Sevdiğimiz Şiirler

Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yani ağır bastığından.

Nazım Hikmet

LAVİNİA

Sana gitme demeyeceğim
Üşüyorsun ceketimi al
Günün en güzel saatleri bunlar
Yanımda kal

Sana gitme demeyeceğim
Gene de sen bilirsin
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim
İncinirsin

Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme Lavinia


Özdemir ASAF

SANA

Küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden,
Seni öpsünler diye getiriyorum sana.
Bana, kucaklarında seni getiriyorlar;
Ben de sonra o seni getiriyorum sana.
             

Özdemir ASAF

   
  h.n.a.

KALAN

Bir şey kaldı gecelerden birinde
Senden.
Öncesinde bilinmemiş birşey,
Silinmez bir ses gibi giden..
Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,
Bir şey kaldı senden
Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı.
 
Veriliş rengi başka, alınış rengi başka..
Söylemeye vakit kalmadan
Dudakların altına bırakılmış bir şey.
Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta..
Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı.
 
Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,
Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz..
Seninle dolu, seninle sensiz bir şey..
Arandıkça bulunmamış yıllar yılı,
Bulundukça aramaklı.


Özdemir ASAF

Gitmek
Bu günlerde herkes gitmek istiyor
Küçük bir sahil kasabasına
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara…

Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı sey…
Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.
Öyle “yanına almak istedigi üç şey” falan yok.
Bir kendisi
Bu yeter zaten.
Herşeyi, herkesi götürdün demektir..
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
Ama olmuyor.

Hani kendimizden razıyız diyelim, öteki de olmuyor.
Yani herşeyi yüzüstü bırakmak göze alınmıyor.

Böyle gidiyoruz işte.
Bir yanımız “kalk gidelim”,
öbür yanımız “otur” diyor.

“Otur” diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira…
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma dugusu…
En kötüsü alışkanlık
Alışkanlığın verdiği rahatlık,
Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
Kalıyoruz…
Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.

Evlenmeler…
Bir çocuk daha doğurmalar…
Borçlara girmeler…
İşi büyütmeler…
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.

Misal ben…
Kapıdaki Rex’i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,
İki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki…
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında
Herkes onu o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?

“Sırtında yumurta küfesi olmak” diye bir deyim vardır;
Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin
Kendi imalatımız küfeler.

Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazım.

Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabi yapanlar, ama az
Sadece kaymak tabakası
Hepimiz kaçabilsek…
Bütçe, zaman, keyif… Denk olsa.
Gün içinde mesela…
Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün
Sabah 9, aksam 18
Sonra başka mecburiyetler
Sıkışıp kaldık.
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli
Bu kadar ağir olmamalı.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı, bir ömür yani.
Ne saçma…
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba.

Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç.
Ama olsun… istemek de güzel

Can Yücel

SUSMA

Bütün bu cılgıldaklar
Pencerenin ağzına asılı
Bütün bu fırıldaklar
…Bütün bu pervaneler
Bütün bu değirmenler
Bütün bu uçurtmalar ve uçaklar
Poyrazın doğrultusunda
Gülibrişim, mimoza ve manolya, kavak
Yaprakları dahil
Bütün bu kıpır kıpır insanlar
Elleri kolları ve kulaklarıyla
Ve erken öten bir horozun sesiyle
Kaçmışlar öbür dünyaya şimdiden
Seslerini bırakmışlar geriye
Bu ölümlü dünyaya yadigar…
SUSMA.!

Can Yücel

Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız
Bir şehir kadar kalabalıktır bazıları
Bir dehliz kadar karanlıktır bazıları
Konuşurlar,isterler, susarlar
Dinlememişseniz nice yıl kalbinizi
Ev meslek iş para geçim diyerek
Düşünün şimdi bir de
Şehirlerde kasaba ve köylerde
                       
                              Cahit Zarifoğlu 
 
 
 

şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek,
her yanımdan geçenin yüzünde seni göreceğim.
her günaydın diyen sen olacak.
her yüzüme bakanda senin sıcaklığını hissedeceğim.
her gördüğüm resimde seni göreceğim,
her duyduğum şarkı sanki sana yazılmış gibi gelecek
banabakarsın belli mi olur
bende sana şarkılar yazarım...
şimdi sen gidiyorsun ya arkana bile bakmadan
her arkasını dönüp yoluna devam edende
seni hatırlayacağım.
sadece sen olacaksın çevremde gezen insanlar..
şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek
sen geri gelene kadar...
Yılmaz ERDOĞAN

EVRENSEL BALLAD
  Bir öykümüz olsa, duyan öyküsü sansa...
  Öykümüz böylece dallanıp budaklansa..
  Bir sevi'den, bir övü'den,o bizim öykümüzden
  Giderek buluşan eller evreni sarsa..
  Öykümüz de büyür büyüklüğümüzden;
  Herkes sevi'sinde evreni kucaklarsa.


                Özdemir ASAF

HİÇ GİTMESEN

Gözlerime Doldu Sana Dair İzler…
Açtım Pencereyi Hızla…
Ve Saçlarımı Savuran
Rüzgara Anlattım Seni…

İçimi Kasıp Kavuran Sessizliğe Rağmen,
Senli Cümleleri Boğazıma
Dizdim Birer Birer…
Ve Yine Yuttum
Sensizliği…

‘Gelecek’ Dedim ‘
Gelecek’… O An Seni,
Sensizliği Ve Yine Seni Yaşadım…
Düşündüm Saatlerce…

Saklandım Yüreğimin Kıyısına…
Ağladım Sessizce…
Sana Ayırdım Bugünü…
İlgi Bekleyen Bir Çocuk

Gibi Sığındım Gözyaşlarımın Her Bir Damlasına…
Kandırdım Kendimi, Hayallerime Aldanırcasına…

Ve Yine Sevdim Seni Kendi İçimde…

Gün Bitti, Sen Bitmedin…Uyumak İstemiyorum Artık…
Her Gün Bitimi, Seni
Kaybediyorum Kendimde…
Yok Oluyorsun Ansızın…

Kendimi Anlamsız Hissediyorum O An…
Ve Yine Sabah Oluyor…
Yeni Baştan Yaşıyorum Herşeyi…

Her Gün Sensizliğe
Başlamak Beni Bu Denli
Çaresiz Kılan…

Varlığına Seni Sığdıramıyorken,
Yokluğuna Seni Sığdırmak
Bana Dokunan!

Bir Gidişe Adını Yüklemek
Canımı Acıtıyor…
Sen Bir Kere Gidiyorsun
Ben Her Gün Bitiyorum…

Yüreğimden Uzaklara
Attığın Her Adımsa,
Kalbimin Feryadı…

Şimdi Kapasam
Gözlerimi...Uyusam...Gözlerim i
Açtığımda, Seni Bulsam Yanımda...
Hiç Gitmesen...

Anlasana !
Gelişinle Hayat Bulan
Gözlerime, Gidişini İzlemeyi
Yakıştıramıyorum...

Sevgi Duvarı

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi

kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

Can Yücel

GÜN KARARMASIN GELDİĞİNDE

Güz yakmadan gülün pembesini
avuçlarımda ol, sokul yanıma
gülüşünle ısınsın bedenim
ve dudaklarımda acılaşan ıslık
adınla çiçeklensin

Serçeler göçe dayanmaz bilirsin
ne özleyen bir bakış kalır
ne de sımsıcaklığın
sular donar yürek üşür
sende kalır seni yakan

Uçurumlar açılır yollarında
buharlaşır çiy damlaları
Terli bir kısrak gibi gel kapıma
savrulsun saçların
yastığım kekik koksun

Uzağı yakın et
pembeleşsin çarşafın
ölüm kapımın tokmağında
ayrılığı iyi bilirim
ferhat olmayayım dağlarda

Ey gülün pembesiyle
bir gülümseyişi paylaşan
kar yağıyor yatağıma
avuçlarım kutuplara döndü
gün kararmasın geldiğinde

AHMET TELLİ

BU BİZİMKİ

Yıkıcı bir aşk bu,
Yıkıyor milletin ortasına
Tutku yükünü.

Bölücü bir aşk,
Ekmeği suyu bölüyor
Günde üç öğün.

Hain bir aşk bu,
Sizin eve hırsız girer
Onunkine polis.

Yasadışı bir aşk ,
Evlenmeyi
Hiç mi hiç düşünmüyor.

Soyguncu bir aşk bu,
En sıradan ezgilerden
Sevinçler devşiriyor.

Kökü dışarda bir aşk,
Dante ile Beatrice'inkine
Fena öykünüyor.

İşgalci bir aşk bu,  
Samanlık sevişenin diyor
Başka şey demiyor.
  
  

Cemal Süreya

SANMA Kİ GÖNLÜMÜN
SANA NAZI VAR

Dağınık halimi sorma gel bana
İçinde saklanmış onca gizi var
...Ne şiire sığar ne de romana
Yüzlerce hasretin ben de izi var....

Sığmaz yüreğime gönlümden taşan
Öyle şeyler var ki hayatı aşan
Bir kördüğüm oldum her gün dolaşan
Renkleri kaybolmuş bir denizi var..

Alıştım sessizliğin gizli sesine
Ömrümü koymuşum kuş kafesine
KİME ANLATAYIM, KİMİN NESİNE?
İşte tam şuramda ince sızı var..

Garibim; Gurbet se içimde yaşar
Her dert benden büyük gücümü aşar
Bir selamın gelse tebdilim şaşar
İçimde beyaz yok hep kırmızı var..

Aklımda sadece bir isim kaldı
Yırtılmış eskimiş bir resim kaldı
İçimde onlarca hevesim kaldı
Sanma ki; Gönlümün sana nazı var..

Ali SÖNMEZ