Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

saat dört yoksun
saat beş, yok
altı, yedi, ertesi gün
daha ertesi
ve belki kimbilir…
(…)
kitap okurum
içinde sen varsın
şarkı dinlerim
içinde sen
oturdum ekmeğimi yerim
karşımda sen oturursun
çalışırım,
karşımda sen
(…)
en güzel deniz,
henüz gidilmemiş olandır
en güzel çocuk
henüz büyümedi
en güzel günlerimiz
henüz yaşamadıklarımız
ve sana söylemek istediğim
en güzel söz
henüz söylememiş olduğum sözdür
o şimdi ne yapıyor?
şu anda şimdi, şimdi, şimdi
evde mi, sokakta mı?
çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
kolunu kaldırmış olabilir mi, hey gülüm
beyaz kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi
o şimdi ne yapıyor
şu anda şimdi, şimdi, şimdi
belki dizinde bir kedi yavrusu var, okşuyor
(…)
belki de yürüyordur, adımını atmak üzeredir
her kara günümde onu bana
tıpış tıpış getiren sevgili
canımın içi ayaklar
ve ne düşünüyor, beni mi?
yoksa ne bileyim
fasulyenin neden
bir türlü pişmediğini mi?
yahut insanların çoğunun neden böyle
bedbaht olduğunu mu?
o şimdi ne düşünüyor
şu anda şimdi, şimdi
(…)
saat dört yoksun
saat beş, yok
altı, yedi, ertesi gün
daha ertesi
ve belki kimbilir…

Nazım Hikmet Ran

Yumulu göz kapaklarımın içindesin sevdiceğim
Yumulu göz kapaklarımın içinde şarkılar
Şimdi orda herşey seninle başlıyor
Şimdi orda hiçbir şey yok senden önceme ait
Ve sana ait olmayan

Nazım Hikmet

Herkese selam....Sana hasret...

Seni sevdigimden baska hicbir seyden emin degilim...

Biz kuşlara emanet ettik yüreğimizi
kendi vicdanında
özgür
Kendi gökyüzünde
göçebe.....

Yapraklara dallara, yeşillere, allara, nice nice yıllara gülüm, nice nice yıllara. Yaprak dala, al yeşile yaraşır, gayri bundan böyle vermem seni ellere.

"Gitmek " sadece bir eylemdir."Unutmak " ise kocaman bir devrim...nazim hikmet

Bu geç vakit
bu sonbahar gecesinde
                            kelimelerinle doluyum;
zaman gibi, madde gibi ebedî,
                                  göz gibi çıplak,
                                                 el gibi ağır
                           ve yıldızlar gibi pırıl pırıl
                                                             kelimeler.
Kelimelerin geldiler bana,
yüreğinden, kafandan, etindendiler.
Kelimelerin getirdiler seni,
                                    onlar : ana,
                                    onlar : kadın
                                                ve yoldaş olan...
Mahzundular, acıydılar, sevinçli, umutlu, kahramandılar,
                                                                kelimelerin insandılar...

Hatıralardan şikayetçi değilim.
Hiçbir şeyden şikayetim yok zaten,
yüreğimin durup dinlenmeden bir diş gibi
ağrımasından bile..
Nâzım Hikmet

Hoş geldin kadınım benim hoş geldin
Yorulmuşsundur; nasıl etsemde yıkasam ayacıklarını
Ne gül suyum ne gümüş leğenim var
Susamışsındır; buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim
Acıkmışsındır; beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam
Memleket gibi yoksuldur odam.
Hoş geldin kadınım benim hoş geldin
Ayağını bastın odama kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi
Güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde
Ağladın, avuçlarıma döküldü inciler
Gönlüm gibi zengin hürriyet gibi aydınlık oldu odam...
Hoş geldin kadınım benim hoş geldin.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tır..”

çiçekli badem ağaçlarını unut.
değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
ıslak saçlarını güneşte kurut
olgun meyvelerin baygınlığıyla parıldasın
nemli, ağır kızıltılar…
sevgilim, sevgilim,
mevsim
sonbahar…

Nazım Hikmet Ran

“Lanet olsun, ne muazzam şey seni sevmek.!
 
  Sen benim aşkım,
  Sen benim kızım,
  Sen benim yoldaşım,
  Sen benim küçük annemsin..
 
  Canım,
  Bir tanem,
  Seni sevmeden önce dünyayı sevmesini bile bilmiyormuşum..
 
  Bu şehir güzelse senin yüzünden,
  Bu elme tatlıysa senin yüzünden,
  Bu insan aklıysa senin yüzünden..”

Nazım Hikmet RAN

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
?Önemli olan ?zamana bırakmak? değil,
?zamanla bırakmamak?tir..?
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

B e n   S e n i n
G ö z l e r i n i   S e v d i m
Ben senin gözlerini sevdim;
Bazen dalgalı bir deniz gibi güzel,
Bir bebek kadar masum
Ve gerektiğinde rüzgar kadar sert..
 
Ben senin gözlerini sevdim;
Sevgini bana o bakışlarınla anlatan
Ve derinden beni sevdiğini gösteren,
O ışık saçan gözlerini..
 
Ben senin gözlerini sevdim;
Bakışlarıma karşılık veren gözlerini,
Sevgime karşılık veren gözlerimi..
Nazım Hikmet RAN