Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Gün yine geceye dönüşürken  ,düş   ertesine düştü
Sanrı ve his birbirine karıştı
Renkler çekildi ortam  siyaha kaldı
Her veda arkasında bir soru işareti bırakırken
Ne kadar da karmaşasın öyle  ey yar  !

yorumun şiirden daha güzel olmuş...teşekkür ederim usta...

üstadıma üstad diyene
üstad demem...
üstadımın üstad dediğine de üstad demem...

hulâsa;
estağfurullah...

üstadıma üstad diyene
üstad demem...
üstadımın üstad dediğine de üstad demem...

hulâsa;
estağfurullah...

tek bir rengi var,
Tek bir hali...
Bir ideali var, bir seyri...
Kendini göğe asmış bir mecali ki,
Sana benzer tüm kelimeleri...
Usta dediğim bir fani
- hayır değil...
O ben gibi
Bir ecnebi...
Oysa Ustamsın dedim,
Temsil eder “üstad”eşitliği...
İdesi usta
Erişemem ben sana bu hususta...

yeryüzündür iplik iplik boşanıyor
hayatın ağrısı eşikte duruyor kalbim
demini arıyor ellerinden hükm-ü aşk..
yüzüne şehirler düşmüş aynalardan
bakıp da göremediğim yol çekiyor
gözlerim uzak ela gözlerininin öğretisi
sensizlik akademik şiirler kadar yafta
asılı kalmış özlem saçları dağınık zamanlarda .."

Öyle bakma kızım çocukluğumdan utanırım                                            Öyle bakma kızım hiç yaşamadığımı anlarım (GÜZEL KIZIMA)

şimdi düş'üm,
ağır aksak ilerleyen bir şafak tekerleği
tarla yolunda,
üstelik;
boz dağlarına güneş daha değmemiş...
soğuk bir gıcırtı,
çocuk gözlerimde ahşabın yağlı sürtünümü...
sevmedim galileo'yu!!!
"dışardan bir güç iter, dışardan bir güç tutar;itme-sürtünme"
oysa, aristo ne kadar da farklıydı,
nasılda özgür;
"istemezse gitmez, istemezse durmaz..."
gıcır gıcır tekerleri ahşaptan
boz dağlara güneş varmadan
gitmekteyim, terin güneş batımına...
gıcırdayan tekerleri ahşaptan
uyanıyorum,
itin/imlerin gün doğumuna...

şimdi düş'üm,
ağır aksak ilerleyen bir şafak tekerleği
tarla yolunda,
üstelik;
boz dağlarına güneş daha değmemiş...
soğuk bir gıcırtı,
çocuk gözlerimde ahşabın yağlı sürtünümü...
sevmedim galileo'yu!!!
"dışardan bir güç iter, dışardan bir güç tutar;itme-sürtünme"
oysa, aristo ne kadar da farklıydı,
nasılda özgür;
"istemezse gitmez, istemezse durmaz..."
gıcır gıcır tekerleri ahşaptan
boz dağlara güneş varmadan
gitmekteyim, terin güneş batımına...
gıcırdayan tekerleri ahşaptan
uyanıyorum,
itin/imlerin gün doğumuna...

Genellikle kültür içerikli şiirleriniz var saygıdeğer hocam 

Size ve diğer arkadaşlarıma da bir sorum var :
Şiir ve kültür ilişkisi ?  Kültürel donanımı üst seviyede olan bir insanın şiire bakışı  ya da şiir yazması ile dar bir çevreden gelen   ama içsel duyguları üst seviyede olan bir insanın şiir i arasında kıyaslama doğru olur mu ? Şiirde esas olan nedir ? 

Acı kadar gerçeğiz bu alemde.
Alın teri kadar helal.
Sevebildiğimiz kadar  insan
Tebessüm edebildiğimiz kadar mutlu.
Ve dilini
Zehirden kurtarabildiği kadar değerli
Susabildiğin kadar derin..
Düşünebildiğin kadar engin yüreklisin.
Ruhun aç kaldığı kadar yetim
Miden şiştiği kadar  fakirsin..

Acı kadar gerçeğiz bu alemde.
Alın teri kadar helal.
Sevebildiğimiz kadar  insan
Tebessüm edebildiğimiz kadar mutlu.
Ve dilini
Zehirden kurtarabildiği kadar değerli
Susabildiğin kadar derin..
Düşünebildiğin kadar engin yüreklisin.
Ruhun aç kaldığı kadar yetim
Miden şiştiği kadar  fakirsin..

Yüreğinize sağlîk saygıdeğer öğretmenim

Yüreğinize sağlîk saygıdeğer öğretmenim

Çok teşekkür ederim  öğretmenim.Okuyan hisseden yüreğinize sağlık.

Genellikle kültür içerikli şiirleriniz var saygıdeğer hocam 

Size ve diğer arkadaşlarıma da bir sorum var :
Şiir ve kültür ilişkisi ?  Kültürel donanımı üst seviyede olan bir insanın şiire bakışı  ya da şiir yazması ile dar bir çevreden gelen   ama içsel duyguları üst seviyede olan bir insanın şiir i arasında kıyaslama doğru olur mu ? Şiirde esas olan nedir ? 

şiirde esas olan elbetteki yürek dilidir...
ancak...
bir galeride olduğumuzu düşünelim...ve karşımızda aynı konunun işlendiği iki tablo...kontürler aynı lâkin birinde yeşil; yeşil olarak kullanılmış, diğerinde mavi- sarı karışımı olarak...tual aynı/ tema aynı/ kontür aynı/ renk aynı...
ama;
derinlik/ karışım/ lezzet/ parlaklık/ önhazırlık ayrı...
kültürel donanım tam da bu farkı sağlıyor olsa gerek...
kültür birikimiyle harmanlanmış şiir;
sırf önemsiz araçlar oldukları için
yaşamasız/ kişiliksiz/fikirleri defnetme konusunda ısrar eden kuralları içeren talihsiz mezar taşları gibi duran kelimelerin yutulmalarına karşıdır...
kelimeleri kültür ile harmanlayıp raksettiren şair;  kelimelerden vazgeçmez...kapalı imalarda bulunsa bile o kelimeleri yaşatmak/gerçekliğe döndürmek/canlandırmak için onların merkezine yol alır...
kelimeleri; olasılıkların manyetik alanında, hareketli birer nesne/ yaşayan bir hücre/fiziksel,kimyasal ve ruhsal özellikleriyle büsbütün bir organizma olarak görür...ve yaşayan bir yüreğin dolaşım duyargalarına temas eder...
kısacası;
şiirde aslolan yürek dilidir...
ancak kültürle harmanlanırsa sadece göz değil,
 yürek/ ruh doyurur...

şiirde esas olan elbetteki yürek dilidir...
ancak...
bir galeride olduğumuzu düşünelim...ve karşımızda aynı konunun işlendiği iki tablo...kontürler aynı lâkin birinde yeşil; yeşil olarak kullanılmış, diğerinde mavi- sarı karışımı olarak...tual aynı/ tema aynı/ kontür aynı/ renk aynı...
ama;
derinlik/ karışım/ lezzet/ parlaklık/ önhazırlık ayrı...
kültürel donanım tam da bu farkı sağlıyor olsa gerek...
kültür birikimiyle harmanlanmış şiir;
sırf önemsiz araçlar oldukları için
yaşamasız/ kişiliksiz/fikirleri defnetme konusunda ısrar eden kuralları içeren talihsiz mezar taşları gibi duran kelimelerin yutulmalarına karşıdır...
kelimeleri kültür ile harmanlayıp raksettiren şair;  kelimelerden vazgeçmez...kapalı imalarda bulunsa bile o kelimeleri yaşatmak/gerçekliğe döndürmek/canlandırmak için onların merkezine yol alır...
kelimeleri; olasılıkların manyetik alanında, hareketli birer nesne/ yaşayan bir hücre/fiziksel,kimyasal ve ruhsal özellikleriyle büsbütün bir organizma olarak görür...ve yaşayan bir yüreğin dolaşım duyargalarına temas eder...
kısacası;
şiirde aslolan yürek dilidir...
ancak kültürle harmanlanırsa sadece göz değil,
 yürek/ ruh doyurur...

Tesbit keskinliği , tanımlama ve  açıklamalarda anlaşılır akıcı bir dil için de ayrıyeten teşekkür ederim Saygıdeğer Öğretmenim .

Genellikle kültür içerikli şiirleriniz var saygıdeğer hocam 

Size ve diğer arkadaşlarıma da bir sorum var :
Şiir ve kültür ilişkisi ?  Kültürel donanımı üst seviyede olan bir insanın şiire bakışı  ya da şiir yazması ile dar bir çevreden gelen   ama içsel duyguları üst seviyede olan bir insanın şiir i arasında kıyaslama doğru olur mu ? Şiirde esas olan nedir ? 

Öncelikle ben şiir yazarı değilim...bazen anımsamalarımı şimdiki halimle yorumlarım, bilgi öylece yoruma katılır, kültürü değil de bilgiyi aktarmayı severim...Galileo fiziğinin bağımlılığı ile Aristo fiziğinin bağımsız etkisini işledim, amaç bilgi vermekse azda olsa bu kaygı var...ama içsel zenginliğim malesef o kadar derin değil...önemli olan elindeki malzemeyi işlemekse ben bunu yaptım, basit amatörce..aslında şiir de değil...
—-kültür belirgin olarak,sosyal ilişkilerin, doğanın, üretim biçimin ve daha nice etkilerin sonucunda oluşan toplum ve bireyin davranış kalıplarıdır...bu bağlamda eğitim yoluyla aktarılan bilgi ve verileri kullanarak insanlar bir şeyler yazar çizer...sanat üretimi ve kalitesi toplumun kültürel yapısına göre belirlenir...tersine de döner, bumerang gibi; sanat üretimi kültür seviyesini yükseltir...şiir kelime dağarcığına ve hayli derin bir imgeleme yaratımına neden olan büyük bir hayal gücüne dayanır...sizin dediğiniz içsel zenginlik bu olsa gerek...bu tipi yaratan yine de bilgi ve kültür seviyesidir...insan öylece zenginliği dile getiremez, toplumda kullanılan dilin ve seyredilen sanatın zenginliği kişi farkındaysa dile gelir, şiir olur, roman olur, her bişey çıkar...şimdi sosyal durumla anlatırken aklıma Rus toplumu geldi...dostovyeskiyi, Tolstoy’u ve pek çok büyük yazarı yaratan ilkel, geri kalmış Rus toplumu...haydi bak şimdi,içsel zenginlik...
— burada o kadar çok gerçek şair var ki, benim söylediklerim anımsamalar arası git gel ile bilgi yoklaması...

-bu söylediklerimi silmek istedim, silsem ne yazacağım çok ta uğraştım ya...bütün bu tezim koca bir yalana dönüşebilir, eleştirilecek o kadar çok açığı var ki...kim ne derse kabulümdür...

şiirde esas olan elbetteki yürek dilidir...
ancak...
bir galeride olduğumuzu düşünelim...ve karşımızda aynı konunun işlendiği iki tablo...kontürler aynı lâkin birinde yeşil; yeşil olarak kullanılmış, diğerinde mavi- sarı karışımı olarak...tual aynı/ tema aynı/ kontür aynı/ renk aynı...
ama;
derinlik/ karışım/ lezzet/ parlaklık/ önhazırlık ayrı...
kültürel donanım tam da bu farkı sağlıyor olsa gerek...
kültür birikimiyle harmanlanmış şiir;
sırf önemsiz araçlar oldukları için
yaşamasız/ kişiliksiz/fikirleri defnetme konusunda ısrar eden kuralları içeren talihsiz mezar taşları gibi duran kelimelerin yutulmalarına karşıdır...
kelimeleri kültür ile harmanlayıp raksettiren şair;  kelimelerden vazgeçmez...kapalı imalarda bulunsa bile o kelimeleri yaşatmak/gerçekliğe döndürmek/canlandırmak için onların merkezine yol alır...
kelimeleri; olasılıkların manyetik alanında, hareketli birer nesne/ yaşayan bir hücre/fiziksel,kimyasal ve ruhsal özellikleriyle büsbütün bir organizma olarak görür...ve yaşayan bir yüreğin dolaşım duyargalarına temas eder...
kısacası;
şiirde aslolan yürek dilidir...
ancak kültürle harmanlanırsa sadece göz değil,
 yürek/ ruh doyurur...

bu işte...
okumadan hemen cevap verdim...
okusaydım bu açıklamayı farklı bir şey diyemezdim...
iyi ki okumadım mı, yoksa keşke okusaydım mı...

Öncelikle ben şiir yazarı değilim...bazen anımsamalarımı şimdiki halimle yorumlarım, bilgi öylece yoruma katılır, kültürü değil de bilgiyi aktarmayı severim...Galileo fiziğinin bağımlılığı ile Aristo fiziğinin bağımsız etkisini işledim, amaç bilgi vermekse azda olsa bu kaygı var...ama içsel zenginliğim malesef o kadar derin değil...önemli olan elindeki malzemeyi işlemekse ben bunu yaptım, basit amatörce..aslında şiir de değil...
—-kültür belirgin olarak,sosyal ilişkilerin, doğanın, üretim biçimin ve daha nice etkilerin sonucunda oluşan toplum ve bireyin davranış kalıplarıdır...bu bağlamda eğitim yoluyla aktarılan bilgi ve verileri kullanarak insanlar bir şeyler yazar çizer...sanat üretimi ve kalitesi toplumun kültürel yapısına göre belirlenir...tersine de döner, bumerang gibi; sanat üretimi kültür seviyesini yükseltir...şiir kelime dağarcığına ve hayli derin bir imgeleme yaratımına neden olan büyük bir hayal gücüne dayanır...sizin dediğiniz içsel zenginlik bu olsa gerek...bu tipi yaratan yine de bilgi ve kültür seviyesidir...insan öylece zenginliği dile getiremez, toplumda kullanılan dilin ve seyredilen sanatın zenginliği kişi farkındaysa dile gelir, şiir olur, roman olur, her bişey çıkar...şimdi sosyal durumla anlatırken aklıma Rus toplumu geldi...dostovyeskiyi, Tolstoy’u ve pek çok büyük yazarı yaratan ilkel, geri kalmış Rus toplumu...haydi bak şimdi,içsel zenginlik...
— burada o kadar çok gerçek şair var ki, benim söylediklerim anımsamalar arası git gel ile bilgi yoklaması...

-bu söylediklerimi silmek istedim, silsem ne yazacağım çok ta uğraştım ya...bütün bu tezim koca bir yalana dönüşebilir, eleştirilecek o kadar çok açığı var ki...kim ne derse kabulümdür...

Kitapların  dünyasında gezen bir insanın akılcılığına devamında ise  özgünlüğüne ve özümsemesine  dayanan ifadeler , bu yüzden de fark hemen  fark ediliyor  Teşekkür ederim Saygıdeğer Hocam