Her yerde serzenişler aynı...
Her yeni gelenler, öncekileri aratıyor.
Birleştirilmiş sınıfta 1-2-3. sınıf bir arada okutuyorum.
5 tane 1. sınıf öğrencim var. Yazmak istemiyorlar. Uğraşmak istemiyorlar. Anlamak hiç istemiyorlar. Varsa yoksa oyun da oyun.
Ödev veriyorum doğru düzgün yapmıyorlar. Kızsam korkuyorlar.
Bir şeyi 3-4 kere söyleyip en son bağırarak direktifi yaptırabiliyorum. Mesela; kitabı çıkar diyorum, hiçbir tepki yok. 2. kez söylüyorum gene aynı. 3. yada 4. söyleyişimle yapıyorlar.
16. yılımda ilk kez böyle çocuklarla karşılaşıyorum.
Bugün el, le, ele, elle, el ele yazmaya başladık. Durumlar evlere şenlik...
Köyde sonraki senelerde gelecek çocukları da gözlemliyorum her zaman. Sonraki senelerde durum daha da vahim... Allah sonumuzu hayır etsin.