Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Yetim kalacak kadar
Güçlü değil yürekler.
Kiminde  mal yok şükür çok.
Kiminde Şükür çok mal yok.
Biri daha bağlı dünya nimetine
Biri ilmik ilmik sabır dokur
Kanmaz zaruret külfetine...
Doysa bin şükür
Aç kalsa tefekkür
El alem ne türr
Deyip kanmaz gıybetine..

mevsimi aşka çağıran kuşlar
uçuyor dilsiz alfabelerle
şimdi şiirler
kekre bir aşkın sarhoşluğudur "

Bi doğru iki noktadan geçer
Bırak taş duvarlar yerinde
Siirlerim,sende kalsın
Güneşi hüznünden
Bulutları aglayisindan
Yüzündeki acıyı gözlerinden tanırım
Avuçlarımı acsam şemaya
Gülüşlerin ,dusermi ellerime
Lodos ,alirmi içimdeki sogugu

bir parça bahardı gereken
onulmaz katmer yaralara...
ışığın giremediği acıtan noktalara...
bir damlaya hapsolmaktı beceremediğimiz
bir okyanusta yüzerken...
ortadan bölünmüş bir vücut o suda ilerlerken,
hal böyle...
“e” hali zor, “den” hali kolay hepimize...
hal böyle...

gece gelen dizeler gibiydi yüzün
rüzgarlarla darmadağın
görmediğim kentler kadar özlediğim
bitmeyen özlemlere eklediğim
gece gelen şiirler kadar yüzün "

Bir banka oturmuşum
Sanki, Konağın önündeki banktayım
Ana yolun kaldırım kenarındayım
Arkamda bir havuz
Şırıl şırıl su sesi
Kulaklarımda bir ezgi
           Su sesi                                                   

Yolun tam ortasında bir heykel
Heykelin  etrafında arabalar vızır vızır 
Biri geliyor
Öteki gidiyor
Yaşadığım şehir
İnsanlarla dolsun istiyorum
Arabalar diyorum
Hani şehrime gelenler diyorum
İnsanları getirsinler istiyorum
Arabalar diyorum

Hani şehrimden  giden arabalar diyorum
Hayvanları götürsünler istiyorum

Şehrim insanlarla dolsun istiyorum.

İki ayaklı  Hayvanları unutmak istiyorum

KAKAO
   
Dün  arabadaydık
          Ben  ve  Onlar beraberdik
           Durduk
             Mola  verdik
           Ben  kakao  içtim
          Onlar  çay  içti.

         Bugün  şehre  geldim
        Onlar  kahvede  çay  içti
        Ben  ise  kakao  içtim

       Ben  kakao  içtim 
      Onlar  çay  içti
     Ben  kakao  içtim
     Onlar  çay  içti

   Ben  yine  kakao  içtim
   Onlar  yine  çay  içti.
   
   İçim  dışım  kakao  oldu
                                 Vay                       
     Vay
      Vay  mideme!

    Amma da  yorgunum  bugün
  Sanki  kör  Oedypius'u  gördüm
   
   Amma da  yorgunum  bugün
   Sanki  kendini  kör  edenleri  gördüm

  Amma da  yorgunum  bugün
  Sanki  dünyanın  etrafında  güneşle  tur  attım

 Amma da  yorgunum  bugün
  Sanki  çocukluğuma  geri  döndüm

  Amma da  yorgunum  bugün
  Sanki  dünya  küre  ve  elimde,  biniyordum trene

  Amma da  yorgunum bugün
  Sanki  çocuktum  başımda bir  şapka,  ve bakıyordum  geriye,  binmeden  trene

 Amma da  yorgunum  bugün 
 Sanki  sekizinci  uyurdum,uyuyanların  taifesinde

Amma da  yorgunum bugün
Alıştıklarım  rüzgarla  kokularını gönderdi

Doyasıya kokla bu koku veda kokumuz diye

 Amma yorgunum bugün 
  Önce  Karaçalı, sonra  Sarıçalı
 Ve sonra telefon  çaldı


  Gel  artık  yorma  kendini  diye..

bazı şiirler...
kendi kendini yazar...
kendi kendini dizeler...

bazı şiirler...
kendi kendini yazar...
kendi kendini dizeler...

ve bazı şiirler
kendi kendini siler...

ve bazı şiirler
kendi kendini siler...

ve bazı şiirler de hiç yazılmaz   

ve bazı şiirler de hiç yazılmaz   

düşeyazılanlarhariç..

Bir yerlerde üşümüşse yürekler
Belli ki sema özlemiştir elleri
Özlemiştir içten yakaran dilleri.

Kaderin karşısında boynum kıldan ince dedim
Feleğin çemberinden geçtim
İnsan celmesinden geçemedim
Hayat dersinden kaldım
Söylesene anne
Bi insan kaç kez acıya düşer ...

Nasıl ki sıvılar  içine konduğu kabın şeklini alıyorsa , İnsan  olmayı başaranlar da  içinde  yaşadıkları  toplumun,kültürün şeklini  alır.Şiirler  bir kişi tarafından yazılır ama  milyonlarca kişiyi tasvir eder.Önemli olan okuduğunuz şiirlerde kendinizi tarif edip edemediğinizdir.