YA OLACAĞIZ YA ÖLECEĞİZ
Şüphesiz ki Allah; Kendi yolunda, sanki birbirlerine kenetlenmiş bir bina gibi saf bağlayarak mücadele edenleri sever. (Saff Suresi, 4)
Yaş değil şu gözümden akan, kan!
Yalnız ben değil; dağ, taş ağlıyor.
Zalimin zulmüyle yanarken Arakan;
Garip müminler ‘imdat’ diye bağırıyor!
Bu nasıl bir vahşet ey Rahman!
Küffar, kullarını ateşlerde yakıyor.
Sahipsiz müminlerin yollarda revan,
Dinsizler, onları da bataklıkta boğuyor!
Barbar budistler, bırakmıyor canlı bir insan;
Anarşist köpekler, İslam’ı tehdit sayıyor.
Yok bu vahşete bir tepki, koca dünyadan!
Medeni yamyamlar, canlı yayında ölüm izliyor.
Ses yok, eğer Müslüman ise soyu kırılan;
Müslüman’ım diyenler bile, bu vahşeti sadece kınıyor.
Oysa çaresiz bir balina değil karaya vuran;
Boğulmuş bebekler, gömülmeyi bekliyor!
Hani nerede hayvanlara bile acıyan o vicdan;
Sözde ağaçseverler, hangi bataklıkta gezi’yor!
Şimdi ne fark eder; Hristiyan, Musevi ya da Ateist olman...
Sen sustukça, bir kadına daha tecavüz ediliyor!
Biliriz, İlahi Adalet’te aşılmaz zaman;
Fakat, kul azsa da Hak sabrediyor.
Ey nefsinin kölesi; efendisinin köpeği olan;
Cehennem işte sizin için kaynıyor!
Müminler ancak kardeştir diyor Hazret-i Kur’an;
Lakin dünya saltanatı sürenler kardeşliği unutuyor.
Oysa bir gün yıkılacak bu koca cihan;
Heyhat! O vakit onları da büyük bir hesap bekliyor!
İslam’a faydasız kral, farksızdır soytarıdan
Altın tahtlar, mahşerde haşr olmuyor
Tıpkı herkes gibi, senin de görülecek davan
Ömer’in adaletinden şaşanlar iflah olmuyor.
Ey bu vahşete bir film gibi bakan,
O kör vicdanın katmer katmer nasır bağlıyor.
Şüphesiz bu zulüm de bir imtihan;
Sağır yürekleri yarın kahır bekliyor!
Elhamdülillah Müslümanız, kime sorarsan,
Fakat Müslüman, Müslüman’ı gözetmiyor.
Ruh çıkınca, o bedenlere sarılacak kara bir yılan,
Kabirde, zulme göz yumanları; daha büyük bir zulüm bekliyor!
Beyhude üzülür yarın ağlayan;
Huzur-u Hak’da; merhamet etmeyene, merhamet edilmiyor.
Yanılır, Firavun gibi secdeye varan;
Cehenneme boş yere girilmiyor!
Dün, tüm dünya kesilmişti Osmanlı’ya düşman
Çünkü, baktılar ki ulu bir el adalet dağıtıyor
Amerikalı, İngiliz, Siyonist ya da Alman
Asırlardır hepsi bir gaye için kol kola giriyor
Bugün, sahnede yine aynı oyun; aynı figüran
Kudurmuş köpeklerin salyaları akıyor
Çünkü biliyorlar hala ölmedi Abdülhamid Han
O, cesur yiğitlerin ülküsünde yaşıyor!
Lakin yine de olamadık tam bir iman
Fitne, hala kardeşi kardeşe kırdırıyor
Müslüman yurtlarında ocaklar hep viran
İslam’ın çiçekleri bahar görmüyor
Kim ki İslam’ı birlikten alıkoyan,
Gayya çukurları onlar için kaynıyor.
Bize namustur: İslam ile Vatan.
Kabul etmeyenlere de, kahpelik kalıyor!
Zannetme ki mesele şöhret ya da şan;
Bu kutlu davanın önsözü: ‘Allah’ diye başlıyor.
Benden, senden daha öte bir şey var inan;
Bizi, Kalu Bela’dan kalma bir borç bekliyor!
Öyleyse, belasını bulur bize bela okuyan;
İşte tam da bugün, kulluk bizden görev bekliyor.
Çiğnetmedi küffara şühedayı senin Atan;
Salası okunmuş bedenler bile işaret bekliyor.
Yem olmaya mahkumdur birlik olamayan;
İmanlı yürekler bunu çok iyi biliyor.
Kim ki İslam sancağını ihlas ile taşıyan;
Ya olacağız, ya öleceğiz diye kükrüyor!
ERGİN CAN
Eğitimci-Yazar
Not: Arakan'ın garipleri vahşice katledilirken tüm dünyanın körlüğüne, bütün insanlığın sağırlığına inat, Arakanlı din kardeşlerimizin yardımına koşan Yüce Devletimizin Kahraman Devlet Büyüklerine ve Aziz Milletimize dua ve şükranlarımla...
