İnsan Hayatı Üzerine

     Bir kez verilmiş bir dünya hayatını yaşarken pek çok şeyle karşılaşırız.

     Geçim için de telafisi olmayan olayları yasamak zorunda kalıyoruz. En çok da çocuklarımız etkileniyor bu durumdan. Yapmak istedikleri için engel cümlelemiz çoktan hazır:

..  Buna zamanımız yok
.. Bu istediğin bir ihtiyaç değil
.. Buna maddi durumumuz uygun değil
... Sonra hallederiz.
...
...

Yıllar önce izlediğim bir haberde çocuğunu kaybeden bir annenin bir pişmanlığı aklıma geldi:
... Oğlum lunaparkta salıncağa binmek istemişti. Ben de "Oğlum, ona vereceğimiz paraya evimize ekmek alırız." demiştim. Keşke onun o isteğini yerine getirseydim.

Ya biz öğretmenler? Mesleki hayatımızdan en çok çocuklarımız etkilenir genelde.
    Sanırım konuyu hiç konuşmasak daha iyi gibi...

Hangisi daha zor,

İncinmemek mi?
                          İncitmemek mi?

Yoksa inciteni, incitmemek mi?

Bazi durumlari anlamak için yaş  almak gerekiyor  yaş  alınca da  zamanın  telafisi olmuyor😔

Merhamet ve empati insanı hep iyiliğe  götürürken insanlar egoları yüzünden bunu görmez ve yalnızlaşır..
Özür dileme ve teşekkür etmeyi bilmeyenle arkadaşlık  yürümez..

Hayat çok kısa, ölüm hep beklenmedik zamanlarda geliyor. Belki mısır ekmiş ama daha mısırlar fide halindeyken göçmüş gitmiş birinden kalan bahçenin fotoğrafını sosyal medyada paylaşırsınız, hareketli ama sizi anlatan sözleri olan yabancı bir müzik koyarsınız, altında hayat sana güzeller havada uçuşur. Kimse kimseyi gerçekten tanımaz, içini bilmez.

      Aldığımız ve almadığımız kararlar, başkalarının da hayatını etkileyeceğine göre; bunları bir vicdan süzgecinde tutmak gerekir.

Harama ve kul hakkına girmeye alışan bazı insanlar, çevresindekileri de bu tür davranışlara teşvik ederek, bozulan psikolojilerini düzeltmeye uğraşırlar.

Önyargı...Karşımizdakinin içinde bulunduğu durumu,düşüncesini ,tecrübelerini bilmeden çok kolay yargılarız..Belki yakın zamanda çok sevdigi birini kaybetmiştir ya da ummadığı bir anda hiç beklemediği birinden darbe yemiştir..Belki eşiyle kavga etmiştir ya da  sabah içtiği bir hapın yan etkisinden dolayı sinirli, agresifltir..çok duygusal bir anindadir..bunların hepsi insanın vereceği kararlar üzerinde etkilidir..insanın tek bir hareketine, davranışına ,sözüne göre o insan hakkında kesin hüküm vermek onu iyi,kötü, kaba vb. olarak nitelendirmek her zaman doğru sonuç vermeyebilir..bazen gözümüzle gördüğümüz şeyler bile bizi yanıltabilir.. mesela bir aile vardı çocuk uyumuş 7 yaşlarında falan..anne kucağına almış baba yanlarında gidiyor..aileyi tam bilmiyoruz diyelim..gözümüzün gördüğü gibi olaya bakıp  yargıya vardik: ya bu adam da çocuğu kadına niye taşıtiyordan bi girdik artık arkasını siz getirin..yavaş yavaş tanıdıkça adamın gayet iyi,  yardımsever vb olumlu olduğunu gördük.. ve bir konuşmasında kalp rahatsizi olduğunu ağır taşımasının çok zararlı sonuçları olabileceğini öğrendik..şimdi olayı daha iyi anlamistik..olaya bakıp adam kötü desek onu görünce kafamızı çevirsek hayatımızda kalıcı izler bırakacak olaylara vesile olan onunla olmaktan acayip keyif alacağımız bir dosttan mahrum kalacaktık. Biri çıksa her gün gördüğümuz güneş için beyaz dese ya da kutup ayilarinin derisi siyahtır dese heralde o kişiyle anlaşamayız çokta olumlu düşünmez ondan kaciriz..halbuki güneş beyazdir:)) kutup ayilarinin derisi de siyah:)  ışık olaylarına hakim biri o adamın doğru söylediğini bilirken hakim olmayan biri için o adam cahil olabilir.. Bazen hicbisey göründüğü gibi değildir...

Her şeyi zamana bırakıyoruz, ne kadar zamanımız kaldığını bilmeden…

      Hayat bir şekilde geri sayım bitene kadar yaşanır. Süresine odaklanılır genelde. 100 yıl olsa yüz bin kalp kırsa, var mıdır bir asrın anlamı?

     Çeyrek asıra ise milyonlarca kazanılmış gönül sığabilir.
   Önemli olan kaliteli ve insan haklarına duyarlı bir ömür.

  Bu da halis niyet, vicdan ve empatiye bağlıdır.

Niyet hayır, akıbet hayır...

İnsan insanin kurdudur
Kurda yem olmak acziyet
Kurda dönüşmemek masumiyet..

İnsan insanin yurdudur
Yurdunu aramak bulmak kısmet
Bir insanin yurdu olmak asalet..

İnsan yorgunluktan ibarettir.
Gelir, yorulur ve gider.

İbrahim Tenekeci

       Bu dünya için verilmiş ve süresi belli olmayan bir hayatı dolu dolu yaşamak... Yani verimli ve insanlığa yararlı olarak.
     Bunun önündeki en büyük engel kaygı ve korkularımız.
    Hayatın her aşamasında korkularımız eksik olmaz.

    Bebekken çevremizde tanınadığımız yüzlerden, çocukken yalnız kalmaktan, gençken anlaşılamamaktan ve gelecekten, yetişkinlikte yakınlarımızı, sevdiklerimizi kaybetme korkusu. Yaşlılıkta ise lgilenilmeme.....

    Kaygılar da eksik olmaz hayatımızda: Sınav, iş bulma, başarısızlık, ekonomik sıkıntı vb.

  Bu korku ve kaygılara onlarca örnekler verilebilir.
     Hayatımızdaki bu korku ve kaygıların bazıları geçici bazıları da süreklidir.

    Mutlu bir hayat sürdürmemizde ve insanlara yararlı işler yapmada engel olan korku ve kaygılarımızı yok edemeyebiliriz ama minimuma indirmek gerekir.
     Bir iki somut örnek aklıma geldi:
   Örneğin günümüz şartlarında gençler ve çocuklar için çok tehlikeler var. Çocuklarımıza bir şey olmasın kaygısı sürekli zihinde olursa ve bunu da çocuğumuza hissettirirsek; o da mutsuz olur biz de.

   Bİl dışında okuyan çocuğunuzu günlük aramaya ve aranmaya alıştırırsak; bir gün unuttuğumuzda acaba öldü mü korkusunu tetikler.
     
    Annemizi, babamızı, kardeşlerimizi, eşimizi, çocuklarımızı kaybetme korkusu sürekli olursa da sıkıntı.

En güzeli ise tedbirlerle relaks olabilmektir.
   En önemlisi neyden korkarsak o olur. Korkmasak da olacaktır olacağı varsa.

     Hayatın doğal akışında kortuğumuz şeyler zaten vardır. Olacak şeyler için de sürekli korkmak anlamsızdır.

🙂