Sevdiğimiz Şiirler

Bütün saadetler mümkündür...
Şu kapının açılması,
İçeri girivermen,
Bahar, kuşlar, gündüz.
Ve bütün dünya
Bir an içinde gürültüsüz.

Bütün saadetler mümkündür...
Bahtsızların biraz gülümsemesi...
Körlerin gün görmesi,
Mümkündür bütün mucizeler...
Ana, baba, evlât, bütün kaybolanlar...
Ebedî bir sabahta buluşmamız bir daha.

Ölüler! Hepimiz için yalvarın Allaha..

Ziya Osman Saba..

   
 Üzülme diye...

karanlıkların kıyısına çekildi şehir
tüm sesler toplandı kuş kanatlarına
ne kadar renk varsa yokluğuna bulandı
mevsimler, kavgalar, sevişmeler...

sığ gülüşlere avuç açtı derin bir yalnızlık
bilirim hiç bir yıldız dokunmaz saçlarına
hiç bir bulut çalmaz gözlerinden hüznü
hiç bir şarkı bırakmaz seni koynuma
oysa;
en güzel eflatunları getirdim yorgun sularına...

ellerinde dokunuyorum mevsim beyazına
nefesimde üşüyorsa kelebekler
demem o ki;
baharlar hiç gelmeyecek
çocuk yüzlerinde solacak uğur böcekleri
yırtık kuyruklarıyla kırık gülüşler bırakacak uçurtmalar
hiç bir serçenin ağırlığını kaldıramayacak bu ağaçlar
hiç bir yeşil dokunmayacak çıplak ayaklarına
bilirim; senin ayakların bile yok...

gülüşünde sarmaşık köprüler kurardım
her çıkmaz sokağın başında ülkeler açardı gözlerin
hırçın bir rüzgar olsam boynunda düşerdi kolum kanadım
ihanetlerin çığlığına avuç açardı yüzümde ellerin
ağlama... derdin
ağlamıyorum
kuraklaşan dünyanın tüm suları bende toplanıyor
tüm depremlerin merkez üssü yüreğim
tüm faili meçhul cinayetlerin katiliyim
en büyük savaşlarda
en çok benim içimde ölüyor bütün çocuklar...

"hayat sana ne bırakırsa bıraksın, ağlama !
her damla yaşın, kahır bırakır yüzüme" derdin
hayat beni sensiz bıraktı
bak
ağla
ya
mıyorum
...

Yaş otuz beş
Yaş otuz beş!yolun yarısı eder
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allah ım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç fark ettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı

Yavaş yavaş ölürler
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.

Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.

Yavaş yavaş ölürler
Heyecanlardan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı
görmek istemekten kaçınanlar.

Yavaş yavaş ölürler
Aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına
çıkmamış olanlar.

Martha MEDEİROS

Yaz dostum güzel sevmeyene adam denir mi
Yaz dostum selam almayana yiğit denir mi
Yaz dostum altı üstü beş metrelik bez için
Yaz dostum boşa geçmiş ömre yaşam denir mi

Yaz tahtaya bir daha tut defteri kitabı
Sarı çizmeli Mehmet ağa bir gün öder hesabı

Yaz dostum yoksul görsen besle kaymak bal ile
Yaz dostum garipleri giydir ipek şal ile
Yaz dostum öksüz görsen sar kanadın kolunu
Yaz dostum kimse göçmez bu dünyadan mal ile

Yaz tahtaya bir daha tut defteri kitabı
Sarı çizmeli Mehmet ağa bir gün öder hesabı

Yaz dostum Barış söyler kendi bir ders alır mı
Yaz dostum su üstüne yazı yazsan kalır mı
Yaz dostum bir dünya ki haklı haksız karışmış
Yaz dostum boşa koysan dolmaz dolusu alır mı

Yaz tahtaya bir daha tut defteri kitabı
Sarı çizmeli Mehmet ağa bir gün öder hesabı

Barış Manço – Sarı Çizmeli Mehmet Ağa

Sofalar seninle serin
Odalar seninle ferah
Günüm sevinçle uzun
Yatağında kalktığım sabah

Elmanın yarısı sen yarısı ben
Günümüz gecemiz evimiz barkımız bir
Mutluluk bir çimendir bastığın yerde biter
Yalnızlık gittiğin yoldan gelir


Oktay RİFAT

PAPATYALARI SOLDURDUN SEN

gözler değil sözler değil söylenmeyendir yaralayan
kuru dalda kalan son yaprak gibi bekledim
geldiğindeyse mevsim kıştı, kuru bir soğuktu bahar
papatyaları soldurdun sen...

yurtsuz bir gemisin açık denizlerde biliyorum zor
insanlar soruyor seni benden ağrıma gidiyor
hangi denizdeysen söyle kalbim oraya liman
bir ırmağı kuruttun sen...

gittikçe uzaklaşıyor gözlerin gözlerimden
ya bu gözler senin değil ya bu dünya yalan
kimin gözleri bu gökırmaklardan boşalan
beni ağlattın sen...

parça parça kalbi kim onarabilir yeniden
biten bir aşkın ağrısını ne dindirebilir
sevgili değil sevgiyi aradığına inanmıştım ben senin
bir aşkı öldürdün sen...

(Hayrettin HOROZ)

KOCALMAYA ALIŞIYORUM

Kocalmaya alışıyorum dünyanın en zor zanaatına,
kapıları çalmaya son kere,
durup durmadan ayrılığa.
Saatler, akarsınız, akarsınız, akarsınız...
Anlamaya çalışıyorum inanmayı yitirmenin pahasına.
Bir söz söyleyecektim sana söyleyemedim.
Dünyamda sabahleyin aç karına içilen cıgaramın tadı.
Ölüm kendinden önce bana yalnızlığını yolladı.
Kıskanıyorum öylelerini kocaldıklarının farkında bile değiller,
öylesine başlarından aşkın işleri .

NAZIM HİKMET

Aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin....
 O bir çay istemişti, trenin içinde
 biz tren yolcusuyduk, çölün içinde
 ben yalnız kalmıştım, senin içinde
 oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni!

 aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin....
 o bir dile sığınmıştı, sözü içinde
 yolu yoluma çıkmıştı, çölü içinde
 ben eski kalmıştım, senin içinde
 oysa kaç çocuğun yerine övmüştüm seni!

 düşü geçtik, kendine bakabilirsin ...

 o bir bende kırılmıştı, hayli içimde
 ıssız otağ kurulmuştu, canım içinde
 oysa kaç bahçe yerine açmıştım seni!

 kimi geçtik, kimseye sorabilirsin

 Haydar Ergülen

EYLÜL...GİBİYİM...

sonbaharda bir eylül gibiyim.
bir eylüle sonbahar oluyor yüreğim.
aşkları başka olan bir kasımda, sensizim...

böyle saçmayım işte bugünlerde anlıyor musun ?
öylesine eksiğim, ölesiye bensizim, sanki kimsesizim.
yaramazlık yapıp köşesine çekilmiş bir çocuk gibi sessizim.
seni unutmaya aciz,hep hatırlamaya meyilliyim...

sonbaharda bir eylül gibiyim.
bir eylüle sonbahar oluyor yüreğim.
bir aşka kasım oluyor gözlerin.

yani gözlerin diyorum senin,
hatırladıkça,
gökyüzünden yağmur çalıyor gözlerim...

eylülde bir hüzün gibiyim.
bir sonbahara hüzün oluyor yüreğim.
kasımda ellere derman oluyor ellerin.

yani ellerim diyorum anlıyor musun?
üşüyor ellerim.
dermanı senin ellerin...

eylülde sararmış bir hayat gibiyim.
az kaldı, dalımdan düşeceğim.
o kadar sensizim,
o kadar kimsesizim,
o kadar çaresizim...


ey yüreğimin eylül sancısı yarim !
hadi gel süpür kalbimin sararmış hayallerini,
hadi gel de,
beni güzlerden terfi,
yokluğuna haram,
varlığına helal et !..

Allah'a Ismarladık 
   
Elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
Bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git...
Bir yarın göçtüğünü,çöktüğünü bir dağın
Görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!

Yavrusunun yoluna dalan bir dul bakışı
Andırıyor ışıksız evinde pencereler.
Biraz yeşermek için beklesin artık kışı
Çağlayansız yamaçlar,suyu dinmiş dereler.

Bir sarı yaprak gibi düştü gönlüm yoluna,
Buğulu gözlerimden geçmediğin gün olmaz:
Benim kadar titremez hiç bir yiğit oğluna,
Hiç bir ana kızına bu kadar düşkün olmaz.

Bin fersahtan duyarım kimle gülüştüğünü,
Alnından öz kardeşim öpse ben irkilirim.
Değil yalnız ardına kimlerin düştüğünü,
Kimlerin rüyasına girdiğini bilirim.

Gözlerimi gün gibi kamaştıran yüzünü
Daha candan görürüm senden uzaklaşınca.
Sararırsın dönüşte görünce öksüzünü:
Bir gelinlik kız olur aşkım senin yaşınca.

Elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
Bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git.
Bir yarın göçtüğünü,çöktüğünü bir dağın
Görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!

 
 
 
 
Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Evvela dişlerimiz döküldü
Sonra saçlarımız
Arkasından birer birer arkadaşlarımız
Şu canım dünyanın orta yerinde
Yalnız başına yapayalnız
Kırılmış kolumuz, kanadımız
Tatlı canımızdan usanmışız
Bir şüphedir sarmış yüreğimizi
Ya kendini aldatıyor demişiz ya bizi
Bir şüphedir demir atmış ciğerimize
Pamuk ipliği ile bağlamışlar bizi
Düğüm üstüne düğüm şöyle dursun
Bir çalım bir kurum hepimizde
Nereden inceyse oradan kopsun
Bu canım dünyanın orta yerinde
Hayvanlar kadar bağlanamamışız birbirimize
Yalan mı?
Gözünü sevdiğim karıncalar
İşte Hamsiler sürü sürü
Arılar bölük bölük geçer
Leylekler tabur tabur
Ya bizler?
Eşref-i mahlukat! ..
Boğazımıza kadar kendi murdar karanlığımıza gömülmüşüz
Bizler bölük bölük,
Bizler tabur tabur
Bizler sürü sepet
Yalnız birbirimizi öldürmüşüz...

Bedri Rahmi Eyüboğlu ( Arkadaş Dökümü )

VAİZ SOKAĞI NUMARA 70

Ben sana kürk alamam doğrusu
Güzel bileklerine bilezik alamam
Bir kap yemek, bir elbise
Öyle bir tad var ki fakirliğimizde
Başka hiçbir şeyde bulamam..

Sokağımız arnavut kaldırımı,
Evimiz ahşap iki oda.
Daha iyisi de olabiridi ya,
Şükür buna da.

– Ama Hamdi beylerin..
– Hamdi beylere bakma sen,
Tencere maltızda, fasulye tencerede
Çocuklar kapının önünde oynuyor mu?
Ona bak sen..

– Perdemiz kadife olmalıydı..
– Basma da güzel olur, sevince.
Biliyorsun ancak boğazımıza,
Olmuyor ha deyince.

– Kimbilir bir gün belki..
Adam sen de, aldırma,
Bunlar düşünmeye değmez
Hem hayat dediğin ne ki?..

Turgut Uyar

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

HÜRRiYET KAVGASI

Yine kitapları, türküleri, bayraklarıyla geldiler,
dalga dalga aydınlık oldular,
yürüdüler karanlığın üstüne.
Meydanları zaptettiler yine.

Beyazıt'ta şehit düşen
silkinip kalktı kabrinden,
ve elinde bir güneş gibi taşıyıp yarasını
yıktı Şahmeran'ın mağarasını.

Daha gün o gün değil, derlenip dürülmesin bayraklar.
Dinleyin, duyduğunuz çakalların ulumasıdır.
Safları sıklaştırın çocuklar,
bu kavga faşizme karşı, bu kavga hürriyet kavgasıdır.
Nazım Hikmet RAN

Senin en güzel yerin sensizligin
Başka birine hazir oluşun aynalarda
Bir gün başka uyanirsam yaninda
Ya sen gitmişsin ya ben kaldim
İşte o zaman beni otuz yil öldür
Otuz yerimden sürgüne gönder
Elbet ben nesiyim bu hayatin

Ben bu aşkin Semud kavmiyim
Ne zaman sana üşüsem
Ateşin icadi geri alinir
Kim kalir içimizdeki saat dursa
İçimdeki saat başka bir gidişin olsa
Seni yaşamak beni öldürür
Beni öldürdü kendi aklim
Benim aklim kimin akli
Sen neyimsin benim hiç bitmeyen

Seni bana kalp diye koymuşlar
Beni sana gidiş hazirligi
Gittin işiklar yandi içimde
İşiklar söndü içimde gittin
Seni gittim ben aynalara bakarken
Aynalar seni sürdü ben seni öldüm

                                     İdris ÖZYOL