İnsanlığımız Nereye Koşuyor?

HARUN Kolçak’ın cenazesinde çekilen ve sosyal medya marifetiyle hızla yayınlanan videoyu seyrettiniz mi?
Seyretmeyin bence ama ne olduğunu anlatayım...

Kolçak’ın tabutunun başında duran bazı tipler cep telefonlarıyla “foto-safari” yapıyorlar...

Tabutun üstüne ellerini koyarak, mizansenler hazırlayarak poz üstüne poz veriyorlar...

Olur da fotoğraflardan memnun kalmazlar diye bir daha bir daha çekiyorlar...

Bu sırada kalabalığı yararak bir kadının yaklaştığını görüyoruz.

Tam “Yahu ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz? Ölüye de mi saygınız yok? Ne biçim bir mahluksunuz siz?” diyeceğini düşünürken kadının da cep telefonunu arkadaşına verişini, tabutla kadraja girme uğraşını izliyoruz.

Kimse uyarmıyor, kimse “Ayıptır” demiyor, telefonuna davranıp poz vermek için sırasını bekleyenler çoğalıyor.

“Biz ne ara böyle bir toplum olduk?” sorusuyla baş başa kalıyorsunuz büyük bir utanç hissiyle...

Büyük olasılıkla sosyal medya hesabında paylaşmak ve “layk” almak, “kalp kondurulmak” için yürütülen bu akılsız, bu vicdansız manzarayı “Bundan daha derin bir çukura düşemez insan karakteri” diyerek izliyorsunuz...


KARAKTER EROZYONU

Ah kardeşim ah; vah kardeşim vah...

Bir toplumun yaşadığı karakter erozyonunu daha net gösterecek bir örnek daha aramaya gerek yok.

İnsanlığımız bozulmuş, tamiri de en azından kısa vadede mümkün değil sanki...

Şimdi “Yahu 3-5 dangalağın yaptığını topluma niye mal ediyorsun? Münferit bir hadise işte” diyenler çıkabilir...

Elbette toplumsal boyutta bir “tabutla selfie” çılgınlığı yaşanmıyor...

Ama bu vaka münferit değil, ilk değil...

Benzer manzaralar Oya Aydoğan’ın cenazesinde de yaşanmıştı.

Hafızalarınızın yumuşak karnının az ilerisine bakarsanız, biraz arşiv tararsanız 30 Eylül 2016’da yaşanan şu hadiseyi de hatırlayabilirsiniz...

Jandarma Uzman Çavuş Süleyman Güneri, Şırnak’ta şehit düşmüştü...

Aydın’ın Çine ilçesinde düzenlenen cenaze törenine binlerce vatandaş katılmıştı.

Törene katılan, hatta cenaze nakil aracında şehidin tabutuyla birlikte seyahat edenler arasında Süleyman Şen adlı bir imam da vardı.

Süleyman Şen’in törene katıldığını, tabutla birlikte gezdiğini nereden biliyoruz?

Çektiği ‘selfie’lerden!..


İMAM SELFIE ÇEKERSE

Arkadaşımız Sezgin Madran’ın haberinden okuyalım:

“Şehidin mezarlığa götürülüşü sırasında yakınlarıyla cenaze aracına binen Mutaflar Camisi imamı Süleyman Şen, cep telefonuyla selfie çekip, kendisinin, şehidin tabutunun ve şehit yakınlarının göründüğü fotoğrafı sosyal medya hesabından, ‘Şehidimizi ebediyete uğurladık’ yazısıyla paylaştı...”

“İmam selfie çekerse, cemaat foto-safari yapar” mı diyeceğiz?

Nereye varacağız bu kafayla?

Ne diyeceğiz bu manzara karşısında

Ah kardeşim ah; vah kardeşim vah...

Kanat ATKAYA ( Hürriyet )

Ben iyi bir yere gittiğini düşünmüyorum insanlığımızın. Maddiyat öndeyken de düzeleceğine dair çok umutlu değilim.

Maddeye  ,gösterişe kapıla kapıla vurdum duymazlığa ve bencilliğe gidiyor.
Büyük acılar yaşamadan Allah ıslah eylesin.

Maddeye  ,gösterişe kapıla kapıla vurdum duymazlığa ve bencilliğe gidiyor.
Büyük acılar yaşamadan Allah ıslah eylesin.

AMİNNNNNN İNŞALLAH HOCAM

sadece ''diren'' diyorum kendime...
sosyal medya hesabı açmamaya ve akılsız bir telefonla yaşamaya devam...

sadece ''diren'' diyorum kendime...
sosyal medya hesabı açmamaya ve akılsız bir telefonla yaşamaya devam...

Maşallah öğretmenim.Darısı herkese..Ne çıktıysa netten sonra arttı,yayıldı.Tabii kötüye kullandıkça..

Her lafa verilecek cevap bulma telaşı içinde;
Takdir edilme,keşfedilme,sıradışı olma,doğru ve yanlışı kendi dünyamıza göre şekillendirme içinde,sıcacık bı merhabayı buz gibi yaptik

Kısacası,teknolojininin fendi ,insanlığımızı yendi...

İnsanlığımız Nereye Gidiyor Değil....biz Çıkarlarımız İçin İnsanlığımızı Ayaklar Altına Aldık.!!!!

Maşallah öğretmenim.Darısı herkese..Ne çıktıysa netten sonra arttı,yayıldı.Tabii kötüye kullandıkça..

teşekkür ederim öğretmenim...(3 saat engeli...)
elbette ki kullananlara bir sözüm yok, olamaz da zaten...
bu sadece benim tercihim...

Bir sarı çiçek bulmalı şimdi.Oturup başına bir türkü söylemeli :
‘’Ben bağrımı toprak sandım taş imiş / Meğer taşa tohum ekilmez imiş .‘’
 
Bir sarı çiçek olmalı şimdi.Başında türkü söyleyen adama dönüp bir şiir okumalı :
‘’Taş taş değildir bağrındır taş senin / Nereni nasıl yaksın söyle bu ateş senin.’’
 
Adam çiçek kokmalı o an, çiçek türkü yakmalı.Adamın yüzü sararmalı mahcubiyetten,
Çiçeğin yüzü ağarmalı aşktan . Çiçek yüzünü adama dönmeli, adamın yüzü çiçeğe dönmeli. Adamla çiçek bir olmalı. Erimeli çiçek adam. Bir kalp kalmalı ondan geriye.
Yokladıkça Allah, kokladıkça ah diyen bir kalp…
 
‘’ Elif  lâm ra ‘’
İşte bütün hikaye …

Serdar Tuncer

İnsanlık öldü, katili menfaat...

Keşke bir yere gitseydi.. Lakin kolu kanadı kırık bir kuş nereye uçabilir? Yaratılış itibari ile, katıksız bir iyilik üzre olan ruhlarımızın melek kanatlarını, nasıl ve ne zaman kaybettik de, bu kadar pervasız ve hodgam olabiliyoruz..
İnsanlığımızın bir yere koştuğunu düşünmüyorum, aksine battıkça batıyoruz..

Allah (c.c.) rahmeti, selamı ve bereketi üzerimize olsun.

Hadis olduğu söylenilen şu söz yaşananları en güzel şekilde ifade eder :

- “Nasıl yaşarsanız öyle ölür ve nasıl ölürseniz öyle dirilirsiniz” (bk. Aliyyülkârî, Mirkâtü’l-mefâtîh 1/332, 7/375, 8/431)

Hayata / insana / topluma saygı duymayan kişilerin ölüsüne saygı duyulmasını beklemek abesle iştigaldir.
Turgut Özal'ın cenaze törenini hatırlayanlar sözlerimi daha iyi anlayacaklardır.
Öldüğü açıklandıktan sonra, cenazesi kaldırılıncaya kadar, neredeyse aralıksız minarelerden salalar okunmuştu.
Benzer şekilde, Mahmud Esad Coşan, Said Nursi gibi zatların cenaze merasimleri hakkındaki bilgilere de bakılabilir.

Kıssadan hisse, öldükten sonra görmek istediğiniz muameleye uygun bir hayat yaşayınız.

Not : Merhumu tanımıyorum. Bununla birlikte Allah (c.c.) rahmet eylesin.

   Her insan kendi sonuna koşuyor; tüm benliğiyle.
   İnsanların bu normal olmayan davranışları teknolojinin gelişmesinden değil, nerede nasıl davranılması gerektiğini bilememekten kaynaklı; gerekli disiplini ve dahi eğitimi alamamalarından kaynaklı.