Acılardan Kaçılır mı?
Hepsi bir araya geldiler ey dostlar, dertler peşim sıra dizildiler. Benden bir parça oldular artık. Kaçsam da, kovalasam da kurtulamam. Hem niye kaçayım ki? Kendim istedim, bekledim hep gelsin diye. Aylarca bekledim. Gel gel diye çağırdım, durdum. Çağrılan, davetle gelene, git denilebilir mi hiç? Kavuştum sonunda dertlerime, sımsıkı sarıldım acılarıma. Kendim ettim, kendim buldum.
İnsan ne için yaşar dünyada, ne ister ki, ne bekler hayattan? Yaşama amacımız, yaratıldığımızdan beri belli değil midir? Allah’ın rızasını kazanmak değil midir? Şu üç günlük fani dünyada, rehberimiz önümüzdeyken, varacağımız durağı biliyorken, niye saparız ki yolumuzdan? Niye döneriz ki, Kalu Bela’da verdiğimiz sözlerden? Neden döndük? Hangi ara döndük de, nefsimize esir olduk. Şeytanı bayramlık ettik. Oysa ki hep biliyorduk, cennet ucuz değil, cehennem lüzumsuz değil.
Şimdi edilen eyvahlar beş para eder mi? Rabbim duyar mı feryadımı? Dualar kurtarır mı beni? En temiz dillerden edilen dualar, dağıtılan sadakalar, kalkılan teheccüdler, yapılan ibadetler ve daha neler neler, sebep olur mu affıma? Bizi Yaratan, bizi her şeyden koruyup kollayan, bizi herkesten ve her şeyden çok seven İlahi’nin affına mazhar olabilir miyim? O Yüce Kudretin karşında secdelere kapansam, diller döksem, akan kanlı yaşlarım kefenime siper eder mi beni? Kurtarabilir miyim kendimi cehennemden? Söyleyin dostlar ben bilemedim bunun cevabını, bulamadım. Ne dünyada ne de ahirette…
|
10
1