Yüksek lisansta öğrenim görürken Hocam anlatır. Eskiden
(adını sanını bilmediğimiz mantar gibi türeyen üniversitelerin
olmadığı dönemde), hemen her 15 günde bir farklı üniversitelerin
hocaları bir araya gelirmiş. Bilimsel gelişmeler tartışılır, alana katılacak yeni terimlerin Türkçe karşılığı için kökene dayanarak
öneriler sunulurmuş. Türkçeye sahip çıkmak, Türkçeyi bilimsel ve
zengin bir dil haline getirmek, ortak terminoloji oluşturmak ve
işbirliği içerisinde çalışmak ne kadar önemli! Şimdi aynı kattaki
iki öğretim görevlisi birbiriyle iletişim kurmuyor. Özellikle sosyal
bilimlerde aynı kavram o kadar çok farklılaşıyor ki, anlam yitiriliyor.
Bir arkadaşım "Türkçe okuduğumda hiçbir şey anlamıyorum, İngilizcesinden okuyorum. Edim, edinti, davranım..." sözleriyle çelişkileri ifade ediyor. MEB "benim kelimemi" kulanmadın diye tez önerisini iade
etmek istiyor. Kitaplardaki Türkçe sözcükler ille de Arapça ve Farsça
olarak değiştiriliyor. Acaba "Talim ve Terbiye, müfredat" denilince
insanlar ne anlıyor? Wittgenstein der ki "dilimin sınırlılıkları
dünyamın sınırlılıklarıdır." Türkçemize gerekli değer ve hassasiyeti
gösterirsek nasıl olur? Bu dil gelişmeden, önemsenmeden insan gelişir mi?
|
3
2