Benim de değil zümrem. Birkaç sabit kişi bir şey söylemek için hala yanıma geliyor. Dinlemeyip gönderiyorum ama devam ediyorlar. Parmak kaldırmayı yeni yeni öğreniyorlar ama sürekli hatırlatmam lazım. Beslenme öncesi el yıkamaya giderken BAĞIRMAMALARI gerektiğini yeni yeni oturtuyoruz o da bir kişi hariç. Daha neler neler yani.
Biz sırayla bir yere gitmeyi beceremiyoruz.. Hurra özellikle ilk derse girerken herkes bahçeden sırayla sınıfa çıkabiliyor bir benimkiler ikinci adımlarında Hurra sınıfa koşuyor.. Çıkışta da sığamıyoruz kapılara.. Bir de özbakım becerileri çok yoruyor beni.. Beslenmeye hazırlık, pipet poşetleri, el yıkama bir hayli oturdu ancak eve dönüş hazırlığı yıldırıyor.. Süeterini unutan, uyarıya rağmen çantasını toplamayan, atkı bağlama kuyruğu, sürekli önce eldiven giyip fermuarını çekemeyen, ayakkabı bağlamayı bilmediği halde bağcıklı ayakkabı giydirilip sürekli bana bağlatmaya çalışan ve hep bir ödev unutanlar... Çok yoruluyorum çocuklardan ziyade velilerin savrukluğu yoruyor beni...
Masamda sıkışıp kalıyorum bazen halbuki tatlı sert uyarmaktan ben bıktım, sürekli şiddeti azalsa da bir uğultu. Bir de bazıları çok yüksek sesle konuşuyor nedendir bilmem, sürekli bir haykırma içinde çocuk.. Kendi işinden başka her şeyle meşgul, isteksiz, motivesiz, az sıkışınca ağlayıp zırlayan okula gitmem diye aileyi tehdit eden jelibonumsu çocuklar var, bu sene bitsin istiyorum artık resmen
