Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Duygularıma tercüman arıyorum
Bulamıyorum
Bu satırlara sığınıp teselli buluyorum

Anlamsızlıkların toplamı ulaşşa bir anlama
Yalnızlıklar dönüp ardına gider mi?
Sanırım ki çaredir tükenmez yarama
Hayattan  çaldıklarım beni ben eder mi?

Sonra
Bir akşam olur
Birlikte ağlarız

Birlikte ağlamak için bir akşam
Bir ömür gözyaşı dökmek
Tuhaf
...

Şimdi aylardan temmuz
Ve gün geceye savrulurken yatırıp saçlarını gecenin koynuna
Yüzümü yıkayacağım  ay ışığında
Zihnimin dehlizlerinde yansıyan bezirgan suretler ve nesli tükenmiş nihavent şarkılar olmayacak
Yanımızda
Sudan arta kalan kutsanmış maviye sarılıcaz
Ve rüzgardan çiçekler toplayarak
Metruk karanlıklar a gömecegiz kibri öfkeyi,
Ve bir kemence  nefesinde bulacağız sevdayı
Ey yar…

Eşiği aralık kapılar gibi
Ne kadar örsem de soğuk alıyor kalbim...

...
Özü sözü bir olmalı insanın..
Bir adam olmak varken
Gereği var mı iki, üç olmanın..
...

 şafağa bağdaş kuran bir sabahta
 ışık olup
çıkıp gelirsin
Gözlerinde kırkı çıkmamış çocuk saflığınla
Evreni sığdırdığın  yüreğinle
Gece ile
Gün ile
Sırıl sıklam  bir özlem ile
Sevdalar tutuşturup
Eşikiya düşlerimi lacivert kokan
Bir şiire savuşturursun

Duru hayat olsun,
Derinliklerinde kiri barındırmayan.
Evlatlar huzur bulsun,
Ailesinden başkasına sığmayan.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Bahane şarkı ise
Seni dinlerim.
Bahane ben ise,
Sen olurum.
Bahane sen ise,
Senin olurum..

Seher vakti uyandım
Uyku girmez oldu gözlerine
Ya seni senle yaşarım,
Yada senin hayallerine...
Yakamoz

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

+1

İnsan ,düşününce İnsan…

varoldu İnsan,en Değerli Sıfatıyla Yeryüzünde.
değerine Değer Katıldı Aklıylı Düşüncesiyle
iyiyi Ve Güzeli Kötüden Ve Çirkinden Ayırdı .
düşün Denildi,düşün Ve Bul Yolunu.
zaman Akıyor,devran Dönüyor Seç Yolunu.
başladı Dünya Hayatı,başladı Bir Ömür .
rehberi Yolu Çizildi , Bul Denildi En Değerli Sıfatıyla.
yaklaştı Önüne Dünya Nın Değerleri ,bir Anlık Hevesti
bir Yanda Huzur Bir Yanda Diğerleri.
yollar Vardı Önünde Bazen Hüsran.
anlamalıydı Gitmemeliydi İnsan.
yüreği Vardı En Kıymetli Varlığı
ışık Tuttu Dünyaya , Gerisi İnsanlık Sancısı.
hepsi Bir Aldanma Hepsi Bir Hezeyan
düşündü İnsan
dünya Bir Heves,dünya Bir Han.
işte Var’oldu İnsan Yüreğine Tutundu ,
insanlık Değer Buldu Aşka Kavuştu.
‘külli Nefsin Zaikatül Mevt’
aldanmıyorum Sana Dünya ,dedi İnsan.
bir Anda Hüsran Sus Pus Oldu.
kainat Sustu
zaman Durdu
mavera ,vuslat Oldu…

Kuşların gülüşlerini tutsak  eden  çığırtkanlar
Çocukların masum gülüşlerini virane şehirlere asanlar
Kan içip ölüm kusanlar
Direnecek bu yürekler size
Değil mi ki ufukta  umut
Değil mi ki gül kokan kadınlarımızın elleri
Değil mi ki  kıblesi kadim bir öfkeyi  doğuran

Saracağım tüm kırıklarını düşlerimin
Yorulduğum kelimelere güle güle
Örtülü derdim benim, vazgeçsene...
Çaresi nedir, esmer ışıklı sıkıntı
 Ve resimleri saklı dert ressamlarının?

Sonbahar gibiyim bugün
Yapraklarım dökük rengim sarı
Hazandayım hüzne gebe
Varlığım göçebe
Sıcak, mutlu diyarlar özlemimde
Düşlerim esir hüznümde
Sonbaharım...
Bahara açım,yeşile susuzluğum
Her gün ışığını bahar sanarım.