çok matah bir şeymiş gibi ''zor insanım ben'' diye dolaşanlarla doldu ortalık...insan zor değildir aslında...sadece kendini zor zanneden insan vardır...üstelik bu tip insanlar hakikaten çekilir dert değildir... sorunlarını çözememiş insanlardır bunlar, bir dertleri vardır ki her şeyden ötedir... bir şeye bir inat ederler ki her şeye rest çeker gibilerdir... her şeyi anladıklarını sanırlar ama aslında çoğunlukla anladıklarını da tamamen yanlış anlamış olurlar... konuşmadan anlaşılmak istedikleri de doğrudur... ani tepkileriyle çevrelerindeki insanları korkutmak değilse bile sindirmeye yönelik bir yapıları vardır... kendilerini o kadar büyümserler ki zor insanlar, çevrelerindeki herkes ufalır, ufalır, ufacık kalır... yalnız kalır zor insan, kimse beni anlamıyor diye dertlenir durur... insanları kolayca harcarlar, kendilerini kuşatan önyargılarının onları koruduğuna inanır, kendilerini mükemmeliyetçi olarak tarif ederler... bu mükemmel yaşamlarında size de ufacık bir yer açmışsa zor bir insan, sürekli bir minnetkarlık bekler sizden... durumları üzücüdür ama onların hayatında yer alanların hayatları daha da üzücüdür... nedenleri tam olarak anlaşılamayan bir ızdırabı paylaşmak biriyle, inanılmaz yıpratıcıdır...
zor insan için kendi yaşamı bir türlü tamamlanamayacak bir yapboz olarak kalacaktır ne yazık ki... hayatlarını "büyük bir hayal kırıklığı" olarak tarif edenlerine rastlanır en çok, ne yazık...ne sonsuz ve acı bir yalnızlık...
diyeceğim o ki; özünde insan zor değildir aslında...kendi kendini zorlaştırır -üstelik bu yaptığını marifet zannederek- u/mutsuzluğu pahasına...
