kelimelerin gürültüsü olmalı sadece... Şeylerin özünü şeyleşmeden bilebilmek özgürlüğüdür, yalnızlığı...
An'lar bazen.. hayal gücüyle sınırlı, hayat kırıklıklarından uzak, şahsa münha -sır-dır..
biz bunu bir türlü beceremedik...onca akıllı(!) insana,muhteşem(!) teknolojiye rağmen şu gözyaşlarını bir türlü dindiremedik...
her kanayan yaraya merhem olamayız elbette ama ya hiç bir kanayan yaraya merhem olamıyorsak eğer?..
inanmayı çok istesem de inanamıyorum ama belki bir gün, gerçekten son olur... ağlamayı lugatlardan silebilir birileri... dünyanin daha güzel ve adeletli oldugu paralel bir evrende belki...
( sizin gibi birileri can'lar...

)