Varlığını kaybetmiştim.
Uzaktım deniz gözlerinden.
Bahar rüzgarlarının yerini sert kışlar almıştı.
Yüzümü yalamıyordu saçlarından esen meltemler epeydir.
Kuşlar sessizliği seçtiler sen gideli
Kalbim gibi yalnız sığınıyorlar bahçedeki ağaca.
Ne varsa beraber yaptığımız güzel şey,
Uzaklardan bir bir yıkıyorsun.
Varlığından çoktan geçtim…
Şimdi de düşlerimden mi çıkıyorsun?
Direnemiyorum eskisi gibi
İlk günlerdeki metin değilim.
İçimden ara ara bir şeyler kopuyor hissediyorum
Biliyorum yavaş yavaş eksiliyorum
Olmayan sana bir şeyler söylemek istiyorum
Olmayan sen cümlelerimin önünü tıkıyorsun
Şimdi de düşlerimden mi çıkıyorsun?
Bir avuntum hayalindi
O da uğramıyor gözlerime
Metruk istasyonlara döndü halim
Raylar gibi bükülüyor boynum
Gelmeyen trenlerde dönmeyen seni bekliyorum
Gözlerimin önünden film şeridi gibi akıyorsun
Şimdi de düşlerimden mi çıkıyorsun
Kuş uçmaz kervan geçmez yerler gibiyim
Üstüme doğan kara gecelerde
Bir sevincim bir beklentim
Düşlerime uğramandı en beyaz halinle
Beyazı ateşe verip yakıyorsun
Şimdi de düşlerimden mi çıkıyorsun?
Nuh Keniş
Şiirinizin başlığı olmadığı için alıntı yaparak yazmaya çalıştım sayın hocam.
Çok güzel bir şiir.
Her bir satırın birbiriyle ahengi, akıcılığı ve beraberinde getirdiği duygusallığı çok güzel işlemişsiniz.
Tebrik ediyorum.Ellerinize yüreğinize sağlık öğretmenim.
Saygılar.
