Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum

Sustum tüm susuşlarım sadece HASRET hatrına…

Diyecek söz yok..Susmak lazım belki de bu cümle karşıısnda..Artık yüreğine sağlık demekte az kalıyor yazdıkların karşısında kardeşim..
Susmak düşüyor bize de 

zalim öğretmenim, bu muhteşem yazınıza 24 saat engelim nedeniyle teşekkür edemedim. Elinize, yüreğinize sağlık hocam. Teşekkürler.

 Güzel bakan güzel görürmüş marifet bakan gözlerde. Yine de teşekkür ederim.

 

                             
   Hiç üşüdün mü cehennem gibi sıcağın ortasında  üşdüğün gibi ayazda ? Bir sıcak el aradın mı en soğukta ?  Ya da çıkmaz sokakta bir ışık ?
 
   Yorulduğunda yaslanacak bir çınar gibi bırakırken kendini sonsuz sonsuz güvenine...Hiç babasız kaldın mı ? Koca çınarsız ? Ya içinde boşluklar oldu mu dolmayacak kadar büyük ?
 
   Yürek yaşlarını sakladın mı gözlerinden ? Bilemezsin elbet saklamadıysan arkadaş yetim olmayı...Hiç bir hazan yıkamazdı oysa seni hiç bir güç hiç bir söz üzemezdi seni koca çınarın olsaydı yanında.Usanmadan dua etmediysen yalvarmadıysan Yüce Rahmana bilmezsin elbet yetim olmayı...
 
   Sabahlar olmak bilmez derler ya bilirmisin ne demek ? Öyle oluyor düşünce babasızlığın acısı aklına.Ayakların var yürüyemessin,ellerin var tutamassın.Saklanırsın yastığın yorganın altına hıçkıra hışkıra.Dost tutarsın geceyi acıyı saklıyı gizliyi...Kimse anlama seni sakın anlatma zaten.Bostan korkuluğu değil cafede tanıştığın değil elbet koca çınardı yitirdiğin binerken yükler dirhem dirhem omuzlarına...

   Düşmeye de hakkın olmaz artık bir çok şey gibi çukurunu kazacak çoğalır artık düşme sakın kim kaldırır seni ? Vururlar omuzuna timsah gözyaşı dökenler sen artık evin direği sayılırsın güçlü olmalısın felan filan...

   İsyan da edemessin yetimsen ağlayamassın herkesin içinde metin olacaksın ya yüreğin bile yoktur senin. Anlat bunu kendine kandır hadi kolaysa benliğine...

    Uyumaktan korkarsın yetimsen anılar sarı verir her yanını usul usul...İlk aldığı bisiklet,ilk yaptığı uçurtma,seni dertten ilk kurtarışı,kulağını ilk burkuşu heybetli heybetli duruşu ve bunlar gibi binlercesi uyutmaz artık seni...

    Güçlü sanıyorlar seni karşından görenler.Serçe gibi ürkeksindir oysa ne bilecekler içini.Gülsede yüzün yalandan kanayacak her an derinin yetimsen eğer...

   Böyledir yetim olmak baharın gelmesini istememek uçurtmaları göklerde görmemek için gözlerini kapatmak gülen yüzlerden istemeden de olsa nefret etmek şükürsüzleri görüpte inadına şükür edip dua etmek kavuşacağın günü özlemle hasretle beklemek...

   Bilmem kaç oldu saat ne fark eder ? Ne uyku var ne isyan dedim ya uykusuz kalmaktır artık yetim olmak...

   İhtiyacın yok teselliye boynun eğik değil hem mağrursun hem gururlu. Acı işlese iliklerine ruhun duymaz... Ateş değse tenine o bile yakmaz... Bak ağlıyorlar dertleri büyük kiminin sevgilisi gitmiş kiminin aşkı bitmiş... Senin ağlamaya bile hakkın yok seninki de dert mi ki onların yanında? Çınarın gitmiş ?

   Sus gönlüm sus...Anlatma kimseye anlayamazlar.Gülüp geç hoş olsunlar.Yanlış yapmaya hakkın yok artık yitirdin çınarını bırak rahat uyusunlar. Sabret şükret zifiriyle yüzleş geceyle paylaş dertlerini hasret hasret akıt k,mse görmeden yürek yaşlarını...

   Haydi yiğidim haydi bacım aç ellerini En Özge olan Rabbine her seherde düşmesin dilinden dua...



  çkml 

 Herşey aynı Herkes Aynı Bir Tek SEN Yoksun...
 Sen gül ki;
 Yüreğimde dağlar ezilsin
 Sen mutlu ol ki;
 Tüm dağlar yıkılsın


çkml

     Uzun zaman sonra yağmur yağıyordu ne çok severdi Lucas yağmuru ve birde yapayalnız ıslanmayı tıpkı düşlerinde sevdiği Nelvine’si gibi. Anlatamadığı tüm hayallerinde biraz hüzün biraz yalnızlık çokça hasret en çokta Nelvine vardı uzun zamandan beri Lucas’ın.
Sevmek sevmek diye mırıldandı saklandığı evinden ıslanmak için çıkarken sokağa. Uzun uzun yavaş yavaş yürüdü kimi yerde 3-5 insan kimi yerde yalnız kuşlara rastladı.

     Tek yaptığı şeyi yapacaktı bugünde düşünecek susacak farklı olarak yazacaktı çok sevdiği yağmurun hatırına.Belki hüzünleri belki hasretleri belki çok sevip iliklerine işlediği Nelvine sine doyacaktı yaza yaza.Düşündü düşündü bakındı.Islanmalıydı.Yürek yaşları karışmalıydı yağmura.En tenha ağacı seçti tıpkı kendisi gibi yapayalnız olanını.Cebinden çıkardı kalemini. Tütünü sarıp bir nefes çekti hasreti buram buram. Kalem değdikçe kağıda dağıldı mürekkep göz yaşlarına karışarak.Sustu yazdı düşündü sevdi buram buram hüzünlendi hasretlendi sevdi düşündü yazdı sustu yağmur ıslandı göz yaşı sustu güldü ağladı…Lucas son noktayı koyduktan sonra okumaya başladı yazdıklarını ıslana ıslana…

     Uzun zaman suskunluğum vardı en in içimde.Dün seni gördüğümde uzaktan bir kez daha farkına vardım ne çok özlediğimi hasretlendiğimi.Mutluydun gül yüzünün hep gülmesi tek duam değimliydi zaten.Gizlediğim biriktirdiğim sevgim kadar dualarımda senin için. Senle başlayan dua senle biten aminim.
Yanında seni çok seven biri vardı. Hiç bilmediğim tanımadığım gözlerinin içi gülüyordu sana baktıkça. Şükür ettim Rabbime Nelvine mutlu diye.Dualarımı kabul etti diye. Hasret isteyen bendim vuslat isteyen sen kim bilir. Uzakta olsa seni görmek seni sevmek haberin bile olmadan bunlara seni özlemek.Mutluluğu görüp daha çoğunu dilemek. Sevmek beklemeden sevilmeyi özlemek özleyebilmek özlenilmeden Nelvine. 
   
     Diğerleri gibi bu satırlarıda okuyamayacaksın belki de.İçimdeki seni bilmediğin gibi. Nefret üzüntü kötü düşünmek bunlar bende hiç olmadı sana dair. Çoğu dillenmedi lal olmalıydı. İyi ki de olmuş bak gözlerimle gördüm mutluluğunu. Esas olan benle değil hep mutlu olmandı. Kıskansam da seni yakıştıramasam da başka gönüllere bakma bu sözlerime. Yüzün gülüyor ya…
   
     Güneş gibi tıpkı…Göründüğünde mutlu eden görünmediğinde küsmeye kızmaya hakkı olmadığını bildiği gibi uzak;uzakta olsa gördüğü kadarı ile yetinmeyi bildiği gibi.Sonra benzettiği yıldızlar ve en parlak yıldızı zifirisinde gecenin. Hele ki gece Yelda ise hep görse yıldızı hiç bitmese.Kavuşmak ne mümkün baktıkça yıldıza özlemek,özledikçe daha da bakmak…

     Dillenmemeliydi bunlar bunlar gibi niceleri.Nelvine dolu gönlü lal olmalıydı.Konuşsa ne fayda anlatamazdı ki onla dolu gönlünü tek çare söküp atmaktı yüreğini gözleri ile görsün diye.Emindi Yaradan’dan  dillenmeyen her hasret Rabbinin huzurunda vuslat olacaktı elbette. Sus diyebildi diline okuma gönlümün çığlığını sus varamadan vuslatıma varana kadar sadece sus.
Sayfanın ortasına gelince Lucas sustu içinden okudu sanki onu dinleyen duyacak birileri varmış gibi.Mahremini içindekileri sevgisini kimselere anlatamadığı hayalleri düşleri artan özlemini sadece kağıtla paylaşmaya yüreğinde her gün daha çok büyütmeye söz vermişti Hasretini. Bir nefes daha çekti tütününden hüznünü.Geç olmuştu saat.Sustu sustu gözlerindeki yaş karışmıştı çok sevdiği yağmura mürekkep dağılmıştı ötesine berisine kağıdın.
   
     Uzaklardan çalan ezginin  sesleri geldi kulağına ara ara ara. Mektubun geri kalanını okuyamadı kendisinden bile kıskandı sevgisini Nelvine sini…Sevmek sevmek dedi yine çokça hasret azıcık tebessüm ile sen vuslata ben hasrete.Söz vermişti hayata hasretleri yalan dünyaya vuslatı gerçek dünyaya olmalıydı. Yanına yaklaşan kuşlara gülümsedi…Kuşlara mırıldandı ezginin en sevdiği dizesini  ‘Saklımdasın Ey Yar Haberin Yok’ diye diye. Gözlerini yumdu. Kağıdı katladı cebine usul usul koklayıp bıraktı.Sustu sustu hüzünlendi hasretlendi bitmeyecek hasret mektubu dedi…
   
     Uzaktan gelen hüzünlü ezgi de sanki onun susmasını bekliyormuş gibi Lucasla beraber hüzün hüzün sustu. Nelvine’sini düşündü tekrar. Zerre üzüntü,keşke,pişmanlık kırgınlık olmadan aksine daha da çok seveceğine söz vere vere vazgeçmeden usanmadan Hasretine…Kısa bir şiir geldi ezginin sonuna…Şiiri çok iyi hatırladı tüm suskunluyla haykırdı içine…

Geçti istemem gelmeni
Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme artık neye yarar….(üstad)

Çkml

  Zalim kardeşim sen hep yaz emi ve bir gün güzel bir kitabın olsun inşaallah tüm insanlar nu güzellikleri okusunlar.
  Yeni bir gün başlıyor dünyadakiler için Rabbim başlayan bu günümüzü huzurla bitirmeyi nasip etsin inşaallah

 Ne deyim Handan abla güzel bakan güzel gören sizsiniz. O kadar çok var ki yazıp yollayamadığım size yollayayım bari onları. Allah razı olsun güzel düşünceleriniz için.

Seni Allah için Seviyorum -
 Ayn - Şın - Kaf ->> AŞK
 
"Yıldızlara tırmanmak kadar imkansızdı seni bulmak,
 Tükenen bir nesli yeniden yaşatmak kadar imkansız,
 Seni iyi ki tanımışım...
 Seni tanıdığımda, imkansızın kumun üzerine yazıldığını fark ettim."
 Dedi kimyam…
 
Cevap verecek sözüm kalmamıştı,
 Sözüm belki de ilk kez bu kadar kalmamıştı,
 Saatin bile yorgunluktan uyuduğu,
 Nefislerin bile korkacağı kadar karanlık bir anda
 Benim için alnını secdeye koyan bir cennet kuşuydu o.
 
Mutluluktan boğazımda oluşan düğümdü,
 Göremeyene, Cennetin ispatı,
 İnanmayana, Allahın ispatıydı.
 
Cennete gidersem soracağım ilk şeydi O,
 Ne sormamı bekledi, ne Cenneti
 Kimyamı bu dünyada bana verdi...
 
Eskitmekten korkar insanlar, söylemek istemezler ya
 Ben söylüyorum,
 Her anı, her nefesi, her yudumu mucizeye çeviren “sen” de eskimeyecektir bu söz,
 SENİ ALLAH İÇİN SEVİYORUM nokta
 
Kimya'ma... Hz.Şems(k.s)

Hz.Şems-i Tebrizi(k.s)

   


   Bu şehir seni hazmedemiyor oysa sensiz tadı yok sokağın, ağaçların, rüzgârın cümle şehrin. Babama habersiz geldin, bana ise haberli. Bekliyordum geleceğini. Önce kokun geldi, sonra sesin. Sebebi, hikmeti nedir bilinmez, ama gelişini sevdim. Gelişin ne kadar sevince boğduysa bu yüreği, gidişin bir o kadardan beter daralttı içimi. İçim daralıyor Şems. Vuslata umut taşıyan her bir şeyden uzağım. Gece ıslanıyor yalnızlığımla, bense titriyorum yokluğunda. Sensizliğe başım eğik, yüreğim buruk, ciğerim yanık katlanmak zorunda kalıyorum. Yine de ümitvârım. Ümit hüzünle el ele, diz dize imiş meğer. Kilitlendim. Zaman kör karanlığa kilitledi beni. Kilitlenmiş zamanımın anahtarı yok, gözleri başka.
Seni içimde seviyorum. İçten seviyorum ama en içimdeki içten, anlıyor musun?
Aşk ehline kavuşmak cennet, ayrılmak ise cehennemdir. Ey kıyamet bakışlı, aşkın arada sırat köprüsü olmuştur da bilmezsin.
Ey gönlüm, sultanımın adını her kim sorarsa, işaretle gizlice ilk harfi "Şın"son harfi "Sin" de...
Amaç gül bahçesinde kış mevsimini güz gazelini seyretmekse, senin ayrılığında ağlayan Kimya'nın yüzüne bir bak.
Bir zamanlar ben seni gözümden sakınırdım. Sevdiğim, şimdi başkaları seni benden sakınır. "
Gözleri buğulanmaya başlar, okudukça her bir harfi ataş topu olan mektubu. Sırtını duvara yaslar, kâğıdı mum ışığına. Okumaya devam eder Şems...
"Ey aşk! Ey Şems!
Ey benim gece karanlığı çökmüş gönlümde, tan ağartısında sıcak süt nehri gibi akan sen!
Ey benim karanlık içimde, ışıksız gecelerimde sabah gibi hep doğan sen!
Sensiz Konya, dayanılmaz. Ey Tebriz'in güzel ve günahsız yüzü! Bilmez misin, gönlüme hükmeden ben değilim ki...
Bu gönlü fetheden sen, senden mahrum kalan ben...
Sana nasıl gönül bağladığımı bilmeyesin diye, neler neler düşündüğümü, ne yeminler ettiğimi, yanmışlığıma öfkeden oda¬nın duvarlarını nasıl yumrukladığımı bir bilsen. Seni bir an görmek için sabah ezanını uykusuz beklediğimi, ardından odanın kapısı hafifçe açıldıkça kuş yüreğimin pır pır çarptığını, senin şadırvana doğru yürüyüşünle gizlice pencere kenarından seni seyrederken, ha düştüm ha düşeceğim diye sallandığımı, abdest alışını, sanki abdest suyunu benim döktüğümü hayal ederek yanışımı. O kısacık anı yaşamama izin verdiği, şükürler olsun. "Ey Rabbim bu sabahta Şems'imi gördüm, "diye niyazımı ah bir bilsen...
Senin ardından çağırdım sabrı ve ağlamayı. Ağlayış koşarak geldi sabırdansa ses çıkmadı.
Ben böyleyim işte... Böyle büyük sevdim seni... Bir varlığı seviyor olmak kolaydı her zaman. Bense yokluğunu sevdim senin. Kolay olan varlığını değil, zor olan yokluğunu sevdim...
Akan gözyaşlarım solan gençliğimi diriltmez ki, nedâmetsiz ağlıyorum. Sebebi sensin diye. Susturdum sözlerimi, gözlerim konuşsun seni diye susturdum geceyi. '
Uykulardan kıskandığım yâr öpmüyorsun nicedir rüyalarım dan..."


Kimya Hatun-Adresini Bulmayan Mektuplar-

      Yazasım geldi bu gece çocuk en sıradan kelimelerimle yetmeyen seherlerde…

      Aç avuçlarını kapa gözlerini şimdi.Gecenin sessizliğinde susuyorum en derin hüzünlerimle sana dair  tüm hasretlerimle .Yazdıklarıma bakma arama orda senden başkasını.Yeldalarda bir tutam hivdanur. Sustuklarımda saklısın artık daha çok hasret ol diye.Yazdıklarımı anlamak belki kolay ya sustuklarım dile gelmeyip de her seherde yürek deşenler? Yere göğe sığdıramadım ki seni üç beş kelime yarım yamalak satırlara yakıştırayım.

     Ey yetim gönlümün katre katre yürek yaşı…Secdedeki aminim…Vuslatsız hasretim…

     Getirdim bu gece al işte tek zenginliğim; hüznüm, hasretim, duam, sabrım,şükrüm ve yalnızlığım. Avuçlarına bırakıyorum usulca hepsini.İyi bak senle dolu olanlara.Yum şimdi avuçlarını sımsıkı ister var gücünle uzaklara fırlat;ister göm yüreğine tıpkı benim dehlizlere sakladığım en mahremlerim gibi.
   
     Sensiz yağan her damla rahmet şahit olsun uykusuz her geceme ne saklayacak kadar gururluyum seni kendimden; ne de kötüleyecek kadar onursuzum gidişlerini. Gitmek dedikleri görünen suretler ve yürekten gelmeyen sözleri söylemekten vazgeçmekse eyvallah al götür hepsini. Bırak dursun  hüzünlerin sol yanımda;hasretlerime karışsın  giz giz ilik ilik işlensin gönlüme.
   
     Ve sakın unutma yazdığım kadar değil sustuğum kadar,vuslat kadar değil HASRET kadar sevdim seni.
   
     Tüm yüreğim avuçlarında artık.İstersen en uzağa git,git ki daha çok özleyeyim seni,ve daha çok sükut eyle sustukça daha çok seveyim seni. Görsün faniler görüp kıskansın Kimya ne çok sevildiğini,görsün sabrımı Şems bilsin HASRETimi.
   
     Açma artık avuçlarını…mutluluk yakanı bırakmasın.


çkml

Teşekkürler

 Ben teşekkür ederim öğretmenim okuduğunuz için.

 Beraber ıslanmayacaksak...

Çok çok beğenerek takip ettiğim bu başlık için çok sağolun sevgili kardeşim iyi ki varsın iyiki bizimlesin,
çok selamlar

Yürek hisseder,göz görür,el yazar.Üçlü organizasyon mükemmel.Allah kolaylık versin kardeşim.

     Pencereden dışarı baktığında gece yarısını çoktan geçmişti saat.Hem usul usul hem boşuna yağıyordu yağmur diyebildi içinden Lucas.Tütün kesesini çıkarıp ağır hareketlerle sardı sigarasını. Zifiriyi çok severdi senelerden beri aynen bu akşam ki gibi.Dayanamayıp bıraktı kendini yağan yağmurun altına. En derinine göndermek istercesine bir nefes çekti sigarasından tıpkı derinlerine işlediği hasretleri gibi olsun diye savruldu dumanı biraz sağa biraz sola zifiride.   
   
     Düşündükleri bir yalnızlık şarkısının sözleri miydi ? Değil miydi ? Ama yalnız yaşanıyordu tüm gölgeler çekilince bir kenara. Tek şahidi yine Yaradan’dı bu yeldada. Zor geliyordu yalnızlı ara ara kalabalıkların ortasında. Kendi kendine tebessüm etmek,konuşmak,tartışmak ve olan biteni anlamaya çalışırcasına verdiği savaşta hasretlerini özlemlerini acı ile yoğururken zor geliyordu bir başına olmak.
   
     En güzel yerinde bölünen uyku misali yoklukların acısı hasretlerin sancısı…
   
     Kaç koca delik vardı sol yanında kim bilir hiçbir merhemle ovulmaz yaralar misali dem dem. Islandı sustu sustu ıslandı. Öğrenmişti  yürek yanmadıkça gözün yaşarmadığını,artık mutlu olmayı mutluyken hiçbir şeyi sorgulamaması gerektiğini,üzüldüğünde üzdüklerinde kim olursa olsun çekip gitmeyi,kadere inanmayı,olduğu kadarı olmadığı kaderi olmuyorsa zorlamamak gerektiğini. Yerine sevmeleri değil yeni baştan sevmeleri  yeni özlemleri geçmişi yargılamamayı bir bir öğretmişti hayat Lucas’a. Son nefesi çekti sigarasından içi titredi.Kim bilir kaçıncı seherdi son zamanlar ıslandığı.
   
     Yağan her yağmurda gelen her zifirili Yeldada bozuk plak gibi devriliyor evriliyor çevriliyordu dimağındaki düşünceler ütopyalar. Artık son dedi içinden. Yüreğindeki delikleri kapatmak değildi son senelerdeki amacı.Kaderimi yaşıyorum kim bilir dedi yalnızlığıyla konuşarak. Artık susmalıydı yeni günler gelmeliydi.Susup özlemeliydi belki de.Kalemi kağıdı son kez çıkardı yamalı parkesinden son kez yazacaktı.

     Koca koca harflerle HASRETİM yazıp elini semaya kaldırdı.Göz yaşları ile yağmur karışmıştı. Avucunda sıktı kağıdı sım sıkı yumdu gücünün yettiği en öteye fırlattı tek kelime yazabildiği kağıdı. Titrek mağrur hüzünlü sesi ile haykırdı gecenin hüznüne karışan kağıdın peşi sıra.



çkml