Gülmek; “Saf” denme riskini göze almaktır.
Ağlamak ise; “Duygusal” görünme riskini.
Birine yakınlaşmak; “Kendini kaptırma” riskini,
Duygularını açmak; “Kendini ortaya koyma” riskini,
Hayalleri ve düşünceleri sergilemek ise;
“Onları başkalarına kaptırma” riskini göze almaktır.
Sevmek; “Karşılık görememe” riskini…
Yaşamak ise; “Ölme” riskini göze almaktır.
Umutlanmak; “Hayal kırıklığına uğrama” riskini,
Çabalamak ise; “Başarısız olma” riskini göze almaktır…
Ama riskler yaşanmalıdır. Çünkü hayatımızın en büyük riski, hiç risk almamaktır. Hiç risk almayan kişi, belki acı ve üzüntülerden korunabilir; Ama Büyüyemez, sevemez, değişemez, hissedemez, öğrenemez. Garanti arayışlarıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken, bedelini; özgürlüğünü kaybederek öder. Sadece; riski göze alabilen kişi hürdür.
LEO BUSCAGLİA
