses veren olmayacak içerden .Ölmüş ,ölmüş diyecek içlerinden biri ve sonra herkes kanaat getirecek ölümüme bir şekilde girecekler içeri.Lojman leş gibi kokuyor olacak.Hiç itina göstermeden soğuk su ile yıkayacaklar bedenimi

 

    Bunların işi belli olmaz diyorum ,sessiz habersiz gömecekler  kendi bildikleri gibi.Hiç ağlayanım olmayacak belki mezarımda bekleyenim de tabi.

 

     Oradan şekilsiz bir taş bulacaklar ,çok kötü bir yazıyla doğum tarihine çizik  ölüm tarihi belki bir kimsesiz mezar yazısı.Bir ömür böyle bitecek kim bilir?   

İbrahim KAYA-OCAK 2002- Hatundere Köyü/Siverek/Urfa         

duygulara tercüman olacak nadir cümleler için teşekkürler...

ben teşekkür ediyorum eksik olmayınız...

Değerli meslektaşlarım doğrusu kes-kopyala -yapıştır dan ibaret hayattan biraz kurtulasınız diye gerçek dünyamıza dair bir duygu paylaşımı için bu konuyu açtım...Ama yanılmışım...Yine bildiğiniz gibi işte....

İbrahim Hocam,
bu güzel paylaşımınız için teşekkürler.
Siverek Hatundere köyünü biliyorum.
arkadaşım oraya atanmıştı.
sizden bahsetmişti.

  Yazınızı okudum.Aklıma   otuzbir yıl önceki  ilk yılarım geldi. Sanırım çoğu arkadaşlarımız bu durumları yaşamıştır. İbrahim Hocam sağlıklı günler diliyorum.

Süperrr...

Teşekkürler ne güzel eğer geçmişte özlemle hatırladığınız günlerinizi yüreğinizde bir sır gibi sakladığınız yerde biraz deşmişsem....Amacım da buydu zaten..Film bir çoğumuzun yaşadığı duyguları mükemmel yansıtmış.Daha o film doğmadan ben kaleme döktüm zayten o duyguları...Bende saklı kalmasın diye...

ben doğuda, türkçe konuşamayan 3 tane sürekli altına çişini yapan ,5'i geçen yıl sınıfta kalmış,müdürün baskısı ile 7 kayıtsız, ailelerin kafalarını dinlemek için evden attığı , 6 yıldır görevini yapmak için didinen, bakanlığın bile burada unuttuğu 40 öğrenciyi, okutmaya çalışan bir bayan öğretmenim. 15 öğrenci 2 hafta önce kaydoldu.neden mi? kaymakam veliye çocuğunu okula yazdırmazsan yeşil kart ve çocuk yardımı vermem demiş.sağ olsun...3 çocuk çişini yapıyor.evleri uzak velileri piyasada yok.ben onlara kıyafet aldım üzerlerini sınıfta değiştiriyorum ve sınıfı temizliyorum. diğerleri burası pis bizi şeytan çarpar diye sınıftan kaçmaya çalışıyor.1 veli bile toplantıya gelmiyor.ama yardım dağıtılınca zengin fakir tam kadro okuldalar.ev ziyaretlerinde kapılar açılmıyor..müdür buralı yardım etmiyor.sorun götürmezsen iyi öğretmensin...35 öğrenciye defter alıyorum.çünkü veli almıyor ama çocuk yazmamak için yırtıyor,kalem alıyorum ucunu dişiyle kırıyor.her ay 300 tl üzeri kırtasiye masrafı ödüyorum.çünkü 12 öğrencinin kitapları yok rehber öğretmen yok.lüks burada,gerçi elektrik bile pek yok yok yok yok bir tek ben varım .özel durumlu çocuklar için bile ram'a durumu belirtmemi müdür yasakladı.çocuğun sorunlu dersem veliler okulu basarmış.müfettiş ayrı programlar hazırla diyor.müfredatta niye gerisin diyor,niye çocuk çişini yapıyor,niye eğitmedin diyor…öğrenemeyen öğrenci yokmuş ...herşeyi öğretmeliymişim.resmi evrakla uğraşıyorum.gözlem formları hazırlıyorum.idari yazıları yazıyorum,nöbetlerimi tutuyorum.eve geliyorum .yemek, çamaşır, bulaşık ve yarına metinler hazırlayıp duvara asılacak ama hemen yapamam çünkü eşim güler yüz bekliyor....o yatınca önce kıyafetler ütülenecek.sonrası malum yine evraklar…ertesigün okula çiş temizlemeye, matematikte ;yek kelimesinin yerine 1, dü yerine 2 demeleri için yırtınmaya ve dilimi anlamayan ve yata yata para kazandığımı sanan, bizlere düşman ailelerin çocuklarına okuma yazma öğretmeye...2 ayda 11 kg verdim.çocuk anlamıyor,veli anlamıyor,müdür anlamıyor,eşim anlamıyor.herkes mucize bekliyor,ben de bunu anlamıyorum. niye buradayım? Niye 6 yıldır haftasonu bile çalıştığım halde değiştiremiyorum yanlışları? pes etmek üzereyim...beni anlayabilen var mı?  galiba en iyi ibrahim hocam anlar

Hocam çok üzüldüm. İnşallah sizin gibi bir eğitimci pes etmez. Allah sabır versin.

ifocan hocam, bu mesajınızı bir-iki ay önce yine okuyup çok üzülmüştüm.Acaba bu kadar olumsuz durumdan bir tanesi bile düzelmedi mi, herşey yine aynı mı, hala kilo vermeye devam ediyor musunuz?
   inşallah bu "Guantanamo" tarzı yaşantınızdan sağ-salim kurtulursunuz.Sabrın sonu selamettir.

Değerli Hocam öncelikle bu fedakar asla maddi hiçbir şeyle ölçülemeyen onurlu tavrınızı,mesleğinizi yaparken hiç te 21.yyıla yakışmayan bir ortamda çektiğiniz sıkıntıları tabii ki en iyi ben biliyorum...Ama bunu ben bilmişim ne değiştirir ki 50 yıl sonra da gitseniz aynı yerde aynı sorunlar.Çünkü herkes (vali-kaymakam,mem müdürler) niceliğe bakıyor,nitelik asla söz konusu değil.Kaç çocuk okula geliyor ona bakıyorlar.Bir öğretmenin beş sınıfı okuttuğu yerden nasıl bir nesil çıkıyor,dediğiniz gibi hekesin bir kenera çekilip tüm yükü öğretmenin üstüne yıkmasının sonucunda nasıl bir başarı ortaya çıkar bu onların derdi dğeil ki....Bakınız 2007 yılında urfa mem müdürü yılın müdürü seçildi,niye okula 600 tane okul çağında olup okula devam etmeyen çocuğu kaydetmiş diye...Ama aynı urfa 2009 Türkiye SBS sonuncusu...Ne demek istediğimi en iyi bu anlatır.Dolayısıyla sizin o dünyalık olmayan uğraşlarınız için bir meslektaşınız olarak ellerinizden öpüyorum değerli meslektaşım.Çünkü dünyanın en onurlu işini ,uğraşını şu anda siz yapıyorsunuz..Bizim ki ise şu anda devede kulak...Tüm saygınlığımla...

İfocan Hocam Allah Yardımcınız Olsun Allah Sabır Versin Dışardan Emretmesi Kolay Öğrenemeyen Yok Doğru Bu Normal Şartlar Altında Geçerli Ama

daha önce bu yazımı başka forma da göndermiştim.siz dalga geçin diye yazmadım bunları evgi hocam.sadece çaresizlikten çırpınıyorum hala kusura bakmayın...

daha önce bu yazımı başka forma da göndermiştim.siz dalga geçin diye yazmadım bunları evgi hocam.sadece çaresizlikten çırpınıyorum hala kusura bakmayın...

kesinlikle dalga geçen bir tarzım olmadığımı mesajlarımı takip edenler bilir.Sizin için üzülüp dua etmemi, iyi dilek ve temennilerde bulunmamı dalga geçme olarak algılamanıza sadece şaşırdım..Yine de Allah yardımcınız olsun..