Sevdiğimiz Şiirler

Erzincan’a girdim ne güzel bağlar
Erzurum’a vardım dumanlı dağlar
Elleri koynunda bir güzel ağlar
Oy anam anam hallarım yaman

Yüce dağ başında çadır açarım
Nazlım seni burdan alıp kaçarım
Kahve bulamazsam kenger içerim
Oy anam anam hallarım ağlar

Anama söyleyin lamba yakmasın
Çuha şalvarıma uçkur takmasın
Oğlum gelir diye yola bakmasın
Oy anam anam hallarım yaman

Türkü sözü Erzincan

Gün olur, alır başımı giderim,
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda
Şu ada senin, bu ada benim,
Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;
Çiçekler gürültüyle açar;
Gürültüyle çıkar duman topraktan.
 
Hele martılar, hele martılar,
Her bir tüyünde ayrı bir telaş!
 
Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur, başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi...
 
Orhan Veli Kanık

ÖZLETİYOR SENİ BU YAĞMURLAR 

Burada yağmur yağıyor 
Aralıksız yağıyor günlerdir 
Ama sen yine de şemsiyeni 
Almadan gel ilk otobüsle

Buğulanan camlara usulca 
Yüzünü çiziyorum ki yüzün 
Bir yağmur damlası olup 
Düşüyor yapraklarına gülün

Güller de bozamıyor bu uzun 
Karanlık sessizliğini kentin 
Anılarını yitiriyor sokaklar 
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları

Tarih de kekemeleşiyor bazan 
Ki o zaman aşktır tek bilici 
Aşksa yürümek gibi bir şey 
Duyabilmek kuşların gelişini

Anısı bizsek eğer bu kentin 
Unuttuğu türküler bizsek 
Acıyı rehin bırakıp bir güle 
Anımsatmalıyız bunları bir bir

Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan

Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun
  Ahmet TELLİ 

Yüce dağlar gibi başım kar idi
Bir incecik yel vurdu da eridi
Dilim dönse bir kelamım var idi
Yüreğime bastı geçti yol etti beni

Mendilinde kimin ismi oyalı
Bilemedim senin aslın nereli
Söyle güzel ben de olam oralı
O kömür gözlerin del'etti beni

 
      Katlettiler

 Putperestler

  Mahvettiler

  Putperestler

  Bana  ne?

  Sana ne?

  En  çok  sevdiğim  sözcükler

  Şahit  olunamayan  bir  Şahit  var


   

ÖZLEMEYECEKSİN
 
Özlemeyeceksin
 Özlemi şah damarından kesip
 Ayrılık kanını akıtacaksın
 
Özlemeyeceksin
 Unuttum bitti diyeceksin
 Aklın kalbine hükmedecek
 Üzülmek yasak diyecek
 Sonra
 Hiç olmayan bir yerden
 Onun kokusunu duyacaksın
 Gülüşü alev alev benliğini saracak
 Kalbin onun adını atacak
 Sen yine de özlemeyeceksin
 
Ona benzeyen birini göreceksin yolda yürürken
 Aslında her gördüğünü az çok ona benzeteceksin
 El ele yürüdüğünüz
 Başbaşa sokulduğunuz
Kutsal belirlediğiniz mekânlar
 Mıh gibi yüreğine saplanacak
 Keşke şimdi yanımda olsaydı diyeceksin
 İçin sızlayacak
 Gözün dolacak
 Ama sen özlemeyeceksin
 
Özlemeyeceksin
 Özlemi risinle zehirleyip
 Nefesini keseceksin
 
Özlemeyeceksin
 Ağladığını kimseye belli etmeyeceksin
 Gözlerin buğulanıp daldığında göstermeyeceksin
 Kursağındaki keşkeleri tüm gücünle yutkunacaksın
 “Olması gereken buydu, ben doğrusunu yaptım” diyeceksin
 “Acaba o da beni özlüyor mu şimdi?” demeyeceksin
 Artık özlemeyeceksin
 
Pişmanlık duyacaksın
 Yüzlerce defa kendine kızacaksın
 “Sen ne işe yaramaz adamsın”lar haykıracaksın
 “O benim her şeyimdi” itirafıyla günah çıkartacaksın
 Başını ellerinin arasına alacaksın
 Hıçkıracaksın sızım sızım
 Olsun yine de özlemeyeceksin
 
Aradan yıllar geçecek
 Nihayet her şey küllenecek
 Belki araya başka aşklar da girecek
 Sonra bir arkadaşın gelecek bir gün
 Durup dururken bir anda ondan bahsedecek
 Darbe yiyeceksin, gardın düşecek
 Şaşkın şaşkın bakacaksın
 Hatırlamıyor rolü yapacaksın
 Oysa içten içe yanacaksın
 Kor kor kavrulacaksın
 Buna rağmen özlemeyeceksin
 
Özlemeyeceksin
 Özlemi kendi ateşinde yakıp
 Kökünü kurutacaksın
 
Özlemeyeceksin
 Gözlerinin rengi seni ilgilendirmeyecek
 Uzun kirpikleri artık büyülemeyecek
 Saçları düşlerini gölgelemeyecek
 İpeksi ten gülümsemeyecek
 Sen mutlusun böyle görmüyor musun?
 Kabul et işte onu sevmiyorsun
 İç çekişlerin belini bükse de
 Tüm takatin tükense de
 Özlemeyeceksin
 Asla özlemeyeceksin
 
Yılmaz Değirmenci

 

Değirmenden geldim
Beygirim yüklü
Şu kızı görenin deli ola
15 yaşında 45 bölüklü

Bir kız bana emmi dedi neyleyim.

Birem birem toplayayım odunu;
Bilem dedim,
Bilemedim adını
Elbistan yanaklı, Türkmen kadını

Bir kız bana emmi dedi neyleyim

Bizim ilde urum olur, ud olur
Sızılaşır Bozkurtları aç olur
Bir yiğide emmi demek güç olur,

Bir kız bana emmi dedi neyleyim.

Karacaoğlan der, nen edip nen olayım
Akan sularınla bende geleyim
Sakal seni matkap ile yolayım

Bir kız bana emmi dedi neyleyim

Şu kız bana emmi dedi neyleyim

Bir yiğide emmi demek güç olur

Bir kız bana emmi dedi neyleyim

Şu kız bana emmi dedi neyleyim.

Karacaoğlan

Mataramda Tuzlu Su

West Indies,Kızıl Elma,İtaki,Maçin!
Uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
Beyazların yöresinde nasibim kalmadı
yerlilerin topraklarına karşı şuç işledim
zorbaların arasında tehlikeli bir nifak
uyrukların arasında uygunsuz biriyim
vahşetim
beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı
kendime dünyada bir
acı kök tadı seçtim
yakın yerde soluklanacak gölge bana yok
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.

Uzak nedir?
Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için
gidecek yer ne kadar uzak olabilir?
Başım açık, saçlarımı ikiye
ortadan ayırdım
kimin ülkesinden geçsem
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek
cesur ve onurlu diyecekler
halbuki suskun ve kederliyim
korsanlardan kaptığım gürlek nara
işime yaramıyor
rençberlerin o rahat
ve oturmuş lehçesinden tiksinirim
boynumda
bana yargı yükleyenlerin
utançlarından yapılma mücevherler
sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin
mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.

Bir hayatı,ısmarlama bir hayatı bırakıyorum
görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta
askerken kantinden satın aldığım cep aynası
bazı geceler çıkarken
uçarı bir gülümseyişle takındığım muşta
gibi lükslerim de burda kalacak
siparişi yargıcılar tarafından verilmiş
bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya
taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım
burada bitti artık işim, ocağım yok
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
 
İsmet Özel
 
 

SULAR BİZDEN AKILLIDIR

Sular bizden akıllıdır, daha evvel görür akşamı,
İner havadan önce, karanlığa,
Büyük bir balık gibi ortadan silinir,
Kaçışırken hayvanlar dağa.

Sular bizden akıllıdır, memnun olur,
Sadece ağaçlardan.
Başka insanlardan değil,
Bizi yalniz bırakan.

Sular bizden akıllıdır, uyumaz,
Açar maviliğe, iri gözlerini.
Ve bekler bir ölüm sırrı içinde,
Kendi hayatının yerini.

Fazıl Hüsnü Dağlarca

    kırgın

    Mutsuzluk, o durgun su
    Boş ev, bir sürü komşu...

    Ah bu suratsız günler,
    Yaşarsın göz ucuyla.

    Terstir, bütün vakitler:
    Şimdi olmaz, sonra...

    Tadın yok, yoksullar gibi.
    Elin kalkmaz, varlığa.

    Akşam örtüyor seni
    Büyük bir olgunlukla...

    Bir ölüm kalmış, özü sözü bir.
    Buna kırılmak denir...

    İbrahim Tenekeci

       kışın Bana Yaptıkları...
Seni şimdi bir yabancı gibi karşıma alıp
sanki senden bahsetmiyormuşum gibi yapıp
sanki benden bahsetmiyormuşum gibi
hatta bir aşktan bahsetmiyormuşum gibi
fırtınayı ve huzuru anlatacağım sana

Yılları ve yolları, limanları ve fırtınayı
ve aşkın belki hiç adı geçmeyen kuzeyini
aşkın bu kuzeyden nasıl düşürüldüğünü,
artık sonsuza dek yitirdiğimizi
büyünün bitişini,

hiç gerekmeyen yıllarda huzur,
çok gereken yıllarda da fırtına
nasıl yaşanır onu anlatacağım.


Seni bir yabancı gibi karşıma alıp
bunun dayanıklı bir şey olmadığını
sürekli kılınmadığını, çünkü aşkın
yapılan bir şey olmadığını,
başlangıçta bir melek konduğunu
sonunda bir kelebek öldüğünü,
yani kısacık sürdüğünü, oysa hayatın
bir korkular ve alışkanlıklar bütünü
olduğunu,
bütün bunları sana
nasıl anlatacağım

İbrahim Sadri - Gülce
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenanndayım Hızır
Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
.........

 
       h.n.a.

Çağrı

Evler büyük dedikçe büyük
Ben insanların en garibi
Uzağı ilk defa kavradım
Görür yahut dokunur gibi

Eski bir saçakta kuşlarla
Yele yağmura karşı oturdum
İç içe daireler çiziyor
İçine adını yazıyorum

Gün uzun türküsünü bitirdi
Karlı dallara yürüdü karanlık
Yalnızlık çekilmez bu vakit
Delirdi denizde yosun çayda balık
Gel artık

Gülten Akın

Ben""
benimle Kaldığım An..
ne Zaman İki Diz Üstüne Çöküp..
huzura Yönelsem..
ruhumun Derinliklerinde Yitirdiğim Yıllarımla Yüzleşsem
ahu Figan Feryat Etsem..
gönlümün Gerçek
sahibine Gidip Secdeye Varsam..
aşkla Orda İnlesem.
işte "o An"..işte O An..
korkularımla Yüzleşirim..
dilim Lal Olmanın Eşiğinde..
sözlerim Melal..
göz Yaşlarım Bizar Ve Kurak..
ey Nefsin Sahibi Derim..
derdin Amansızlığında
çilenin Ruhumu Hazana Çevirdiği An..
umut Ver..inşirah Ver..bir Elif Miktarı İnşiraha Muhtacım.../meyzem